Καθαρός λόγος για την Κύπρο
Πώς είναι δυνατόν να αφήνεται ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικός αντιπρόσωπος για το Κυπριακό του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, να βυσσοδομεί εναντίον της Κύπρου και να προσπαθεί να κωδικοποιήσει ως διεθνές διπλωματικό κεκτημένο τις μονομερείς υποχωρήσεις στις οποίες προέβη ο απερχόμενος Πρόεδρος της Κύπρου Δημήτρης Χριστόφιας, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε ανταπόκριση της Τουρκικής πλευράς;
Διεθνείς τράπεζες, όπως η Royal Bank of Scotland και η Deutsche Bank, δημοσίευσαν προσφάτως έκθεση με την οποία τα ενεργειακά αποθέματα στην Κυπριακή ΑΟΖ εκτιμώνται σε 540 δισ. ευρώ. Πώς είναι δυνατόν μια μικρή χώρα με τέτοια αποθέματα, που έχει ανάγκη από δάνειο της τάξεως των 10 ή 17 δισ. ευρώ, να βρίσκεται σήμερα σε μια τόσο δύσκολη θέση και να απειλείται με χρεοκοπία;
Πώς έφτασε η Κύπρος, κατά τη διάρκεια μιας Προεδρικής θητείας, σε μια τέτοια κατάσταση, όταν η Κύπρος που παρέδωσε ο αείμνηστος Πρόεδρος Παπαδόπουλος, το 2008, ήταν μια Κύπρος ευημερούσα, με πλεονασματικό προϋπολογισμό;
Πώς εκτινάχθηκαν οι εκτιμώμενες ανάγκες για την ανακεφαλαιοποίηση των Κυπριακών τραπεζών από 4,5 δισ. ευρώ σε 10 δισ. ευρώ, γεγονός που εκτοξεύει το δημόσιο χρέος σε μη βιώσιμο επίπεδο και θέτει επί τάπητος την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών και την επιβολή στην Κύπρο ενός απαράδεκτου Μνημονίου, που διεκδικεί και την υποθήκευση του φυσικού αερίου της Κύπρου;
Πώς είναι δυνατόν η Κυπριακή κυβέρνηση να ανέχεται τις προσπάθειες του ειδικού αντιπροσώπου για το Κυπριακό Αλεξάντερ Ντάουνερ να παρουσιάσει το φυσικό αέριο ως δήθεν διακοινοτικό θέμα και καταλύτη για τη «λύση» του Κυπριακού και τη χρηματοδότησή της;
Με τις θέσεις αυτές και αυτά τα ερωτήματα, ο υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Λιλλήκας ανέδειξε, σε ομιλία του στην Αθήνα, στο Μέγαρο Μουσικής, στις αρχές της εβδομάδος, τους τρεις μεγάλους κινδύνους που αντιμετωπίζει η Κύπρος, ασκώντας σφοδρή κριτική στον απερχόμενο Πρόεδρο και στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σ. Μαλά, όπως επίσης και στον υποψήφιο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη.
Ο τελευταίος υποστηρίζεται από την επίσημη ηγεσία του ΔΗΚΟ. Σύμφωνα όμως με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του κόμματος αυτού τάσσεται στο πλευρό του Γιώργου Λιλλήκα, που εκφράζει το πνεύμα του μετώπου του «Όχι» στο Σχέδιο Ανάν και την πολιτική κληρονομιά του πρωταγωνιστή στην απόρριψή του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Ο Γιώργος Λιλλήκας υποστηρίζεται επισήμως μόνο από το Σοσιαλιστικό κόμμα ΕΔΕΚ. Ανεπισήμως, όμως, υποστηρίζεται από την πλειοψηφία επίσης των ψηφοφόρων του Ευρωπαϊκού Κόμματος (ΕΥΡΩΚΟ) και των Οικολόγων.
Η Κύπρος βρίσκεται, πράγματι, σήμερα επί ξυρού ακμής. Πλήρες αδιέξοδο στο διπλωματικό πεδίο, από την εφαρμογή από τον απερχόμενο Πρόεδρο μιας ανεδαφικής στρατηγικής στο Κυπριακό, που απενοχοποιεί την Τουρκία και παρουσιάζει το Κυπριακό ως δήθεν θέμα διανομής της εξουσίας μεταξύ των δύο «ίσων» κοινοτήτων, υπό τον ψευδώνυμο τίτλο μιας «διζωνικής ομοσπονδίας», που υποκρύπτει δομή συνομοσπονδίας δύο «κρατών».
