Ο Στουρνάρας το μεγαλύτερο βαρίδι στην ανάπτυξη
Βέβαια, αυτό δεν το συμμερίζεται ο υπουργός των Οικονομικών κ. Στουρνάρας, ο οποίος τινάζει στον αέρα κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Η βαριά φορολογική επιβάρυνση και η ανεπάρκεια των πιστώσεων για την εξόφληση των υποχρεώσεων του κράτους είναι μέτρα που ματαιώνουν κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Δεν ξέρουμε πώς κατανοεί ο κ. πρωθυπουργός την ανάπτυξη. Αλλά πρέπει να μας πει τι είδους ανάπτυξη θέλει. Εισαγόμενη ή εγχωρίως παραγόμενη. Εάν επιδιώκει μόνο εισαγόμενη ανάπτυξη, δηλαδή την εδώ εγκατάσταση αλλοδαπών επιχειρήσεων, τότε ασφαλώς η ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική, η εξόντωση των εργαζομένων και η κατάργηση των δικαιωμάτων που απορρέουν από τις εργασιακές σχέσεις είναι μέτρα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα προσελκύσουν ορισμένες ξένες επενδύσεις. Εάν όμως ενδιαφέρεται για επενδύσεις που θα γίνουν από Έλληνες, ή από το ελληνικό Δημόσιο, τότε η πολιτική που ακολουθεί είναι εντελώς εσφαλμένη και δεν θα αποδώσει τίποτα.
Aυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κυριαρχούν πολλά βαρίδια που εμποδίζουν την αναπτυξιακή μας πορεία και τα οποία, εάν δεν εξαλειφθούν, δεν πρόκειται να επιτύχουμε ανάπτυξη για τον λαό. Εάν εξουθενώσουμε τους εργαζόμενους και με τη φορολογική και εισοδηματική πολιτική μετατρέψουμε την Ελλάδα σε χώρα χαμηλού εργατικού κόστους, όπως είναι π.χ. το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, η Κίνα κ.λπ., τότε ασφαλώς ορισμένοι κερδοσκόποι-επενδυτές θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Για να εκμεταλλευθούν τον ιδρώτα του έλληνα εργαζόμενου και την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση των επιχειρηματικών κερδών, την οποία θα απολαύσουμε με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή τον προσεχή Σεπτέμβριο για ψήφιση. Έτσι όλα δείχνουν ότι οι ξένοι επενδυτές είναι που θα αποτελέσουν «το αντικείμενο του πόθου» της σημερινής κυβέρνησης. Και θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα, που έγιναν στη χώρα μας, δεν έγιναν από ξένους κερδοσκόπους-επενδυτές. Έγιναν με ελληνικούς πόρους, κρατικούς και ιδιωτικούς. Η «Ψωροκώσταινα», κατά την έκφραση του τέως πρωθυπουργού κ. Σημίτη, με τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και με τις επενδύσεις ιδιωτικών ελληνικών κεφαλαίων δημιούργησαν τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τα Ναυπηγεία, τα Διυλιστήρια, την Ολυμπιακή Αεροπορία, τα οδικά δίκτυα, και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα έργα. Τα έργα αυτά τα βρήκε η τάχα «ευημερούσα Ελλάδα» και τα πούλησε, σαν τον πτωχευμένο έμπορο. Το δίδαγμα είναι ότι εάν η κυβέρνηση ασκεί σωστή, ισορροπημένη πολιτική και χωρίς ξένες επεμβάσεις και επηρεασμούς, είναι κυβέρνηση δημιουργίας και ευεργετεί τον λαό. Όταν όμως είναι κυβέρνηση σε ένα κράτος που έχει ενταχθεί σε μια νομισματική ένωση με οικονομίες υπέρτερες σε δυναμικότητα και σε τεχνολογικό επίπεδο, τότε είναι καταδικασμένο σε υπανάπτυξη. Και οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας δεν είναι σε θέση να καθορίσουν αναπτυξιακή πορεία.
