Η κακόγουστη παράσταση…

Προκειμένου να μείνουν αλώβητοι οι προαναφερόμενοι, θυσίασαν τον Παπακωνσταντίνου, όπως νωρίτερα θυσίασαν τον Τσοχατζόπουλο, ώστε να καλυφθούν άλλοι μεγαλόσχημοι. Μία συμπαιγνία μεταξύ των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, για να μην καταρρεύσει ο οπερετικός θίασος των ευρωλάγνων που εξυπηρετεί τα σχέδια της καγκελαρίας του Βερολίνου. Το σάπιο πολιτικό σύστημα του μνημονιακού κατεστημένου γελοιοποιήθηκε στα μάτια της κοινής γνώμης με το θέατρο τακτικισμού που έστησε, νομίζοντας ότι ο λαός είναι τόσο αφελής ώστε να μην αντιλαμβάνεται τα παιχνίδια που παίζονται προκειμένου να μην παραπεμφθούν οι μεγάλοι ένοχοι της ελληνικής τραγωδίας. ΠΑΣΟΚ και Σαμαράς στοιχήθηκαν σε μία κάλπη κι έδειξαν ότι έχουν μεταβληθεί σ’ έναν «πολιτικό αχταρμά», άξιο μόνο για νούμερο επιθεωρήσεως. Ορθώς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Χρυσή Αυγή και ο κ. Νικολόπουλος εζήτησαν και την παραπομπή του εθνικού ολετήρα Γιώργου Παπανδρέου. Και προκαλεί έκπληξη η στάση των άλλων κομμάτων της αντιπολιτεύσεως. Γιατί «όχι» για τον πρώην πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ; «Νο» (όχι) στα γιαπωνέζικα σημαίνει παράσταση. Κι απ’ τον 14ο αιώνα η λέξη σημαίνει ιδεαλιστικό δράμα που παίζεται με μάσκες. Αυτό συνέβη τη νύχτα της 17ης Ιανουαρίου στη Βουλή. Επρόκειτο για παράσταση, είπαν «όχι» («No») για την παραπομπή του Παπανδρέου, χρησιμοποίησαν οι πλείστοι μάσκες για την «περίπτωση Γιωργάκη», ο οποίος ευθύνεται για το δράμα της χώρας μας. Τα συμφέροντα Σαμαρά – Βενιζέλου ταυτίζονται απολύτως. Εάν θιγεί ο ένας, καταρρέει και ο άλλος. «Και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν». Ο πανικός τους κατέστη εμφανέστατος. Επέμεναν στη σύντμηση της διαδικασίας, καθώς εκείνο το βράδυ έφτασαν νέα στοιχεία της δικογραφίας από τον Άρειο Πάγο στη Βουλή, που προκάλεσαν ζωηρές ανησυχίες σε πολλούς.

Δεν επρόκειτο για κάτι ασήμαντο. Όπως έλεγε ο Μπρεχτ: «Ακόμα και το πιο ασήμαντο πράγμα, το φαινομενικά απλό, να το κοιτάτε με δυσπιστία». Στη συνεδρίαση της Βουλής της 17ης Ιανουαρίου θα μπορούσαμε να δώσουμε αυτόν τον τίτλο: «Επιχείρηση συγκάλυψης της λίστας Λαγκάρντ». Για «συμμορία του Κολεγίου» έκανε λόγο ο κ. Καμμένος. Πανικόβλητος εκείνο το βράδυ ο κ. Βενιζέλος, στο έξαλλο παραλήρημά του κατά του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε τελείως «εκτός εαυτού», όταν ψύχραιμα ο κ. Τσίπρας του παρετήρησε: «Εμείς δεν είμαστε μέσα στις λίστες Ζήμενς και Λαγκάρντ». Και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ: «Φωνάζει ο κλέφτης να φύγει ο νοικοκύρης»! Δεν πέρασε απαρατήρητο ότι σ’ όλην αυτήν την μονομαχία δεν ήταν τυχαία η απουσία του κ. Σαμαρά από την πολιτική αρένα. Εκείνο που ενδιέφερε τη συγκυβέρνηση ήταν να μη θιγούν Βενιζέλος, Παπανδρέου, Παπαδήμος. Όλα αυτά, βεβαίως, δίνουν την εικόνα της σήψης ενός κόσμου που είναι βυθισμένος μέσα στα λασπόνερα της λίστας Λαγκάρντ. Το πολιτικό μας πρόβλημα όμως δεν εξαντλείται σ’ αυτήν τη θλιβερή ιστορία. Δεν πρέπει να απομακρυνόμαστε από την ουσία: Το μέγα ζήτημα είναι η μνημονιοκρατία. Ο ανάλγητος Στουρνάρας, σε συνέντευξή του προς το φιλικό του αμερικανικό κανάλι CNN, παραδέχθηκε ότι το 2013 θα είναι Γολγοθάς