ΠΑΣΟΚ και Κεντροαριστερά

Προς αυτήν τη θεώρηση κινείται και η διαπίστωση του γραμματέα της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ σε συνέντευξή του: «Πέρασε η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων και των κομματικών δεινοσαύρων. Κανένα κόμμα πια δεν θα ξεπερνάει το 20-25%. Δεν θα ξαναδούμε σαραντάρια. Κομμάτια του παζλ θα είμαστε όλοι…».

•Απαρχής να επισημάνουμε ότι είναι μεγάλο λάθος να διαμορφώνεις στρατηγική γραμμή πλεύσης με όρους συγκυρίας. Με όρους συγκυρίας διαμορφώνεις τακτική και όχι στρατηγική. Πιο συγκεκριμένα, οι τωρινοί εκλογικοί συσχετισμοί διαμορφώθηκαν και διαμορφώνονται ακόμα στη βάση της αντίθεσης Μνημόνιο – αντι-Μνημόνιο, όμως αυτή η αντίθεση με την πάροδο του χρόνου θα αποσαθρώνεται (ιδίως όταν η χώρα μπει σε φάση ανάκαμψης, περί τα τέλη του 2013 με αρχές 2014) και ταυτόχρονα θα αποσαθρώνονται οι εκλογικοί συσχετισμοί που χτίστηκαν πάνω της. Άρα τη στρατηγική γραμμή πλεύσης του το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να τη διαμορφώσει με τους όρους της πολιτικής συγκυρίας αλλά στη βάση της προοπτικής τού αύριο – και σε κάθε περίπτωση πρέπει να στοχεύει προς ένα κόμμα που θέλει και μπορεί να έχει και να παίζει κεντρικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, καθώς και στο σύστημα διακυβέρνησης. Με άλλα λόγια, ο στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι το μεγάλο ΠΑΣΟΚ, που θα αποτελεί τον κορμό της κεντροαριστερής παράταξης. Άρα η προσαρμογή στελεχών στη «ρεαλιστική» ιδέα του μικρού ΠΑΣΟΚ είναι αυτοκαταστροφική – όπως αυτοκαταστροφική είναι και η πορεία ορισμένων επωνύμων που αποστασιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και αναζητούν υποτιθέμενους νέους δρόμους. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ιστορικό κόμμα, με μεγάλες αντοχές και μεγάλες προοπτικές.