Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο…

Οι αποδέκτες παρέλαβαν το έγγραφο τις 7 Νοεμβρίου 2012. Με το έγγραφο αυτό, η ΓΔΑΕΕ ζητούσε από όλους τους βιομηχανικούς και παραγωγικούς φορείς της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας να «γνωρίσουν τις θέσεις και τις απόψεις τους» για τα εξής εξόχως σημαντικά θέματα:

Πρώτον, για τις δυνατότητες της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας που αφορούν τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς, οι οποίες θεωρούνται θεμελιώδους εθνικής σημασίας. Δεύτερον, περιοχές της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας εθνικού ενδιαφέροντος, που πρέπει να προβληθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τρίτον, τομείς από μια ευρωπαϊκή λίστα 64 τεχνολογικών αντικειμένων, και όχι μόνον της EDA, η ανάπτυξη των οποίων ενδιαφέρει την αμυντική μας βιομηχανία και, τέταρτον, τομείς που ενδιαφέρουν την ελληνική αμυντική βιομηχανία και δεν περιλαμβάνονται στην παραπάνω λίστα. Μέχρις εδώ όλα καλά, το αντικείμενο είναι κεφαλαιώδους σημασίας -μιλάμε για τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς- και μάλιστα στο πλαίσιο της EDA, ενός ευρωπαϊκού οργανισμού που έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και συνεπώς ο κάθε νοήμων άνθρωπος θα περίμενε ότι οι αποδέκτες (ΣΕΒ, ΣΕΚΠΥ κ.λπ.) θα είχαν τουλάχιστον ένα δίμηνο ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε βάθος στην πρόκληση και να απαντήσουν ουσιαστικά και στα τέσσερα ερωτήματα. Αντ’ αυτού, η ΓΔΑΕΕ τους έδωσε μόλις 48 ώρες για να επεξεργαστούν όλο το πακέτο και να απαντήσουν, κάτι που δημιούργησε τουλάχιστον θυμηδία. Αν λοιπόν ένα τόσο σοβαρό θέμα, αντιμετωπίζεται τόσο επιδερμικά και επιφανειακά από τους αρμόδιους, πώς θέλουμε να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει από την άλλοτε κραταιά εθνική αμυντική βιομηχανία; Για ποια εθνική αμυντική βιομηχανική στρατηγική μιλάμε και πράσινα άλογα;