Επισκέφθηκε τον τοποτηρητή στη Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής o τούρκος πρόξενος

Η συνάντηση, που έγινε στη Μητρόπολη στην Κομοτηνή, αποτελεί ένα σοβαρό ατόπημα από πλευράς της Εκκλησίας στη Θράκη, κυρίως μετά τις συνεχείς προκλητικές παρεμβάσεις του διπλωμάτη, που είδαν το φως της δημοσιότητας και απασχόλησαν ακόμα και το ελληνικό Κοινοβούλιο – θυμίζουμε την ερώτηση των 32 βουλευτών της ΝΔ για απομάκρυνση του πρόξενου από την Κομοτηνή, εξαιτίας της απροκάλυπτης παρέμβασής του στο θέμα του ιμάμη του Σώστη Ροδόπης.

Τις εντυπώσεις που προκάλεσε προσπαθεί να αμβλύνει ο κ. Σενέρ και τα καταφέρνει με αρωγούς τους θρησκευτικούς ηγέτες της περιοχής μας. Και είναι εντυπωσιακό, μετά την εκδημία του μακαριστού Δαμασκηνού, του Μητροπολίτη στην Κομοτηνή, που σφράγισε 38 χρόνια θρησκευτικής και κοινωνικής προσφοράς στην Ροδόπη, υπέρμαχος της αρμονικής συνύπαρξης των σύνοικων στοιχείων και ακολουθώντας μια σκληρή στάση ενάντια σε όσους επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία και παίζουν παιχνίδια στις πλάτες της περιοχής, το γεγονός ότι ένας συνονόματός του «νομιμοποιεί» μια πολιτική την οποία ο εκδημών πολέμησε με όλη του τη δύναμη.

Θλιβερή ήταν η συνάντηση με τον Παντελεήμονα στην Ξάνθη, άθλια αυτή με τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό, καθώς ο τελευταίος «σφράγισε» αυτό το γεγονός με τη δήλωση: «Πάντοτε ήθελα να έχω σχέσεις με το τουρκικό προξενείο. Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε αυτήν την ευκαιρία». Η φράση αυτή αποδίδει από μόνη της το πνεύμα όσων διαμείφθηκαν.

Ο χαρακτηρισμός «άθλια» θα μπορούσε να ξενίσει, ακόμα και μετά τη δήλωση του τοποτηρητή, ωστόσο τα όσα θρασύτατα ακολούθησαν από τον τούρκο διπλωμάτη μάλλον στοχεύουν να αδυνατίσουν και αυτήν την έννοια…

Είπε ο κ. Σενέρ: «Στην Τουρκία, εμείς, μόλις η μειονότητα των Ρωμιών πει ότι «έχω αυτό το πρόβλημα», αμέσως το αποδεχόμαστε. Τα βήματά μας στον τομέα των θρησκευτικών ελευθεριών τα κάνουμε χωρίς καμία προσδοκία αμοιβαιότητας.

Διότι στα μειονοτικά και ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχει αμοιβαιότητα. Τα βήματα που κάνουμε αποτελούν υποχρέωσή μας προς τους πολίτες μας. Επιθυμούμε τα βήματά μας να αποτελέσουν παράδειγμα. Οι ομογενείς μας, αντίθετα, εδώ έχουν κάποια θέματα όσον αφορά τις θρησκευτικές ελευθερίες. Πιστεύω πως θα συμβάλετε θετικά προς την επίλυση των θεμάτων αυτών» (σ.σ. θράσος απύθμενο)!

Είπε επίσης: «Κατά την τελευταία περίοδο, υπάρχουν κάποια περιστατικά που προκαλούν θλίψη στη μειονότητα. Κάποιες ακραίες ομάδες πάνε στα τουρκομουσουλμανικά χωριά και δείχνουν την πόρτα προς την Τουρκία στους Τουρκομουσουλμάνους. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτοί έρχονται από αλλού. Το θέμα αυτό το συζητήσαμε με την ελληνική αστυνομία. Η μειονότητα δεν απαντά στις προκλήσεις. Ξέρουν ότι αυτό δεν αποτελεί την αντανάκλαση της κοινής γνώμης. Πριν από μερικές εβδομάδες οι εκλεγμένοι μουφτήδες (σ.σ. εννοεί τους ψευτομουφτήδες, με τον τοποτηρητή να μη βγάζει ούτε άχνα) έβαλαν να αναγνωσθεί στα τζαμιά κήρυγμα. Έκαναν έκκληση στους μουσουλμάνους να μην απαντούν στις προκλήσεις και ανέφεραν πως «Εδώ είναι η πατρίδα μας, κανείς δεν μπορεί να μας διώξει από εδώ, εμείς είμαστε Έλληνες πολίτες»…

Το καθήκον μας εδώ και προσωπικά το δικό μου, ως διπλωμάτη, είναι να συμβάλω στην προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας (σ.σ. με τα ισλαμικά κεφάλαια). Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε. Δύο εβδομάδες πριν επισκεφτήκαμε τον Μητροπολίτη Ξάνθης. Ήταν κάτι το πολύ επωφελές. Πρόκειται για έναν πολύ φωτισμένο άνθρωπο. Συζητήσαμε μαζί του αυτά τα θέματα. Τρεις μέρες μετά έγινε μια πολύ σκληρή επίθεση προς τον μητροπολίτη. Σου λέει, πώς δέχεσαι τον εχθρό. Εγώ δεν είμαι εχθρός, είμαι φίλος της Ελλάδας».

