Ποδαρικό με μείωση τιμών
Ίσως κανένα παιχνιδάκι, κάποια φούσκα, αν του έχει απομείνει από τις άλλες χώρες που πήγε για να χαμογελάσει το προσωπάκι των μικρών… Για τους μεγάλους η μοναδική ευχή της κάθε οικογένειας μία και μόνη. ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ. Ξέρει ότι το ζωνάρι θα το σφίξει ακόμη παραπέρα, τουλάχιστον όμως το οξυγόνο να μη στερέψει εντελώς… Και εδώ έρχεται η ευθύνη προσωπικά του ιδίου του πρωθυπουργού, του Αντώνη Σαμαρά. Υπάρχουν πράγματα που γίνονται χωρίς να χρειάζονται λεφτά. Μέτρα και παρεμβάσεις που μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη να δώσουν ανάσες σε κάθε νοικοκυριό, η κατσαρόλα να μην είναι άδεια, η προσφυγή στα συσσίτια να μη γίνει αναγκαστική επιλογή, που σου τσακίζει την αξιοπρέπεια και σε γονατίζει ψυχολογικά. Ένα τέτοιο μέτρο είναι η εδώ και τώρα μείωση των τιμών στα είδη διατροφής, τα πρώτης ανάγκης. Όποιος ταξιδεύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ξέρει ότι οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης στα σούπερ μάρκετ είναι μέχρι και 40% με 50% φθηνότερες από τις τιμές που είναι στην Ελλάδα. Ακόμη και στην Αγγλία, όπως διαπίστωσε φίλος που βρέθηκε εκεί τις μέρες των Χριστουγέννων.
Και εδώ μπαίνει ένα καίριο ερώτημα: Το υπουργείο Ανάπτυξης έχει στα χέρια του στοιχεία για τις τιμές που έχουν τα σούπερ μάρκετ κάθε χώρας της ΕΕ στα βασικά είδη του νοικοκυριού; Αν ναι, θα φανούν οι διαφορές και θα μπορεί ο υπουργός να απαιτήσει να έχουν και στα εδώ υποκαταστήματά τους τις ίδιες τιμές;
Παραμένει πάντως το ερώτημα: Ποιος ο λόγος, κ. πρωθυπουργέ, που εδώ, παρά το τσουνάμι που έχει σαρώσει το εισόδημα της κάθε οικογένειας, οι τιμές όχι μόνο δεν έχουν πέσει, αλλά αντίθετα έχουν πάρει την ανηφόρα; Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού μόνο κατ’ όνομα υπάρχει. Πού είναι η Γενική Γραμματεία Προστασίας του Καταναλωτή; Δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι καμία μείωση στα τρία τελευταία χρόνια στα τρόφιμα και στα άλλα είδη δεν έχει γίνει; Ελέγχους κάνει; Οι καταγγελίες που γίνονται από πολίτες στο τηλέφωνο της Γενικής Γραμματείας ερευνήθηκαν; Και αν ναι, πού κατέληξαν;
Στη σύσκεψη που κάνατε, κ. Σαμαρά, με τους εκπροσώπους 13 από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές που δρουν στην Ελλάδα, τέθηκε το θέμα των τιμών; Ζητήθηκε να κατεβάσουν τις τιμές στο ίδιο επίπεδο που είναι και στις άλλες χώρες της ΕΕ που δραστηριοποιούνται; Και ποια ήταν η απάντησή τους, η δέσμευσή τους; Εκατοντάδες εκατομμύρια έχουν βγάλει τόσα χρόνια που είναι εδώ, δεν θα πρέπει να επιστρέψουν κάτι, μειώνοντας τις τιμές; Τι ζητάμε τώρα, θα πουν πολλοί. Πού να βρεθούν τέτοιες ευαισθησίες…
Αν, πάντως, δεν μειωθούν με το καλό οι τιμές, ώστε να μπορεί ο κόσμος να αγοράσει τα άκρως απαραίτητα, υπάρχει η λύση. Η αναγκαστική επιστροφή στο παρελθόν, στην αγορανομική διάταξη. Θα υπάρξουν αντιδράσεις, ότι αυτό αντίκειται στους κανονισμούς της ΕΕ. Ναι, αλλά η κυβέρνηση πάνω από όλα έχει υποχρέωση και ευθύνη να προστατεύσει τη ζωή των πολιτών της. Τι να την κάνεις την ΕΕ όταν ο λαός σου πεινάει;
Η μείωση των τιμών θα είναι ένα σημαντικό δώρο για την ελληνική οικογένεια στην κατάντια που ζει…