Το παράδειγμα του… Λένιν!

«Άντε, και του χρόνου ελεύθεροι»! Γερμανοί οι κατακτητές, και τότε και τώρα. Με στρατό τότε, με το ευρώ σήμερα. Μόνο που δεν βλέπουμε να ανατέλλει στον ορίζοντα ο ήλιος της εθνικής ανεξαρτησίας. Η καταχνιά των Μνημονίων βαραίνει πάνω στις ψυχές μας. «Η Ελλάδα πρέπει να ανορθωθεί, και πάσα θυσία είναι επιβεβλημένη διά την ανάστασίν της» (…) «Απαιτείται πειθαρχία προς τα κελεύσματα εκείνων οίτινες φέρουν σήμερον όλας τας ευθύνας, προς την κυβέρνησιν και τα όργανα αυτής…» (των Γερμανών). Όχι, δεν πρόκειται για δηλώσεις του κ. Σαμαρά, αλλά για δηλώσεις που έγιναν πριν από 70 χρόνια, από έναν άλλο κατοχικό πρωθυπουργό: τον Κων. Λογοθετόπουλο! Ίδιος ο κατακτητής και το 1942 και το 2012. Με την ίδια δυσπιστία και οργή άκουγε και ακούει ο λαός τις διαβεβαιώσεις των κατοχικών κυβερνήσεων. Στο Χαϊδάρι και στην Καισαριανή τότε οι εκτελέσεις. Στις κατά τόπους εφορίες σήμερα. Στην πρώτη Κατοχή ο λαός δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Τον Σεπτέμβριο του 1941 ιδρύθηκε ο ΕΔΕΣ του Ζέρβα και τον ίδιο μήνα ακολούθησε το ΕΑΜ, που απέκτησε τεράστια δύναμη. Αλλά τότε υπήρχαν προσωπικότητες που πήραν πρωτοβουλίες και μπήκαν μπροστά στον αγώνα. Ενέπνευσαν και ακολουθήθηκαν από τις μάζες. Ερημιά σήμερα από ηγεσίες που μπορούν να εμπνεύσουν. «Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε κάποιο θαύμα». Ποτέ άλλοτε το πολιτικό σύστημα δεν απαξιώθηκε τόσο από τον λαό όσο στις μέρες μας. Γενική η αποδοκιμασία. Και πώς να γίνει διαφορετικά όταν οι βασανισμένοι πολίτες βλέπουν τα πολιτικά κόμματα, που χρωστούν στις τράπεζες, να παίρνουν ενίσχυση… 15 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ επιβάλλονται ακόμα πιο σκληρά μέτρα σε υπαλλήλους, ανέργους και συνταξιούχους; «Λεφτά υπάρχουν», αλλά μόνο για τα κόμματα! Και δεν «θα τα φάμε μαζί», αλλά θα τα ροκανίσουν μόνοι τους οι «ενθοπατέρες», που μεριμνούν για τις τύχες μας. Πού είναι όμως και ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος να υψώσει φωνή κατά των επαίσχυντων «μεταρρυθμίσεων»; Σιγή. Σε χαλεπούς καιρούς κατά το παρελθόν, οι πνευματικοί άνθρωποι δεν στάθηκαν αδρανείς. Κανένας πνευματικός άνθρωπος τότε απ’ όσους όρθωσαν το ανάστημά τους στην υποτέλεια δεν περίμενε να βρει τον δρόμο στρωμένο με ρόδα. Κι ούτε στο κάτω κάτω περίμενε εύφημες μνείες και επιβραβεύσεις του μόχθου του από το κράτος του ζόφου. Διότι οι πραγματικοί πατριώτες που πονούν αυτόν τον τόπο δεν χαλκεύουν μνημονιακές θεωρίες -δεσμά για τον λαό-, πρόσβαρα τοποθετημένες στα χρηματιστήρια των χάρτινων «αξιών», που στηρίζουν την υποτέλεια, στην καγκελαρία της Μέρκελ. Δεν μπορεί πλέον η τραγική συγκυβέρνηση με τον ανάλγητο κομπογιαννίτη Στουρνάρα, να μας παραπλανά με ψέματα. Η αλήθεια είναι μία: Δεν πρόκειται ποτέ να δούμε Θεού πρόσωπο μέσα στο γκέτο της Ευρωζώνης. Όχι μόνον εμείς, αλλά όλοι οι λαοί του Νότου που στενάζουν, πρέπει να φύγουμε από την απάτη της μεταλλαγμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης και να επιστρέψουμε στα εθνικά μας νομίσματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα γκρεμίσουμε το Δ’ Ράιχ. Έχω γράψει πολλές φορές για παλαιούς πολιτικούς που, σε χρόνο ανύποπτο, είχαν προειδοποιήσει για το τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα αναφέρω