Να πώς έκλεισαν με απεργίες ALTER – «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Αλλά να περάσουν μόνο εκεί χωρίς να ανοίξει μύτη», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων και προσθέτει:

«Σε δήλωσή του ο Δ. Τρίμης, γνωστός και ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, με αφορμή τις απολύσεις αυτές, αναφέρει: «…Δεν υπάρχουν ‘καλές’ και ‘κακές’ απολύσεις όταν οδηγούν δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στην ανεργία, και μάλιστα άγνωστης διάρκειας, υπό τις συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν στον κλάδο των ΜΜΕ…».

Την ίδια στιγμή, τα αποκαλυπτήρια γίνονται με πρωτοσέλιδο άρθρο του «Ριζοσπάστη» (29-12-2012) για τις απεργίες μόνο στα ιδιωτικά ΜΜΕ με την πολιτική συμφωνία των 8 στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. To σχετικό δημοσίευμα λέει:

«…Ο εκπρόσωπος της Δημοσιογραφικής Συνεργασίας στην ΕΣΗΕΑ (σ.σ.: ο β’ αντιπρόεδρος, που ψήφισε όμως ως πρόεδρο τον Τρίμη), όποτε έμπαινε θέμα απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων στα Μέσα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, τασσόταν κατά, υπερασπιζόμενος τον χαρακτήρα τους ως κομματικών Μέσων…

Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα συνδικαλιστικά όργανα, όταν, για παράδειγμα, έμπαινε ζήτημα απεργίας των τεχνικών στον Κόκκινο.

Ο ‘Ριζοσπάστης’, ξέροντας από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που έχει η έκδοση μιας κομματικής εφημερίδας, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα υπαρκτά προβλήματα στα Μέσα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμα και όταν ο τόπος βοούσε, με επιστολές εργαζομένων στον Κόκκινο ή με επιστολές εργαζομένων στην ‘Αυγή’, που ζητούσαν εδώ και τώρα τα καθυστερημένα δεδουλευμένα τους…».

Η ΚΕΔ, από την πρώτη συνεδρίαση συγκρότησης σε σώμα του σημερινού προεδρείου της ΕΣΗΕΑ (Ιούνιος 2011), αρνήθηκε να πάρει μέρος σε αυτήν την πολιτική συμφωνία, που έβγαλε πρόεδρο Τρίμη. Η KEΔ υπογραμμίζει για μια ακόμη φορά την πάγια θέση της, ότι δηλαδή οι εργαζόμενοι οφείλουν, όπου κι αν δουλεύουν, να διεκδικούν και να έχουν πλήρη εργασιακά και κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα και η συνδικαλιστική τοποθέτηση και αντίδραση απέναντι στις απολύσεις πρέπει να είναι ενιαία.

Όχι με διαδικασίες α λα καρτ.

Για τον Τρίμη και τους συνεταίρους του, όμως, δεν ισχύει το ίδιο:

1. Για τις απεργίες στα κομματικά φύλλα.

2. Για τα φύλλα όπου δουλεύουν ή τώρα είναι μέτοχοι.

Όλες οι άλλες όμως απεργίες (οι περισσότερες τυφλές) σε ιδιωτικά ΜΜΕ, όπως αυτές με τις οποίες έκλεισε εφημερίδες (ανάμεσά τους και την «Ελευθεροτυπία») και κανάλια (όπως το Alter) ήταν καλές για ξεκάρφωμα ή γι’ αυτό που οι ίδιοι υπηρετούσαν».