για τον ελληνικό λαό. Η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών για την παρανοϊκή-τυφλή φορολογία, για τη δυστυχία με την οποία «πυροβολούν» τους εργαζόμενους, συνταξιούχους και άνεργους έχει γιγαντωθεί και κανείς δεν ξεγελιέται και δεν εξευμενίζεται με τη «θυσία» του Παπακωνσταντίνου στον βωμό της πονηρής σκοπιμότητας. Δεν είναι ένοχος μόνο ο πρώην υπουργός. Ένοχη στη συνείδηση του λαού παραμένει συνολικά η συγκυβέρνηση. Η κατηγορία εναντίον της είναι για πράξεις που μπορούν να δικαιολογήσουν την εσχάτη των ποινών. Είχε το θράσος ο κ. Στουρνάρας να δηλώσει στο CNN, για πολλοστή φορά, ότι αυτά θα είναι τα… «τελευταία μέτρα»! Στην πραγματικότητα, τα αισχρά μέτρα δεν έχουν τέλος, εφόσον παραμένουμε δούλοι στην Ευρωζώνη. Το παραδέχθηκε ο ίδιος ο κ. Στουρνάρας, όταν, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, είπε ότι τα άλλα μέτρα που θα ακολουθήσουν δεν θα τα έλεγε… «επώδυνα»! Πώς να αισθανθεί ο υπουργός τον πόνο του λαού όταν διακρίνεται ο ίδιος για πολιτική παχυδερμία; Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης υπεραμύνονται της παραμονής μας μέσα στο γκέτο των κρατών που υποκύπτουν στη γερμανική αυθαιρεσία. Η ψυχή του λαού μας όμως βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης και θα αγωνιστεί για να διαλυθεί αυτή η παρά φύσιν ένωσις.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρεμβαίνοντας ωμά στα εσωτερικά της χώρας μας, διατάσσει τη συγκυβέρνηση να προχωρήσει σε νέες μειώσεις συντάξεων, απολύσεις, παράταση των φορομπηχτικών χαρατσιών και τη μαλώνει, διότι απέτυχε στους στόχους του Δεκεμβρίου. Δεν ξεζούμισε όσο έπρεπε τον λαό και δεν σημειώθηκαν οι αναμενόμενες αυτοκτονίες απελπισμένων που θα μαρτυρούσαν την… επιτυχία των μέτρων! Η Γερμανία σήμερα, με τους ντόπιους συνεργάτες της, έχουν προκαλέσει εθνική κατάθλιψη. Ο ξένος περιηγητής Α. Καστέλα, που ταξίδεψε στον Μωριά το 1797, έγραφε στις εντυπώσεις του: «Οι Τούρκοι, θεωρούντες εαυτούς κυρίους της χώρας, υποβάλλουσι τους Έλληνας εις την απολυτοτέραν κατάθλιψιν…». Οι Γερμανοί σήμερα θεωρούν τους εαυτούς των κυρίους της χώρας μας και υποβάλλουν επίσης τους Έλληνες «εις την απολυτοτέραν κατάθλιψιν» με τα Μνημόνιά τους. Κι ο κ. Βενιζέλος υπεραμύνθηκε στη Βουλή των υπογραφών υποταγής των «τριών» της συγκυβέρνησης, προς την καγκελαρία. Πήρε όμως την πρέπουσα απάντηση από τον κ. Τσίπρα: «Υπογραφές οι Γερμανοί απαιτούν απ’ εκείνους που τους έχουν στο χέρι…». Σαμαράς και Βενιζέλος ακολουθούν την πολιτική του κατοχικού πρωθυπουργού το 1943 Ιωάννου Ράλλη. Και δεν τόλμησαν να απαιτήσουν αυτά που δικαιούται η πατρίδα μας από την περίοδο εκείνη. Την 1η Μαΐου 1962 ο διαπρεπής νομικός, βουλευτής της ΕΔΑ, Σταύρος Ηλιόπουλος προέβη από το βήμα του Κοινοβουλίου σε μια συνταρακτική αποκάλυψη: Τα χρεόγραφα του δημοσίου χρέους -είπε- βρίσκονται στα χέρια των Γερμανών κι έτσι εξηγείται η επέμβασις και η επιμονή του ΝΑΤΟ για «ρύθμιση» του χρέους. Ετόνισε ο Στ. Ηλιόπουλος: «Ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιω. Ράλλης το έτος 1943 εξέδωσε μίαν εγκύκλιον προς τας τραπέζας, διά την εκποίησιν των χρεωγράφων, διά να καταστεί δυνατόν να συγκρατηθεί το χαρτονόμισμα. Εις την πραγματικότητα, όμως, διά να αγορασθούν