Η επιχειρούμενη κωδικοποίηση της «προόδου» των διακοινοτικών συνομιλιών από τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, που συνίσταται ουσιαστικά στις «γενναιόδωρες» παραχωρήσεις στις οποίες προέβη ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, αποσκοπεί στον εγκλωβισμό της Ελληνικής πλευράς στις θέσεις αυτές και στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής μετά τις προεδρικές εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου.
Ο υποψήφιος του σημερινού κυβερνώντος κόμματος Σταύρος Μαλάς επαναλαμβάνει τα γνωστά επιχειρήματα του ΑΚΕΛ ότι δήθεν η διζωνική ομοσπονδία αποτελεί διαχρονική θέση της Ελληνικής πλευράς και ότι η εγκατάλειψή της θα εκθέσει διεθνώς την Ελληνική πλευρά και θα ανοίξει τον δρόμο για τη «διχοτόμηση»!
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι η διζωνική ομοσπονδία είναι Τουρκικό εφεύρημα, το οποίο μάλιστα εγκατελείφθη μετά την ανακήρυξη «κράτους» το 1983. Προφανώς, η αναφορά από την Τουρκική πλευρά σε «διζωνική ομοσπονδία» δεν αναιρεί τη θέση της για «κράτος» και γίνεται αποδεκτή υπό την έννοια που προσδίδει σ’ αυτήν η ίδια.
Ευστόχως παρατηρεί σχετικά ο υποψήφιος για την Προεδρία Γιώργος Λιλλήκας ότι το πραγματικό νόημα της διζωνικής εκφράσθηκε συγκεκριμένα με το Σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψε, με ποσοστό 76% περίπου, ο Κυπριακός λαός στο δημοψήφισμα του 2004. Ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης, που είχε υποστηρίξει αναφανδόν το Σχέδιο Ανάν το 2004, παρουσιάζεται σήμερα αποστασιοποιημένος, στο πλαίσιο της πολιτικής συμμαχίας του με το ΔΗΚΟ. Αποφεύγει, όμως, να αναφερθεί ρητά σʼ αυτό και να προβεί σε οποιαδήποτε αυτοκριτική, προτάσσοντας ευσχήμως την κοινή θέση για το Κυπριακό που συμφώνησε με το ΔΗΚΟ. Είναι γνωστό όμως ότι προεκλογικές συμφωνίες του είδους αυτού δεν αποτελούν επαρκή εγγύηση για την πολιτική που θα ακολουθήσει ο μελλοντικός Πρόεδρος στην περίπτωση εκλογής του.
Ο χειρισμός του στρατηγικού θέματος του φυσικού αερίου είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που τίθεται σε συσχετισμό με το Κυπριακό. Στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας είναι οι χειρισμοί του απερχομένου Προέδρου και οι δόλιες προσπάθειες του Αλεξάντερ Ντάουνερ, εκπροσώπου, στην πραγματικότητα, της Βρετανικής διπλωματίας, υπό τον μανδύα του ΟΗΕ, να εμπλέξει το θέμα αυτό με τις διακοινοτικές συνομιλίες και τη «λύση» του Κυπριακού. Ασκείται σχετικά έντονη κριτική στον Πρόεδρο Χριστόφια ότι με τις επανειλημμένες δηλώσεις του για «οφέλη των Τουρκοκυπρίων, ακόμη και πριν από τη λύση» έδωσε ουσιαστικά πάσα στους ενδιαφερόμενους καλοθελητές για να θέτουν το θέμα και να επιχειρούν σύνδεση του φυσικού αερίου με τις διακοινοτικές συνομιλίες.
Η οικονομική κρίση, με τα πολλά ερωτηματικά που θέτει, δημιουργεί έναν νέο κίνδυνο για την Κύπρο: Την αξιοποίηση και τη χειραγώγησή της από τον διεθνή παράγοντα για τον εγκλωβισμό της Κύπρου, με διπλό στόχο τον στρατηγικό οικονομικό έλεγχο και την επιβολή απαράδεκτης «λύσεως» στο Κυπριακό.