Πέραν αυτού, όμως, για να μπορέσει να σταθεί ένα κράτος αδύναμο μέσα σε μια οικονομική ένωση, όπως είναι η Ευρωζώνη, τότε θα πρέπει να διαθέτει πολιτικούς άριστους από πλευράς ικανότητας και ήθους. Και όχι πολιτικούς με ξένες επιρροές, σαλταδόρους της πολιτικής, με μόνη τους μέριμνα τον παράνομο πλουτισμό. Ξέρουμε βεβαίως ότι το σύστημα πιέζει αφόρητα, όμως οι πολιτικοί μας στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, στις παροχές προς τον λαό και στην κατανομή των φορολογικών βαρών πρέπει να είναι ΕΝΤΙΜΟΙ. Αν είχαμε έντιμους πολιτικούς, δεν θα είχαμε τόσο σοβαρή δημοσιονομική κρίση, ο λαός δεν θα είχε εξαθλιωθεί και δεν θα είχε τόσο πολύ οργισθεί. Εκείνο που επιδιώκουν, καθώς φαίνεται, οι ξένοι, είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «τόπον χλοερόν». Το μεγαλύτερο βαρίδι στην αναπτυξιακή πολιτική της χώρας μας είναι η εξοντωτική για τους πολίτες φορολογική και εισοδηματική πολιτική. Και υπεύθυνος γι’ αυτό δεν είναι μόνο ο Στουρνάρας, ο οποίος εκτελεί τις εντολές του διεθνούς κεφαλαίου. Φταίει όλη η κυβέρνηση για την ανισόρροπη κατανομή των βαρών, γιατί θέλει να προστατεύσει τα δικά της παιδιά. Και να σκεπάσει τις πομπές της πολιτικής και οικονομική ελίτ. Και όλα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση επάνω στα θέματα αυτά είναι «έπεα πτερόεντα». Το κρίσιμο ερώτημα είναι τι είδους ανάπτυξη επιδιώκει ο κ. Σαμαράς. Θέλει μόνο την τόνωση της τουριστικής κίνησης, που είναι ωφέλιμη βέβαια και παρουσιάζει συγκριτικά πλεονεκτήματα για τη χώρα μας, όμως δεν είναι αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη; Τυχαία γεγονότα μπορεί να τινάξουν στον αέρα την τουριστική κίνηση. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από ανάπτυξη αυτοτροφοδοτούμενη, που να στηρίζεται σε γερές βάσεις και κυρίως σε ελληνικά κεφάλαια του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Όμως αυτό για πολλά χρόνια ακόμη είναι ακατόρθωτο. Οι τράπεζες, παρόλο που εισέπραξαν το 60% της δόσης του δανείου, δεν είδαμε να τροφοδοτούν με ρευστότητα την αγορά. Ούτε το κράτος είναι σε θέση να εξασφαλίσει ρευστότητα για την ελληνική αγορά, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θέλει να ενοχλήσει τους απατεώνες που εκμεταλλεύθηκαν τις θέσεις τους και πλούτισαν από το δημόσιο ταμείο. Η διαφθορά στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη, που ακόμη και καθηγητές πανεπιστημίου, που διαχειρίστηκαν χρήματα της ΕΕ, καταχράστηκαν τα χρήματα αυτά.
Και είναι κρίμα που αυτοί οι κύριοι, που διδάσκουν την ελληνική νεολαία, δεν έχουν ούτε ήθος ούτε το ανάλογο με τη θέση τους ανάστημα. Πάντως, όλα αυτά είναι η κυριότερη αιτία και τα βαρίδια που εμποδίζουν την αναπτυξιακή μας πορεία.
Και η κυβέρνηση έχει καθήκον να μπορέσει να περιορίσει όσο γίνεται το μέγεθος της διαφθοράς αυτής. Να εισπράξει τα χρήματα που αναλογούν στο Δημόσιο και να τα διαθέσει στην ανάπτυξη. Ας θυμηθεί ο κ. Σαμαράς τη σοφία το γνωστό απόφθεγμα, ότι «χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται».
Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι ορισμένα γεγονότα ήταν που προκάλεσαν πυρετώδη ανάπτυξη στην παγκόσμια οικονομία, καθώς δημιούργησαν πληθώρα από καινούργιες θέσεις εργασίας και αύξησαν τον πλούτο των εθνών. Τον 17ο αιώνα ήταν η ανακάλυψη της ατμομηχανής που δημιούργησε χιλιάδες θέσεις εργασίας, προκάλεσε αξιοποίηση της παραγωγής και έτσι επαυξήθηκε σημαντικά ο πλούτος των εθνών. Την εποχή εκείνη όλα τα κράτη γνώρισαν άνθηση στα οικονομικά τους. Το δεύτερο έναυσμα για ανάπτυξη δόθηκε με τη μηχανοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας, με την εφεύρεση και κατασκευή πληθώρας μηχανών και συσκευών και την πλήρη αξιοποίηση του ηλεκτρισμού, που πολλαπλασίασε τις παραγωγικές δυνατότητες όλων των κρατών. Η τρίτη αφορμή για ανάπτυξη ήταν η εφαρμογή της πληροφορικής στην παραγωγική διαδικασία, που συντόμευσε τις συναλλαγές. Όσα κράτη προέβλεψαν τις εξελίξεις αυτές και ετοιμάστηκαν να τις αξιοποιήσουν γνώρισαν μια πρωτοφανή ταχύρρυθμη ανάπτυξη.
Σήμερα το σύστημα αποθνήσκει. Η ανεργία έχει φτάσει στο έπακρο και η ανάπτυξη είναι μηδενική. Έτσι καθίσταται αναγκαίο να αγκαλιάσουμε καινούργιους ορίζοντες στον τομέα της παραγωγικής διαδικασίας. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι το μέλλον ανήκει στην εκμετάλλευση της γης, για την αύξηση της γεωργικής παραγωγής. Τα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) σύντονα θα αρχίσουν άφθονες εισαγωγές γεωργικών προϊόντων.
Γιατί πριν να τραφούν οι μηχανές, πρέπει να τρέφονται οι άνθρωποι. Επομένως τα κράτη που θα δημιουργήσουν αναπτυξιακές προοπτικές στον τομέα της διατροφής, με την παραγωγή γεωργικών και μεταποιημένων γεωργικών προϊόντων, θα ευνοηθούν και θα σπάσουν τα δεσμά της ανεργίας.
Όσον αφορά τη χώρα μας, καλός και επωφελής είναι ο τουρισμός, όμως, λόγω λιτότητας, ο εσωτερικός τουρισμός έχει εξασθενήσει σημαντικά. Και οι τουριστικές επιχειρήσεις που στηρίζονται στον ντόπιο τουρισμό υποφέρουν. Ας ευχηθούμε τουλάχιστον ο εισερχόμενος τουρισμός στα νησιά μας να τονωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Αλλά η κύρια κατεύθυνση προς την ανάπτυξη είναι η παραγωγική αξιοποίηση της ελληνικής γης στον τομέα της πρωτογενούς γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας ευνοούν τον πρωτογενή τομέα και, αντί να εκλιπαρούμε τους ξένους κερδοσκόπους να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα μας με το αζημίωτο και με πολλές παροχές, ως συμβαίνει συνήθως, καλύτερα είναι μόνοι μας να επιδοθούμε στην αξιοποίηση της ελληνικής γης. Η προσφορά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών είναι το πρώτο βήμα που δείχνει τη σωστή κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Βέβαια αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση δεν διαθέτει πόρους για την αξιοποίηση της ελληνικής γης σε μεγάλη έκταση. Όμως αυτά τα λίγα διαθέσιμα κεφάλαια που υπάρχουν, ας τα χρησιμοποιήσει σωστά και όχι για ψηφοθηρικούς σκοπούς, με επιδοτήσεις και παροχές που θα εξαφανιστούν και δεν θα εκπληρώσουν τον σκοπό τους, όπως έγινε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν. Τα παλαιοκομματικά κόλπα του παρελθόντος, που μας οδήγησαν στη σημερινή χρεοκοπία, πρέπει να σταματήσουν. Είναι εθνική ανάγκη πλέον να αξιοποιείται και η τελευταία δεκάρα του Δημοσίου.
Η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία κατέκτησε το καλύτερο κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας, το πλέον κερδοφόρο, θα πρέπει να υποχρεωθεί να δανειοδοτήσει με ευνοϊκούς όρους τους άνεργους που θα ανταποκριθούν στην προσφορά του Αρχιεπισκόπου για αξιοποίηση της ελληνικής γης. Όχι τα πάντα για τους τραπεζίτες και τους δανειστές.