από τους γερμανούς κατακτητάς. Χρεώγραφα εις χρυσόν είχον μόνον η Εθνική Τράπεζα και η Τράπεζα Αθηνών. Και η μεν Εθνική Τράπεζα επώλησεν 8½ εκατ. δολάρια, η δε Τράπεζα Αθηνών, χάρις εις την σθεναράν αντίστασιν των υπαλλήλων, δεν εξεποίησε τα χρεώγραφα αυτά. Εξεποιήθησαν επίσης και χρεώγραφα τα οποία ευρίσκοντο εις χείρας ιδιωτών, και την στιγμήν αυτήν είναι αναμφισβήτητον ότι εις χείρας των Γερμανών υπάρχουν 10 εκατ. δολάρια, τα οποία ΕΛΗΣΤΕΥΘΗΣΑΝ από την χώρα μας, και καλούμεθα από το ΝΑΤΟ να εξοφλήσωμεν τους ληστάς. Θα ήτο εντροπή να επιβραβευθεί η ληστεία αυτή…». Η φωνή του Στ. Ηλιόπουλου έρχεται επίκαιρη από το βάθος του χρόνου, διότι σήμερα η συγκυβέρνηση επιβραβεύει τη ληστεία των Γερμανών και υποκύπτει στις διαταγές τους. Και η στάση αυτή αποτελεί και πάλι ντροπή. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης δεν τολμούν να μνημονεύσουν αυτά τα γεγονότα στους πάτρωνές τους και αρκούνται να παρέχουν μόνον υποσχέσεις υπακοής στα σχέδια των ξένων κατακτητών για την πλήρη εξουθένωση του λαού μας. Η κατοχική συγκυβέρνηση μάς απειλεί ότι δήθεν θα καταστραφούμε εάν δεν παραδώσουμε τα κλειδιά της χώρας στην «τρόικα» και δεν ξεπουλήσουμε τα πάντα. Με την υποδούλωση στην Ευρωζώνη και με τα Μνημόνια διατηρούνται μόνο τυπικά οι ελεύθεροι θεσμοί, ενώ αλλοιώνεται η μορφή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κι έκαναν κάτι χειρότερο οι μνημονιακοί ολετήρες: Στην εφαρμογή του σχεδίου του ΔΝΤ στην Ευρώπη, τίθεται ως όρος του δανεισμού το ιδιωτικό αγγλικό δίκαιο, το οποίο είναι διπλά δυσμενές για τον οφειλέτη: Είναι ιδιωτικό δίκαιο, μη δεχόμενο τις ασυλίες και τα ευεργετήματα του κράτους που προβλέπει το δημόσιο διεθνές δίκαιο για τις διεθνείς συμβάσεις και, επιπλέον, είναι υπέρ του δανειστή, μη αναγνωρίζοντας κανένα από τα πλεονεκτήματα υπέρ του οφειλέτη που προβλέπουν το ελληνικό δίκαιο και το δίκαιο όλων των κρατών της ηπειρωτικής Ευρώπης. Σκοπός της επονείδιστης επιβολής του αγγλικού δικαίου είναι να παρεμποδιστεί η προσφυγή του κράτους-οφειλέτη σε λύσεις που παρέχει το διεθνές δίκαιο.

Ο καθηγητής κ. Γ. Κασιμάτης εγκαίρως είχε επισημάνει αυτούς τους κινδύνους, αλλά οι αρμόδιοι έκλειναν τ’ αυτιά τους. Οι αρχές κατοχής, δηλαδή οι ξένοι επίτροποι, ελέγχουν πλέον τα πάντα. Η εθνική κυριαρχία παρεχωρήθη στους κατακτητές. Κάποτε θα λογοδοτήσουν όλοι οι υπεύθυνοι για το κατάντημα της πατρίδας μας. Ζούμε την πιο μαύρη και πιο ταπεινωτική για την Ελλάδα περίοδο στη νεώτερη Ιστορία μας. Η κάθαρση περιμένει στο Γουδί. Τα κύματα της λαϊκής θύελλας ογκώνονται και θα σαρώσουν κάποια στιγμή αχρείους οσφυοκάμπτες και ανάξιους αριβιστές. Ο λαός μας έχει ευαίσθητες τις κεραίες ν’ ακούει τις οιμωγές των συγκατοίκων της κόλασης, των άλλων λαών που επίσης δεινοπαθούν. Η Μέρκελ να περιμένει το λαϊκό ξέσπασμα της φωτιάς, που θα την κάψει στην καγκελαρία της, όπως συνέβη το 1945 με τον μέντορά της. Το μεγαλύτερο έγκλημα εκείνων που μας έβαλαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ότι κατέστρεψαν τις νέες γενιές. Τους θυμίζουμε αυτά που έγραφε ο Ρήγας Βελεστινλής στα «Δίκαια του Ανθρώπου»: «Μιας γενεάς πρόσωπα δεν ημπορούν να καθυποτάξουν εις τους νόμους των τα πρόσωπα οπού θέλουν γεννηθεί κατόπιν τους…».