Φως, περισσότερο φως, στο τούνελ της ληστείας

Η λίστα πρέπει να περιέχει και πολλούς άλλους καταθέτες συγγενείς και αχυρανθρώπους πολιτικών προσώπων. Και πέραν αυτού, πρέπει να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι η λίστα Λαγκάρντ περιέχει τα ονόματα ελλήνων καταθετών σε μία μόνο ελβετική τράπεζα. Πόσες άλλες λίστες θα υπάρχουν από τις τράπεζες του Λιχτενστάιν, του Λουξεμβούργου, των νήσων Κέιμαν και ορισμένων άλλων χωρών που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι; Και αυτές τις χώρες τις γνωρίζει κάλλιστα το υπουργείο Οικονομικών και θα μπορούσε να αξιοποιήσει την ευκαιρία για να τιμωρήσει αυτούς που έφεραν στην απόγνωση την ελληνική κοινωνία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας, που είχαν σχηματιστεί από πρόσωπα ενσωματωμένα στο σύστημα (με εξαίρεση την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου), ανέχτηκαν τις ληστείες των δικών τους παιδιών!

Είναι γεγονός ότι η κρίση χρέους που μαστίζει τη χώρα μας έγινε μεγάλη ευκαιρία διαρπαγής και αδικαιολόγητου και παράνομου πλουτισμού για πάρα πολλά πρόσωπα (πολιτικούς και επιχειρηματίες), που εμφανίζονταν και ήταν στυλοβάτες του σημερινού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Και για τον λόγο αυτό ασφαλώς προστατεύονται, γιατί κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Και πέραν αυτού, στην Ελλάδα έχουμε μια νομοθεσία που εξασφαλίζει την κάλυψη των παρανομιών των βουλευτών και των υπουργών. Είναι ενάντια προς την ιδέα της Δικαιοσύνης ο ελληνικός νόμος περί ευθύνης υπουργών να θεσπίζει αστραπιαία παραγραφή των παρανομιών των υπουργών που προβλέπονται και τιμωρούνται από τον ποινικό κώδικα. Δεν μπορεί ο κοινός πολίτης να τιμωρείται για μια έστω και μικρή παράβαση, και ο υπουργός και η ακολουθία του να παραμένουν ατιμώρητοι λόγω συντόμου παραγραφής. Είναι εμπαιγμός σε βάρος του «ιδεατού είναι» της Δικαιοσύνης. Επιπλέον, κατά τη γνώμη μας, αποτελεί προδοσία σε βάρος αυτής της πατρίδας να μην αγωνιστούμε για την τιμωρία αυτών που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση και έφεραν χιλιάδες αυτοκτονίες εξαθλιωμένων πολιτών, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική καταστροφή που υπέστησαν. Επίσης, η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα υποφέρει από λιτότητα και μιζέρια, που τις προκάλεσαν οι συμπεριφορές των ατόμων που αναγράφονται στις λίστες των ληστών, τα οποία εξακολουθούν να συμπεριφέρονται και να ζουν προκλητικά σε πόλεις του εξωτερικού, χωρίς να έχουν τύψεις για όσα δεινά επισώρευσαν στην πατρίδα τους. Συνήθως οι μεγιστάνες του πλούτου πιστεύουν ότι «όπου γης και πατρίς», πλην ορισμένων εξαιρέσεων. Αν η σημερινή