Ώρα μηδέν για τη χάραξη εθνικής στρατηγικής

Σε αντιπερισπασμό, λόγω της ανεπάρκειας των ελληνικών κυβερνήσεων, η Τουρκία, χρησιμοποιώντας με πολλή δεξιοτεχνία τους έλληνες μουσουλμάνους των περιοχών αυτών, θεμελιώνει τις επεκτατικές της θέσεις σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης της Λωζάννης. Η παγίωση των συνόρων που η συνθήκη της Λωζάννης προσδιόρισε, καθώς και η προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων που κατοχύρωνε, έχει ήδη διαβρωθεί από τη διελκυστίνδα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφού η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας τα τελευταία πενήντα χρόνια αποσκοπεί στην αναθεώρηση της ανωτέρω συνθήκης. Αντίθετα, η Ελλάδα τη συνθήκη αυτή τη σεβάστηκε και τήρησε τους όρους της με εντιμότητα και συνέπεια.

Αποτέλεσμα αυτής της διαφορετικής συμπεριφοράς των δύο χωρών είναι στη μεν Τουρκία να μην κατοικούν παρά ελάχιστες χιλιάδες επισήμως καταχωρισμένων Ελλήνων, στη δε Ελλάδα η μουσουλμανική κοινότητα να έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στην πολιτική ζωή της χώρας μέσα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, να εκλέγονται βουλευτές, οι οποίοι μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι την ιδιότητά τους, να υποκινούν σε απείθεια και ανυπακοή κατά του ελληνικού κράτους τον μουσουλμανικό πληθυσμό της Θράκης.

Και δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις και το αρμόδιο υπουργείο των Εξωτερικών διαχρονικά είναι απλοί θεατές στα όσα συμβαίνουν, με αποτέλεσμα, λόγω του ότι ο εκάστοτε τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή δρα εντελώς ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του όπως αυτές ορίζονται από τη Συνθήκη της Βιέννης, να έχει δημιουργηθεί ένας παρακρατικός μηχανισμός που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Ένας μηχανισμός που τώρα έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του στα Δωδεκάνησα (Ρόδο και Κω) με την πρόσφατη επίθεση στις 7 Νοεμβρίου εναντίον του νόμιμου ιμάμη στη Ρόδο Χασάν Καρά Αλή από τον τούρκο υπήκοο Sunusi Misiroglu και τον Ιλτέρ Μέτσο, απεσταλμένο στη Ρόδο του ψευδομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, επειδή δεν υποχωρούσε υπέρ του παρακρατικού που ήθελε να τοποθετήσει εκεί η Άγκυρα.

Και το ερώτημα είναι πώς έφτασε ο Misiroglu στη χώρα μας; Φυσικά αξιοποιώντας την άρση της βίζας για τους τούρκους κατόχους των ειδικών διαβατηρίων (πράσινα διαβατήρια) που αποφασίστηκε το 2010 στο πλαίσιο λειτουργίας του Ανώτατου Ελληνοτουρκικού Συμβουλίου Συνεργασίας. Αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας είναι να μη γνωρίζουν οι ελληνικές αρχές ποιοι κρατικοί υπάλληλοι της γειτονικής χώρας εισέρχονται στην Ελλάδα. Συμφωνία που σίγουρα η Ελλάδα πρέπει αμέσως να επανεξετάσει.

Το περιστατικό αυτό είναι ενδεικτικό της απόπειρας από πλευράς Τουρκίας να δημιουργηθεί στη Ρόδο και την Κω μια κατάσταση παρόμοια με αυτήν της Θράκης, δηλαδή δομών που οδηγούν σε περιχαράκωση τους μουσουλμάνους Έλληνες και επιτρέπουν στην Άγκυρα να επιδιώκει να παρεμβαίνει σε ζητήματα που θα έπρεπε να ρυθμίζονται με σχετική ευκολία από την ελληνική Πολιτεία. Αυτή η προσπάθεια της Άγκυρας, να στήσει μειονοτικό ζήτημα στη Ρόδο και την Κω, εκτός της Θράκης που το επιχειρεί εδώ και πολλά χρόνια διά του προξενείου της, εντάσσεται στη φιλοσοφία, κατά το κοινώς λεγόμενο, να εμφανίσει και να τεκμηριώσει την ύπαρξη δήθεν τουρκικών πληθυσμών και μάλιστα καταπιεζόμενων, τους οποίους θα εκμεταλλευτεί την κατάλληλη στιγμή προς ίδιον όφελος.

Στη Ρόδο η απόπειρα περνά μέσα από τον λεγόμενο πολιτιστικό σύλλογο Μουσουλμάνων Ρόδου «Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ», που κινείται ξεκάθαρα για τη διάδοση των ιδεών του τουρκισμού. Πρόσφατο παράδειγμα της δραστηριότητας του συλλόγου αυτού ήταν η εκδήλωση στις 7 Οκτωβρίου για να τιμηθεί η ημέρα της μητρικής γλώσσας.

Οι προσπάθειες χειραγώγησης της μουσουλμανικής κοινότητας στη Ρόδο δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία, αφού είναι γνωστό ότι η γειτονική χώρα διά μέσου του ελβετού βουλευτή Andrea Gross, που είναι μέλος της Επιτροπής Νομικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, προσπαθεί να δημιουργήσει μειονοτικό ζήτημα στη Ρόδο και στην Κω. Απροκάλυπτα δε τον Αύγουστο του 2010 ο υπουργός των Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, σε ιδιωτική επίσκεψη στη Ρόδο, παρουσία του Δημήτρη Δρούσα, δήλωσε:

«Είμαστε σαν μια οικογένεια Τούρκοι και Έλληνες, καθώς μοιραζόμαστε την ίδια γεωγραφία, το ίδιο τουριστικό περιβάλλον και την μακραίωνη πολιτιστική κληρονομιά».