Τι ανταπάντησε ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός; «Μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτήν την επίσκεψη. Ασκώ τα καθήκοντα του μητροπολίτη τρία χρόνια τώρα στο Διδυμότειχο. Πάντοτε ήθελα να έχω σχέσεις με το τουρκικό προξενείο. Σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε αυτήν την ευκαιρία. Έτσι είχαμε την ευκαιρία για τη συνάντηση. Με αυτή μας τη συνάντηση μπορούμε να χτίσουμε για το μέλλον της περιοχής μας (σ.σ. ο τοποτηρητής θα τη χτίσει με τον επίσημο υπονομευτή της εθνικής μας κυριαρχίας)…

Αυτό που επιθυμώ να σας πω, είναι πως για αιώνες ζήσαμε μαζί. Και θα ζήσουμε και άλλους αιώνες μαζί. Η μητρόπολή μου είναι πολύ κοντά στην Αδριανούπολη. Συχνά πηγαίνω εκεί, όπως φυσικά και στην Κωνσταντινούπολη.

Για μας, το να πάμε στην Κωνσταντινούπολη είναι πιο εύκολο από το να πάμε στη Θεσσαλονίκη. Την Κωνσταντινούπολη και την Αδριανούπολη την αισθάνομαι σαν σπίτι μου, διότι η νοοτροπία των ανθρώπων εκεί είναι πολύ πιο κοντά σε σχέση με άλλους λαούς. Και αυτό πηγάζει από τη συμβίωση που είχαμε για αιώνες.

Είναι αληθές, όπως είπατε και εσείς, ότι και οι δύο πλευρές κατά καιρούς έκαναν λάθη. Χαιρετίζω τις πολλές αλλαγές που έκανε η τουρκική κυβέρνηση και ελπίζω και εδώ να αλλάξουν πολλά (…).

Θέλω να πω πως για εμάς το μεγαλύτερο λάθος είναι η αδιαφορία. Εξ όσων αντιλαμβάνομαι, στη μητρόπολή μου, στο Διδυμότειχο, η πλειοψηφούσα χριστιανική κοινότητα (σ.σ. προσέξτε τον νομικό όρο…) παραμένει αδιάφορη για το θέμα της μουσουλμανικής κοινότητας (σ.σ. και ανιστόρητος και… εκτός κοινωνίας). Γι’ αυτό προσπαθώ ενίοτε να επισκέπτομαι και χωριά που ζουν μουσουλμάνοι…».

Επίσης, τον προσκάλεσε να επισκεφθεί και τη Μητρόπολη Διδυμοτείχου για να λάβει, στο πλαίσιο της… αρχής της αμοιβαιότητας, πρόσκληση από τον κ. Σενέρ να επισκεφθεί το τουρκικό προξενείο.

Τότε ήταν που ο τοποτηρητής έδωσε τα… διαπιστευτήριά του: «Εμείς είμαστε ισόβιοι εδώ. Οι άλλοι είναι περαστικοί. Εμείς αισθανόμαστε αυτά που αισθάνεται ο κόσμος.

Οι λαοί μας θέλουν να ζήσουν μαζί και μέσα σε ειρήνη. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τρεις από τους δημάρχους της περιφέρειας Αδριανούπολης. Συναντώ πολύ συχνά τους δημάρχους σε Χάβζα, Ουζουνκιοπρού και Αίνο. Είναι φίλοι μου. Στην Αίνο υπάρχει και μια πολύ παλιά εκκλησία»…

Οι δύο άντρες συμφώνησαν στα περί ελληνοτουρκικής φιλίας. Είπε ο κ. Σενέρ: «Εμείς ζούμε μαζί 500 χρόνια.

Οι άνθρωποι μαλώνουν με τους γείτονες, όχι με άλλους. Αλλά πάλι από τον γείτονα προσδοκούνε βοήθεια. Έχουμε μια παροιμία που λέει πως «ο γείτονας έχει ανάγκη και τη στάχτη του γείτονα του» (σ.σ. και μας ταΐζει «στάχτη»).

Στην Οθωμανική περίοδο είχαμε διασφαλίσει πολύ καλή ζωή. Υπήρξαν κάποια προβλήματα (σ.σ. τίποτα το ιδιαίτερο, κάτι μαζικές σφαγές, κάτι εξισλαμισμοί). Αλλά τότε και στην Ευρώπη υπήρχαν προβλήματα». Για να απαντήσει το «ευφυέστατο» ο τοποτηρητής: «Στην Κωνσταντινούπολη είχαν πει πως “κάλλιον ειδέναι στην πόλη σαρίκιον τουρκικό παρά τιάρα παπική”. Αυτό είναι Ιστορία».