Κεντροαριστερό σκορποχώρι

Η κεντροαριστερή παράταξη ευημέρησε πολιτικά όσο είχε ως κορμό το κραταιό ΠΑΣΟΚ. Όταν το ΠΑΣΟΚ, για τους γνωστούς λόγους, έχασε το μέγιστο μέρος της επιρροής του στον λαϊκό παράγοντα, είχε ως επακόλουθο να μετατραπεί η Κεντροαριστερά σε ένα απέραντο πολιτικό σκορποχώρι. Έκτοτε, κάθε «πικραμένος» παράγοντας του κεντροαριστερού χώρου σήκωσε τη δική του σημαία κι έσπευσε να το παίξει ηγέτης ή και σωτήρας της παράταξης, συμβάλλοντας έτσι στον περαιτέρω κατακερματισμό του χώρου. Ξεφύτρωσαν παντού «κινήσεις» ή «κινησούλες», με τον φιλόδοξο στόχο να ανασυγκροτήσουν την Κεντροαριστερά. Τελικά οι διάφορες «κινήσεις» το μόνο που κατάφεραν είναι να συντηρούν την αντιλογία, τη σύγχυση και τον κατακερματισμό του κεντροαριστερού χώρου. Και μάλιστα, στην προσπάθειά τους να στρατολογήσουν οπαδούς (κι αυτό είναι το χειρότερο), επιχειρούν τη λεηλασία του ήδη λεηλατημένου ΠΑΣΟΚ.

• Βέβαια η Κεντροαριστερά πρέπει όντως να ανασυγκροτηθεί και για να ανασυγκροτηθεί χρειάζονται σοβαρές και επίμονες προσπάθειες, τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΔΗΜΑΡ. Για όσους έχουν ανοιχτά μάτια κι αυτιά είναι προφανές ότι οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί μπορούν να συνενωθούν πολιτικά και να αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά της Κεντροαριστεράς. Παρότι απέτυχε η «προσπάθεια Μπίστη», η πολιτική πραγματικότητα ωθεί προς την κατεύθυνση της συγχώνευσης ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε έναν πολιτικό σχηματισμό. Φυσικά, για να έχει επιτυχή κατάληξη το εγχείρημα πρέπει να είναι εγχείρημα κορυφής. Με άλλα λόγια, ο Ε. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης πρέπει να βάλουν στην μπάντα προσωπικές επιδιώξεις και να δρομολογήσουν διαδικασίες συγχώνευσης των δύο κομμάτων – άλλωστε λίγο ή πολύ οι βασικές θέσεις ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συμπίπτουν. Έτσι μόνο το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς θα γίνει πράξη κι όχι με σκόρπιες κινήσεις διαφόρων «προσωπικοτήτων».