Δυστυχώς ο κ. Δρούτσας δεν βρήκε το κουράγιο να ψελλίσει ούτε μία λέξη. Σταθερός στην πολιτική του ο κ. Νταβούτογλου, στην πρόσφατη σύνοδο των υπουργών της Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙC), δεν ξέχασε να αναδείξει με ιδιαίτερη έμφαση τις δήθεν δυσκολίες που αντιμετωπίζει η μουσουλμανική κοινότητα στη Θράκη και ο μουσουλμανικός πληθυσμός τουρκικής καταγωγής που ζει στα Δωδεκάνησα.

Και είναι επίσης η κατάλληλη στιγμή να αξιολογήσουμε τις επαναλαμβανόμενες εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, που μας ζητούν να συνεχίσει η Ελλάδα την αναπαλαίωση των ιστορικών μνημείων που ανήκουν στην Οθωμανική Περίοδο και να αντιδράσουμε σ’ αυτές, όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, αφού πρόσφατα, στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Τζαβάρας από το ΠΔΕ χρηματοδότησε με το ποσόν του ενός εκατομμυρίου ευρώ την αποκατάσταση του Τεμένους Ρετζέπ Πασά στη Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Αλήθεια, γιατί το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν νοιάζεται το ίδιο για τα βυζαντινά – ελληνικά μνημεία στην Τουρκία, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την απόφαση για κατεδάφιση του ναού του Αγίου Νικολάου στην Αλικαρνασσό, σημερινό Bodrum; Τελικά η υποκρισία ξεχειλίζει και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Γιατί, κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν ασχολείστε με τον ομογενειακό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου που απέμειναν μετρημένες ψυχές;

Δυστυχώς, η μεθοδευμένη τακτική της Τουρκίας βρίσκει συμμάχους:

• Για τη δήθεν καταπίεση της μουσουλμανικής κοινότητας στη Θράκη, στη Ρόδο και την Κω, την οποία προσπαθεί να μετατρέψει σε τουρκική μειονότητα.

• Για το casus belli, το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει στο Αιγαίο τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπεται από το Δίκαιο της Θάλασσας.

• Για τη θέση ότι το Καστελλόριζο δεν έχει ΑΟΖ.

• Για τις συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο, σε αέρα και σε θάλασσα.

• Για την αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, καθώς και

• Για την πρόσφατη κυνική και πέρα από κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου αμφισβήτηση ότι 152 νησιά της χώρας είναι τουρκικά και για 16 από αυτά γίνονται διαπραγματεύσεις.

Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν με τον πιο σαφή τρόπο ότι η γειτονική χώρα, ανεξάρτητα αν στην κυβέρνηση βρίσκονται οι κεμαλιστές ή τα τελευταία χρόνια οι ισλαμιστές του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είναι διεθνής ταραξίας και έχει σταθερούς στόχους στην εξωτερική της πολιτική, στόχους που στρέφονται σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους η πολιτική τάξη της χώρας μας να βρει τρόπους ανάλογης αντίδρασης στην αντιμετώπιση αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς της Τουρκίας, ενθυμούμενη πάντα ότι η γειτονική χώρα δεν βιάζεται στην επίτευξη των στόχων της, γιατί ακολουθεί πιστά την παλιά καλή τακτική του Βαγιαζήτ Α’ που προσονομάστηκε Κεραυνός.

Γι’ αυτό εμείς, ως έθνος, ας σφίξουμε τα δόντια και, παρά τα όσα δεινά βιώνουμε στον οικονομικό τομέα από τα Μνημόνια και ας χαράξουμε μια αποτελεσματική εθνική στρατηγική που πρέπει να την επικαιροποιούμε παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω μας, όσο και ευρύτερα, και η οποία πρέπει να έχει τους παρακάτω σταθερούς άξονες διαχρονικά:

• Ουσιαστική ανάπτυξη στη Θράκη και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, χωρίς την αποψίλωση των κρατικών υπηρεσιών από αυτές τις περιοχές.

• Διατήρηση της ποιοτικής και ποσοτικής ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο και στη Θράκη, ανεξαρτήτως οικονομικών θυσιών του ελληνικού λαού, γεγονός που προϋποθέτει επιτέλους ότι οι προμήθειες των πανάκριβων οπλικών συστημάτων πρέπει να γίνονται με απόλυτη διαφάνεια και πάνω απ’ όλα με διακομματικό έλεγχο.

• Επαναφορά με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας – Κύπρου

• Σταθερή και διαχρονική καταγγελία και ανάδειξη της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας από τις διπλωματικές μας αρχές σ’ όλον τον κόσμο.

Αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη Θράκη, το Αιγαίο, τα νησιά μας και τον ορυκτό μας πλούτο, από τη στιγμή που η Τουρκία εξοπλίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να μπορεί να επιβάλει τα άνομα γεωπολιτικά της συμφέροντα όχι μόνο στη Θράκη, στο Αιγαίο, στα νησιά μας, αλλά και ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο