Το μεγάλο φαγοπότι α λα ελληνικά

Να γιατί: Άλλοι μόνο γέλασαν, εθισμένοι στις φραστικές ακροβασίες του ευτραφούς Θόδωρου. Άλλοι, αργότερα, δικαίωσαν τον Πάγκαλο, ίσως γιατί παραδέχθηκαν σε κρίση συνείδησης τη δική τους συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι. Ή τη δική τους ή τη συμμετοχή συγγενών, φίλων, συνεργατών που σίγουρα «τα έφαγαν».

Επί του προκειμένου: Ο γράφων πλησίασε κάποιους που διακρίθηκαν στο πιο μεγάλο φαγοπότι και τους ρώτησε πώς τα κατάφεραν και γιατί έβαλαν σε κίνδυνο την υγεία τους με τα κιλά που πήραν από το πολύ φαΐ. Εκείνοι, αφού κράτησαν για ευνόητους λόγους την ανωνυμία τους, ήταν αρκετά κατατοπιστικοί.

Κάπως έτσι μας τα είπαν:

Χιλιάδες αιγοπρόβατα

Πολλοί αγρότες ήταν εκείνοι που τα έτρωγαν χρόνια ολόκληρα από τις επιδοτήσεις. Σε συνεργασία με τους βουλευτές της περιοχής. Ο πατέρας του έθνους τούς έδειχνε τον δρόμο για το κόλπο, με το αζημίωτο βέβαια.
– Πόσα πρόβατα έχεις στο μαντρί σου;
– Δεκαπέντε πρόβατα και έξι κατσίκες.
– Θα δηλώσεις ότι έχεις εκατό πρόβατα και είκοσι κατσίκες. Θα πάρεις επιδότηση για όλα τα ζωντανά. Τόσα τα δικά σου, τόσα τα δικά μου.
– Κι αν έλθει έλεγχος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με πιάσουν;
– Μη φοβάσαι τίποτα. Εγώ είμαι εδώ. Να σου εξηγήσω πώς θα γίνει το κόλπο.

Εξηγούσε, και σε αυτόν και σε πολλούς άλλους αγρότες, το ίδιο κόλπο. Όταν επρόκειτο να έρθει επιθεωρητής από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το πρώτο μαντρί που επιθεωρούσε ήταν φουλ γεμάτο από πρόβατα και κατσίκες. Ικανοποιημένος ο επιθεωρητής, σημείωνε… Στο τέλος ο αγρότης τον καλούσε για κέρασμα. Ρακί, τσίπουρο και μεζεδάκια. Την ώρα που γινόταν το τσιμπούσι, τα αιγοπρόβατα μεταφέρονταν από την πίσω πόρτα στο επόμενο μαντρί που είχε προγραμματιστεί για την επίσκεψη του επιθεωρητή. Όταν γινόταν και εκεί η επιθεώρηση, ακολουθούσε πάλι τσιμπούσι. Τσικουδιά, ρακί και μεζεδάκια. Από την πίσω πόρτα γινόταν η μεταφορά σε άλλο μαντρί.

Ξανά επιθεώρηση, ξανά κεράσματα με τις τσικουδιές, στο τέλος ο επιθεωρητής γινόταν σκνίπα στο μεθύσι κι ούτε καταλάβαινε τι έβλεπε, τι σημείωνε… Άναβε το πράσινο φως και ερχόταν πλούσια η επιδότηση.

Χειρουργός με φακελάκια

Να πώς πλούτισαν πολλοί χειρουργοί: Με τα αφορολόγητα «φακελάκια» που έπαιρναν από τους συγγενείς των ασθενών.

– Πρέπει οπωσδήποτε να εγχειρήσω τον παππού.
– Ό,τι πείτε. Θα γίνει καλά;
– Σίγουρα. Δεν έχετε ακούσει για τα «χρυσά χέρια» μου;

Χρυσά τα χέρια του, χρυσάφι είχαν μέσα και τα φακελάκια. Η είσπραξη από τον χειρουργό γινόταν πριν από την εγχείρηση. Μετά το χειρουργείο, ρωτούσαν οι συγγενείς τον γιατρό:
– Πώς πήγαμε; Θα ζήσει;

Συννεφιασμένος ο χειρουργός.
– Δύσκολη περίπτωση. Εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Από δω και πέρα, ό,τι πει ο Θεός.

Όταν ο ασθενής γινόταν μακαρίτης, ο γιατρός δεν επέστρεφε το φακελάκι ούτε στους συγγενείς, αλλά ούτε και στη γειτονική Εκκλησία, αφού είχε μετατοπίσει τις ευθύνες για τη σωτηρία του παππού στον Πανάγαθο…

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…

Πόσοι αποβιώσαντες εξακολουθούσαν επί πάρα πολλά χρόνια να παίρνουν… σύνταξη; (Δηλαδή τη σύνταξη την έπαιρναν οι δικοί τους, που δεν είχαν δηλώσει στο ληξιαρχείο την αναχώρηση του παππού ή της γιαγιάς για μια καλύτερη ζωή.)

Αποτέλεσμα: Εκατοντάδες εκατομμύρια η ζημιά για το Δημόσιο.

Πλησίασα έναν συγγενή μεταστάντος και μη δηλωθέντος.

– Δεν ντρέπεστε γι’ αυτό που κάνατε;
– Καθόλου. Το εντελώς αντίθετο. Είμαι υπερήφανος.
– Γιατί υπερήφανος; Δεν καταλαβαίνω…
– Διότι από το Δημοτικό Σχολείο μού μάθανε να τραγουδώ το εμβατήριο «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…».
– Η Ελλάδα. Όχι ο παππούς σας…
– Ο παππούς μου ήταν Έλληνας. Ελληναράς, μάλιστα. Εγώ έκανα επέκταση του εμβατηρίου. Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και ο Έλληνας ποτέ δεν πεθαίνει…
– Και εισπράττει σύνταξη στον αιώνα των αιώνων…
– Αμήν.

Ραδιοκαψούρα

Ένα ένα βγαίνουν στη φόρα τα διάφορα οικονομικά σκάνδαλα που προέρχονται από την ασυδοσία κάποιων δήμων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Για μίζες δρόμων που δεν τελείωσαν ποτέ, για υπεράριθμους υπαλλήλους που προσελήφθησαν για οδοκαθαριστές και έπειτα από δύο μήνες πήραν μετάταξη για τα γραφεία με ειδικότητα… συμβούλου δημοσίων σχέσεων ή… οργανωτή πολιτιστικών εκδηλώσεων, για φακελάκια στα τμήματα πολεοδομίας.

Το «παιχνίδι» αυτό είχε πολλούς «παίκτες». Οι τοπικοί βουλευτές όλων των κομμάτων πίεζαν τους δημάρχους να προσλάβουν ψηφοφόρους τους κι ας μην είχαν καμία ειδικότητα. Με τη σειρά τους, οι δήμαρχοι πίεζαν τα δημοτικά συμβούλια για τις προσλήψεις οδοκαθαριστών –εύκολη η διαδικασία– που έπειτα από λίγο είχαν μετακομίσει στα γραφεία ή και στα.. απέναντι καφενεία για καφεδάκι και πρέφα.

Σίγουρα, όμως, το μεγαλύτερο κόλπο σπατάλης ήταν η δημιουργία ραδιοφωνικών δημοτικών σταθμών. Ένα δωμάτιο στο δημαρχείο διαμορφωνόταν σε στούντιο ραδιοφωνικού σταθμού που μετέδιδε όλη την ημέρα κάποιες επαναλήψεις ειδήσεων και… φουλ λαϊκά τραγούδια.

Δηλαδή ραδιοκαψούρα, με την οικονομική υποστήριξη του δήμου ή της Δημοτικής Αναπτυξιακής (το μεγάλο άλλοθι στα μεγάλα κόλπα).

Στρατός ολόκληρος προσλήψεων για τη λειτουργία του ραδιοκαψούρα. Βολέματα, υψηλές αποδοχές, ας πληρώνουν τα κορόιδα, οι φορολογούμενοι.

Διορισμένο διοικητικό συμβούλιο, διορισμένοι διευθυντές, διορισμένοι εκφωνητές, διορισμένοι διευθυντές, υποδιευθυντές και υπεύθυνοι για την ομαλή ροή λόγου και μουσικής.

Φυσικά είχαν διορισθεί και υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, επικοινωνίας, υπεύθυνοι υποδοχής διαφημίσεων, λογιστές, γραμματεία, δακτυλογράφοι και αρκετοί άλλοι σύμβουλοι, διαφόρων ειδικοτήτων.

Συμπέρασμα: άγριο φαγοπότι. Συνέβαλε το ραδιοκαψούρα με όλον αυτόν τον δαπανηρό του προϋπολογισό στην άνοδο του… πολιτιστικού επιπέδου των κατοίκων της περιοχής; Όχι βέβαια. Στην έγκαιρη και αποκλειστική ειδησεογραφική ενημέρωση των δημοτών; Όχι βέβαια… Τώρα που σκάνε οι βόμβες, πληροφορούμαστε ότι όλα τα όμοια «ράδιο» μπήκανε μέσα αρκετά εκατομμύρια ευρώ.

Ποιος πληρώνει τώρα και αυτό το μεγάλο φαγοπότι; Ποιος άλλος από τον… κυρίαρχο λαό;

«Μου τα πήραν Βίσση και Βανδή»

Πριν από περίπου δέκα χρόνια, ικανός και επικοινωνιακός νομάρχης σε ακριτική πόλη είχε διαβεβαιώσει συντάκτες του τουριστικού ρεπορτάζ, που τον είχαν επισκεφθεί, ότι θα έκανε στην περιοχή κάποια αξιόλογα έργα τουριστικής υποδομής.

Όταν ύστερα από δύο χρόνια έτυχε να μεταβούν οι ίδιοι δημοσιογράφοι στην ακριτική πόλη, ρώτησαν τον νομάρχη αν είχε προχωρήσει η κατασκευή των έργων. Εκείνος τα μάσησε.
– Δυστυχώς, όχι.
– Γιατί;
– Το κόστος…
– Μα ο ίδιος μας είχατε πει ότι δεν είχατε πρόβλημα οικονομικό, γιατί υπήρχαν λεφτά.
(Υπήρχαν λεφτά, υπάρχουν λεφτά. Πολύ ακριβά πληρώσαμε αυτήν τη διαβεβαίωση.)
– Υπήρχαν. Αλλά μου τα πήραν η Βίσση, η Βανδή, ο Νταλάρας και άλλοι καλλιτέχνες της πίστας. Την αμοιβή τους πήραν, βέβαια, οι άνθρωποι, που ήρθαν και έδωσαν συναυλίες στη μεγάλη πλατεία.
– Ας μην τους καλούσατε να δώσουν συναυλίες. Πιο χρήσιμες είναι οι τουριστικές υποδομές.
– Δεν τα λέτε καλά. Δεν τα ξέρετε. Έτσι και δεν φέρω το καλοκαίρι τρανταχτά ονόματα της πίστας να τραγουδήσουν, δεν θα με ξαναψηφίσουν οι κάτοικοι ξανά για νομάρχη.
– Τουλάχιστον τα νυκτερινά αυτά αστέρια σάς έδωσαν αποδείξεις; – Δεν θυμάμαι… Θα ρωτήσω το λογιστήριο…

Το τι αποδείξεις δόθηκαν εκεί και αλλού, το είδαμε στις φορολογικές δηλώσεις.

Αλλά οι κάτοικοι έμειναν ενθουσιασμένοι που είδαν από κοντά τα είδωλά τους.

Συνδικαλιστικοί αγώνες στα πεντάστερα

Οι συνδικαλιστές είναι έξυπνοι άνθρωποι (γι’ αυτό γίνανε συνδικαλιστές, γι’ αυτό μεταπηδούν κάποια στιγμή σε ύπατα αξιώματα της πολιτικής).

Δεν υπάρχει καμία αποδεδειγμένη υποψία ότι οι πατέρες των εργαζομένων έφαγαν και αυτοί από το μεγάλο φαγοπότι. Ίσως τσίμπησαν κάποια μεζεδάκια…

Αλλά τα ωραία πράγματα –όπως μας βεβαιώνει, άλλωστε, η διαφήμιση στα κανάλια– δεν είναι πράγματα. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές έχουν περάσει πλούσια τη ζωή τους. Πιο πλούσια και από τους πλούσιους.

Πώς γίνεται αυτό; Είναι απλό.

Ως γνωστόν, οι συνδικαλιστές δεν εργάζονται σκληρά, όπως οι άλλοι εργαζόμενοι. Η βασική τους αποστολή… εκτός από τις πορείες με τις ντουντούκες είναι να φροντίζουν την ψυχαγωγία των υπαλλήλων, και τη φροντίζουν αποδεχόμενοι και δοκιμάζοντας τις διάφορες πολιτιστικές παραστάσεις και –κυρίως– τα ταξίδια. Αν μείνουν ευχαριστημένοι, τα συνιστούν στους εργαζόμενους.

Ε, θέλει κι άλλο; Να τα ταξίδια στο εξωτερικό, να η διαμονή σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Οι επιχειρηματίες τούς έχουν ανάγκη και τους φροντίζουν με το παραπάνω.

Οπότε, τι να τα κάνεις τα παραπάνω λεφτά; Να σου τα παίρνει η εφορία;

Στο κάτω συρτάρι

Πρωταθλήτριες και οι εφορίες στο μεγάλο φαγοπότι. Αυτό ξέρουμε όλοι –οι περισσότεροι έχουμε δυστυχώς ιδίαν πείρα–, αυτό λένε και οι διεθνείς επιτροπές που μετρούν το μέγεθος της διαφθοράς σε διάφορες χώρες (Έχουμε τα πρωτεία μαζί με την Κολομβία).

Τι έκαναν επί πολλά χρόνια κάποιοι επίορκοι εφοριακοί και διακρίθηκαν στο μεγάλο φαγοπότι; Φώναζαν στο γραφείο τους τους λογιστές των επιχειρήσεων. Με ύφος φιλικό και… εμπιστευτικό τους έλεγαν:

– Ξέρουμε πολύ καλά ότι η επιχείρησή σας φοροδιαφεύγει. Αν θέλετε να γλιτώσετε μεγάλο έλεγχο, από τον οποίο σίγουρα θα βγείτε χαμένοι, φέρτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε αυτά τα λεφτά σε φάκελο.

Πήγαινε ο λογιστής σε λίγες μέρες τα λεφτά.

– Τα έφερα.
– Εγώ πάω για λίγο στην τουαλέτα. Όσο λείπω, βάλε τα λεφτά στο τελευταίο συρτάρι και εξαφανίσου γρήγορα…

Έτσι και γινόταν. Σίγουρο φαγοπότι, από τα πιο μεγάλα.

Η σωτηρία της ψυχής και του… Αμαζονίου

Σίγουρα θα έχετε ακούσει το λαϊκό σουξέ «Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Η πρόφαση, όχι μόνο για τη σωτηρία ψυχών, έκανε βαθύπλουτους τα τελευταία χρόνια πολλούς αυτοανακηρυχθέντες σε «σωτήρες». Εισέπραξαν μέσω κάποιων ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ (ΜΚΟ) εκατομμύρια ευρώ από το κράτος και αφελείς ιδιώτες.

Πολλές οι περιπτώσεις για μεγάλο φαγοπότι μέσω των ΜΚΟ.

Χωρίς προϋπολογισμούς και χωρίς αποδείξεις, οι ατσίδες κάποιων ΜΚΟ έπαιρναν με το τσουβάλι λεφτά πότε για να καθαρίσουν περιοχές του… Λιβάνου από νάρκες, πότε για να φτιάξουν μια γεφυρούλα στη Ζάμπια, πότε για να προστατεύσουν από την κατάθλιψη τους… κροκόδειλους του Κρούγκερ Παρκ στην Κένυα και για κάτι άλλες ανάλογες εμπνεύσεις.

Την περασμένη Τρίτη, άλλωστε, στα «Νέα» δημοσιεύτηκε ένα πολύ αποκαλυπτικό ρεπορτάζ. Σύμφωνα με αυτό, κακουργηματικές κατηγορίες αντιμετωπίζουν δέκα πρόσωπα που διετέλεσαν μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ από το 2000 έως το 2010. Η ποινική δίωξη γίνεται για απάτη σε βάρος του Δημοσίου και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Το μεγάλο φαγοπότι στην Πάτμο υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 5 εκατομμύρια ευρώ. Η ΜΚΟ ιδρύθηκε το 2000 με αντικείμενο τη σύνδεση της θρησκευτικής συνείδησης με το περιβάλλον, όπως έγραφε το καταστατικό της.

Κατά το διάστημα της δραστηριοποίησής της είχε λάβει επιχορηγήσεις 1.190.000 ευρώ από το υπουργείο Εξωτερικών, 1,2 εκατ. ευρώ από τον ΟΠΑΠ, 300.000 ευρώ από τη Βουλή και 60.000 ευρώ από το υπουργείο Πολιτισμού.

Κάποιες άλλες λεπτομέρειες από το… μενού αυτής της ΜΚΟ: Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ είχε διοργανώσει αποστολή στον Βόρειο Πόλο, κόστους 600.000 ευρώ, «προκειμένου οι φιλοξενούμενοι να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το… λιώσιμο των πάγων». Μια ανάλογη κρουαζιέρα στον Αμαζόνιο είχε κοστολογηθεί στα 256.000 ευρώ.

Πω πω, μάσες, πατέρα, που θα έλεγε το Κολλητήρι στον Καραγκιόζη. Πρόφαση:

Η σωτηρία της ψυχής ανθρώπων, η καταπολέμηση της κατάθλιψης για τους κροκόδειλους και η σωτηρία του Αμαζονίου ποταμού.

Μέγα φαγοπότι… Στο στομάχι να κάτσει σε όλους αυτούς τους ατσίδες. Αλλά μαζί με αυτούς δεν θα πρέπει να διωχθούν, τουλάχιστον για ηλιθιότητα, εκείνοι που τους έδωσαν τα λεφτά;

Τι λέτε γι’ αυτούς, κύριε Πάγκαλε;

Τα golden boys

Και boys και girls και bisexual και ό,τι άλλο έχετε ευχαρίστηση. Στις τράπεζες, στους μεγάλους οργανισμούς, στις ΔΕΚΟ και αλλού.

Αν υπήρχαν κέρδη στο τέλος του χρόνου μοιράζονταν χρυσά bonus. Αν υπήρχαν, όμως, ζημίες, πάλι τα μεγάλα bonus ήταν στην τσέπη τους (τα πλήρωνε το Δημόσιο, δηλαδή πάντα οι ίδιοι φορολογούμενοι).

Τι άλλο να πει κανείς;