κυβέρνηση προσπαθήσει να καλύψει τις πράξεις των δημιουργών της τωρινής κατάστασης, πολλοί από τους οποίους είναι και μέσα στο πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά, θα είναι συνυπεύθυνη για όλα αυτά τα αδικήματα. Και θα μπορούσε άνετα κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την κυβερνητική συμπεριφορά υπόθαλψη εγκληματιών. Και η υπόθαλψη εγκληματία, ως γνωστόν, αποτελεί παράπτωμα που προβλέπεται και τιμωρείται από το Ποινικό Δίκαιο. Με διάφορα τερτίπια νομικά και με δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, μπορεί οι υπεύθυνοι πολιτικοί να κατοχυρωθούν γύρω από τις διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών και να θεωρηθεί ότι οι παρανομίες τους έχουν ήδη παραγραφεί. Και να πετύχουν έτσι την ατιμωρησία για τα ποινικά παραπτώματά τους. Όμως έστω και αν η ποινική ευθύνη έχει παραγραφεί, η πολιτική και η ηθική ευθύνη θα παραμείνουν βαθιά ριζωμένες στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Για ένα έγκλημα, έστω κι αν παραγραφεί, η ηθική ευθύνη ποτέ δεν παραγράφεται στη συνείδηση του λαού. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την πολιτική ευθύνη. Συνοδεύονται και οι δύο αυτές ευθύνες από την καταισχύνη που προσάπτουν οι λαοί στους δράστες των εγκληματικών αυτών πράξεων. Βέβαια, υπάρχει και ένα τμήμα Ελλήνων που τρομοκρατήθηκε από τη σημερινή κρίση και την απειλή χρεοκοπίας, και φυγάδευσε τις οικονομίες του στο εξωτερικό ή τις απέσυρε από τις καταθέσεις του στις τράπεζες. Αυτοί πρέπει να πεισθούν από την κυβέρνηση να καταθέσουν τα «νεκρά» κεφάλαια που διαθέτουν, για να ανακάμψει επιτέλους η ελληνική οικονομία και να βρει τον ρυθμό της. Και φυσικά με την προϋπόθεση ότι οι τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους θα ακολουθήσουν πολιτική πιστωτικής επέκτασης στον ιδιωτικό τομέα. Και εφόσον, φυσικά, διαπιστωθεί ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας έχει εκλείψει οριστικά. Οι υπόλοιποι όμως που διατηρούν λογαριασμούς από χρήματα μη φορολογηθέντα, ή που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες, πρέπει να υποστούν τη δήμευση των καταθέσεων αυτών. Και στο σημείο αυτό συμφωνούμε απόλυτα με τη σχετική πρόταση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Π. Καμμένου. Σημειώνουμε ότι η κ. Λαγκάρντ έδωσε λίστες καταθετών σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Βρετανία κ.λπ., και σε κανένα από τα κράτη αυτά δεν αλλοιώθηκαν οι λίστες ούτε κλειδώθηκαν στα συρτάρια πολιτικών, αλλά χρησιμοποιήθηκαν για την άντληση εσόδων. Εδώ ο χειρισμός του θέματος της λίστας Λαγκάρντ απέδειξε πόσο σάπιο είναι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος.