ακόμα μία περίπτωση: Τον Φεβρουάριο του 1962, ο τέως πρύτανης του Πολυτεχνείου και βουλευτής της ΕΔΑ, ο Νίκος Κιτσίκης, κατήγγειλε τη «σύνδεση» της χώρας μας με την τότε «Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά». Και εκάλεσε τον πολιτικό κόσμο να αναλογισθεί τις τεράστιες ευθύνες του για την εξουθένωση και την καταστροφή στην οποία οδηγείτο η Ελλάδα. Ο Ν. Κιτσίκης επεσήμανε τότε στη Βουλή ότι: «Οι επίγονοι του Βίσμαρκ και του Χίτλερ, οι οποίοι έχουν το προβάδισμα στην κοινή αγορά, θα εξυπηρετούν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εις βάρος της αποικίας των. Ο ξένος κατακτητής θα έλθει με όπλα πολύ ισχυρότερα από εκείνα που είχε κατά τον πόλεμο…». Και πράγματι, το ευρώ απεδείχθη ισχυρότερο όπλο από κανόνια και άρματα. «Έγκλημα εκ προμελέτης εις βάρος του λαού και της χώρας» χαρακτήρισε ο Κιτσίκης τη σύνδεσή μας με την Ευρωπαϊκή Αγορά. Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, που συνεχίζεται. Και ο μεγάλος ιστορικός συγγραφέας και φλογερός δημοσιογράφος, ο Τάσος Βουρνάς, παρατηρούσε σε επιφυλλίδα του: «Οι ανησυχίες όλο και πληθαίνουν. Πού πάμε; Τα μεγάλα συγκροτήματα, ακονίζοντας την όρεξή τους να καταπιούν όλες τις μικρές επιχειρήσεις, προετοιμάζουν το έδαφος από τον φιλικό τους Τύπο: Με κλειστά επαγγέλματα, αδύνατος η ανάπτυξίς μας. Ένας λυσσαλέος σίφουνας ελεύθερου ανταγωνισμού εξαπολύεται σήμερα στα λόγια, για να πραγματωθεί αύριο και να παρασύρει ό,τι κρατιέται ακόμα όρθιο στην οικονομία μας σήμερα. ”LAISSEZ MASSER”, ”LAISSEZ FAIRE” είναι το σύνθημα εκείνων που, με πρόχωμα την Κοινή Αγορά, ετοιμάζονται να αποικιοκρατήσουν την οικονομία μας και να καταλύσουν τα τελευταία ίχνη της εθνικής μας ανεξαρτησίας…». Προφητικά τα λόγια του. Τότε που υπήρχε στη Γαλλία πανίσχυρο Κομμουνιστικό Κόμμα, ο εκ των ηγετών του, Ζακ Ντικλό, πολύ νωρίτερα (από το 1954) ετόνιζε: «Ο κύριος κίνδυνος για τους λαούς της Ευρώπης εκφράζεται από τις Συνθήκες της Μπον και των Παρισίων, που προετοιμάζουν την αναγέννηση του γερμανικού μιλιταρισμού και, κατά συνέπεια, τη μετατροπή της Δυτικής Γερμανίας σε πολεμικό κέντρο στην καρδιά της Ευρώπης…». Τα θυμάται, άραγε, αυτά ο «σοσιαλιστής» κ. Ολάντ; Καράβι μέσα σε πρωτοφανή τρικυμία η Ελλάδα, παλεύει με τα κύματα του διεθνούς καπιταλισμού, με ακατάλληλο κυβερνήτη και πλήρωμα, που θα το βουλιάξουν. Πρωθυπουργός χωρίς πλειοψηφία! Δεύτερο και όχι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία, αλλά ο κ. Σαμαράς -κατά διαταγήν των Γερμανών- παίρνει εξοντωτικά μέτρα, πάντα… «τελευταία»! Και στηρίζεται γι’ αυτό το ανούσιο έργο σε δύο πολιτικά πτώματα, για να στήσουν την γκιλοτίνα του νέου, αισχρού φορολογικού νομοσχεδίου, με δήμιο τον Στουρνάρα. Το μόνο που ενδιαφέρει τη συγκυβέρνηση είναι να παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των Αρχών Κατοχής. Κι έρχεται ο πλουσιότερος των «τριακοσίων», ο υποδυόμενος τον… «σοσιαλιστή» Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δηλώνει απροσχημάτιστα: «Χρειαζόμαστε χρόνο. Και η κυβέρνηση -με προοπτική τετραετίας- αλλά και το ΠΑΣΟΚ, για να αποδώσουν τα μέτρα»! Το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ χρειάζεται τον χρόνο διότι έχει πάρει κατρακύλα χωρίς προοπτική ανακοπής στον κατήφορο. Το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα του «πράσινου ήλιου», που επεσώρευσε τόσα δεινά στον τόπο, συρρικνωμένο σε χαμηλά ποσοστά, κατορθώνει να συγκυβερνά χάρις στο σωσίβιο που του έριξε ο Σαμαράς, προκειμένου να μείνει πρωθυπουργός. Γιατί, λοιπόν, να μη ζητά «χρόνο»; Ενδεχόμενη προσφυγή στις κάλπες θα το ρίξει στο Τάρταρα, και είναι αρκετοί εκείνοι που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να λακτίσουν τον Βενιζέλο από την αρχηγική καρέκλα. Όσο για τον τρίτο του κυβερνητικού θιάσου, τον κ. Κουβέλη, προσβλέπει σε… «διεύρυνση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου»! Που σημαίνει ότι ελπίζει να προσεταιρισθεί μερικά ναυάγια του ΠΑΣΟΚισμού, για να έχει ψευδαισθήσεις ότι υπάρχει… «ρεύμα». Σε συνέντευξή του ο κ. Κουβέλης είπε: «Για τον ΣΥΡΙΖΑ η Δημοκρατική Αριστερά έχει περάσει πλέον σε αντίθετο πολιτικό στρατόπεδο και ανήκει στους μερκελιστές»… Ψέματα είναι; Χωρίς τη ΔΗΜΑΡ θα μπορούσαν να περάσουν τα σχέδια του Βερολίνου; Έδωσε εξετάσεις ο κ. Κουβέλης στη μνημονιακή καγκελαρία. Ανέπνευσε τον μολυσμένο αέρα των «ευρωπαϊκών κέντρων» και έγινε ο «καλός Αριστερός» που κόπτεται για την Ευρωζώνη! Η σάπια κοινωνία, που στις καλύτερες στιγμές της πορείας του την πολέμησε, τώρα τον έσφιξε στα πλοκάμια της. Η Μέρκελ και οι ευρωπαίοι εταίροι μιλάνε κολακευτικά για τον «συνετό Αριστερό», ο οποίος στηρίζει τις «μεταρρυθμίσεις» που είναι σε βάρος του ελληνικού λαού, αλλά κερδοφόρες για τις γερμανικές τράπεζες… Τον υμνεί ο Σαμαράς, τον εκθειάζει ο Βενιζέλος. «Διαφωνεί» μαζί τους, αλλά εγκρίνει τα «χαράτσια» και τα φορολογικά μέτρα που έχουν εξαθλιώσει τους πολίτες.

Στην ανατολή κάθε καινούργιου χρόνου, συνηθίζεται να διατυπώνουν όλοι ευχές. Αυτήν τη φορά, τα ευχολόγια δεν ωφελούν. Εκείνο που χρειάζεται είναι κάλεσμα ανένδοτου αγώνα, για να πέσει η κατοχική κυβέρνηση, να ακυρωθούν τα Μνημόνια και να διώξουμε την «τρόικα», που μολύνει με την παρουσία της τα χώματά μας. Ο Βίκτορ Ουγκό, κυνηγημένος στο Βέλγιο, προειδοποιούσε τους δημοκράτες: «Αν έρθει ο Βοναπάρτης μια νύχτα να σας χτυπήσει, αν φέρει την κλεψιά σ’ εσάς τους χρηστούς, τότε σηκωθείτε απάνω, Βέλγοι, ξεσηκωθείτε όλοι. Πάρτε πέτρες, δρεπάνια, χτυπήστε τις καμπάνες. Θυμηθείτε τους προγόνους σας, που θέλησαν να σας αφήσουνε κληρονομιά τη δόξα. Θυμηθείτε τα παιδιά σας, που πρέπει να τους αφήσετε κληρονομιά την ελευθερία…». Η φωνή του Ουγκό από τα βάθη της Ιστορίας καλεί τους σημερινούς Έλληνες να ξεσηκωθούν κατά των «τροϊκανών», που μας κλέβουν, και μας υπενθυμίζει το καθήκον προς τα παιδιά μας. Καθήκον μας είναι να αγωνιστούμε για να σπάσουμε τη συνοχή της Ευρωζώνης. Αυτό θα είναι η σωτηρία μας. Νύχτα αλλαγής του χρόνου, λοιπόν, χωρίς ούτε ένα χαμόγελο; Ας το προσπαθήσουμε: Στην ανέμελη ατμόσφαιρα που προηγήθηκε της τρομερής σύρραξης του Α’ Πολέμου, ο Λένιν βρισκόταν στη Γενεύη. Μια φίλη του, η Τσ. Μπομπρόφσκαγια, θυμόταν: «Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1914… Ο καινούργιος χρόνος, μας είπε ο Βλαντίμιρ Ιλίτς, θα φέρει μια παραπέρα άνοδο του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας, θα μας οδηγήσει σε αποφασιστικές μάχες. Γι’ αυτό, σύντροφοι, ελάτε να υποδεχθούμε όσο μπορούμε πιο εύθυμα τον καινούργιο χρόνο…». Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, κι εμείς το… παράδειγμα του Λένιν!