Η οικονομική εγκληματικότητα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μεγάλη έξαρση. Και, δυστυχώς, μεταξύ των πολιτικών, των συγγενών τους και των συμβούλων τους, καθώς και πολλών υπηρεσιακών παραγόντων του δημόσιου τομέα, έχει εντελώς καταργηθεί πλέον ο σεβασμός προς το δημόσιο χρήμα. Το κράτος το προδίδουν αυτοί που είναι εντεταλμένοι να το προστατεύουν. Τώρα επικρατεί το σύνθημα: «Γίνε βουλευτής για να βολευτείς».

Και έχουμε τη γνώμη ότι ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν τους πολιτικούς στην κατρακύλα είναι και το ευρώ. Το ευρώ είναι διεθνές νόμισμα, εύκολα διακινείται, και έτσι παρασύρει πολλούς στο να κατέχουν κεφάλαια σε ένα νόμισμα διεθνούς εμβέλειας και σταθερότητας. Η δωροδοκία σε δραχμές, για παράδειγμα, δεν θα ήταν τόσο ελκυστική. Αλλά και για τους απλούς πολίτες, ξένους και ντόπιους, που ασχολούνται με ληστείες, διαρρήξεις και φόνους ισχυρό κίνητρο είναι και το ευρώ. Στην αρχαία εποχή υπήρξε στη Σπάρτη, πριν από την εμφάνιση του Λυκούργου, μεγάλη διαφθορά στους ασκούντες τότε την εξουσία. Αυτούς τους είχαν ονομάσει «δωροφάγους βασιλείς». Έτσι κι εμείς τώρα μπορούμε να πούμε ότι ζούμε σε μια περίοδο που κυριαρχούν οι «δωροφάγοι πολιτικοί». Και τούτο γιατί η περίπτωση του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου δεν είναι η μοναδική. Έχουμε ήδη τις περιπτώσεις των πρώην υπουργών Μαντέλη και Τσοχατζόπουλου, εκκολάπτεται και η υπόθεση του Παπαντωνίου και τόσες άλλες που αναφέρονται στις λίστες και διερευνώνται. Πάντως όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για να ξυπνήσει επιτέλους ο ελληνικός λαός. Και επιπλέον να απαιτήσει πιεστικά από τον κ. Σαμαρά να ρίξει άπλετο φως στο τούνελ της ληστείας του δημοσίου χρήματος. Και αυτό θα μπορέσουμε να το πετύχουμε σε μόνιμη βάση μόνο εάν καταργηθούν όλοι οι νόμοι που προστατεύουν τους πολιτικούς στις περιπτώσεις που διαπράττουν αδικήματα. Ο νόμος ειδικά «περί ευθύνης υπουργών» πρέπει να καταργηθεί, γιατί έχει καταντήσει να είναι ο νόμος περί μη ευθύνης υπουργών. Και υπουργοί που διαπράττουν αδικήματα κατά την άσκηση της εξουσίας τους να υπάγονται στις διατάξεις του Κοινού Ποινικού Δικαίου, όπως ο κάθε πολίτης.

Ο νόμος περί ασυλίας των βουλευτών πρέπει να περιοριστεί στις περιπτώσεις εκείνες που ο βουλευτής περιπίπτει σε παράπτωμα μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων του μέσα στη Βουλή. Και επιπλέον δεν θα πρέπει οι βουλευτές να απαλλάσσονται των ευθυνών τους στην περίπτωση που ψηφίζουν άδικα και μονομερή μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση μεγάλες κατηγορίες των πολιτών. Ήδη στην Πορτογαλία ανακοινώθηκε ότι παραπέμπεται στο Ανώτατο Δικαστήριο ο προϋπολογισμός λιτότητας του 2013, που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή της χώρας αυτής, με την κατηγορία της παραβίασης του Συντάγματος για την αναλογική κατανομή των θυσιών. Η Βουλή δεν είναι για να ευλογεί παρανομίες και να τις νομιμοποιεί. Είναι για να αποδοκιμάζει και να ματαιώνει «τη γραφή παρανόμων», όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Επιτέλους, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι είναι υποχρεωμένη να πορεύεται με βάση το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος. Ήδη το έχει παραβιάσει κατ’ επανάληψη.

Ένα σύστημα κοινοβουλευτικό που στηρίζεται στην ψήφο ορισμένων υπόπτου ηθικής προσώπων δεν είναι δυνατόν, για να συνεχίσει να ασκεί εξουσία, να μην παραβιάζει το Σύνταγμα. Γιατί τελικά θα καταλήξει σε δικτατορικό καθεστώς, υπό κοινοβουλευτικό μανδύα. Ήδη στις εργασιακές σχέσεις, στον φορολογικό τομέα και σχεδόν σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχει καταπατηθεί το Σύνταγμα, η νομιμότητα και η Δικαιοσύνη. Και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας να κρύψει η σημερινή κυβέρνηση τη δυσοσμία που εκπέμπει το σύστημα εδώ και αρκετά χρόνια. Εάν η προστατευτική των παρανομιών πλατφόρμα καταργηθεί, τότε πλέον οι διάφοροι σαλταδόροι της πολιτικής θα αποφεύγουν πλέον την ανάμειξή τους στα κοινά. Και στη Βουλή θα υπάρχουν και πολίτες που θα αγαπάνε και θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού αυτού του τόπου. Και ο κ. Σαμαράς πρέπει να έχει υπόψη του ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει μακροημέρευση μέσα σε ένα εμφανώς σάπιο πολιτικό περιβάλλον.