Ο Ν. 2437/96/ΦΕΚ 210 Α ή πώς η Βουλή μεταβάλλεται σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ
Κακές πράξεις και παραδόσεις δεν πρέπει να επαναληφθούν και να εμποδίσουν τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται σήμερα από την κυβέρνηση Σαμαρά.
Κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγή είναι η σύμβαση μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου αφενός και της κοινοπραξίας (consortium) ATP αφετέρου για το έργο «Μελέτη, προμήθεια, εγκατάσταση και θέση σε λειτουργία του μηχανολογικού και ηλεκτρολογικού εξοπλισμού των υδροηλεκτρικών σταθμών Συκιάς και Πευκοφύτου, των έργων εκτροπής του ποταμού Αχελώου» , η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή και έλαβε ισχύ νόμου. Νόμος 2437/96/ΦΕΚ 210 Α΄. Αύγουστος 1996.
Η σύμβαση αυτή είναι από τα μείζονα σκάνδαλα της περιόδου Σημίτη που ευθύνονται για τη σημερινή κατάληξη της χώρας. Είναι ένα διπλό μέγα σκάνδαλο! Είναι μέρος του σκανδάλου της αναθεώρησης της σύμβασης παροχής αερίου μεταξύ Μπόρις Γέλτσιν και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, το γνωστό προσάρτημα, με χαριστικούς όρους προς τη ρωσική πλευρά από τον κ. Σημίτη και μάλιστα χωρίς αυτοί να ζητηθούν.
1. Σκάνδαλο είναι η απευθείας ανάθεση, χωρίς διαγωνισμό της μελέτης, προμήθειας και κατασκευής. Η μελέτη και εγκατάσταση ανετέθη πριν καλά καλά το έργο του φράγματος αρχίσει, καίτοι ο ηλεκτρολογικός εξοπλισμός είναι η τελευταία φάση του έργου!
2. Χειρότερο σκάνδαλο είναι το περιεχόμενο της σύμβασης.
Πιο συγκεκριμένα:
1.1 Η απευθείας ανάθεση: Aπό τα θετικά της σύμβασης Μπ. Γέλτσιν – Κ. Μητσοτάκη ήταν η υποχρέωση των Ρώσων να κατασκευάσουν στη Β. Ελλάδα θερμικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση αερίου ισχύος 250-300 MW συνδυασμένου κύκλου, με δικά τους κεφάλαια, Σύστημα B.O.O Build-Own-Operate.
Το εργοστάσιο θα λειτουργούσε ως εξαγωγικό, με διάθεση της ενέργειας στην ευρωπαϊκή αγορά, μέσω των διευρωπαϊκών δικτύων, όπως παλαιότερα το διυλιστήριο της Motor Oil, το οποίο διέθετε την παραγωγή του στο εξωτερικό.
Την υποχρέωση των Ρώσων να χρηματοδοτήσουν και κατασκευάσουν το εργοστάσιο αυτό, που ήταν ένα μεγάλο αντάλλαγμα έναντι των πλεονεκτημάτων που η ελληνική πλευρά παραχωρούσε στους Ρώσους με τη σύμβαση Μπ. Γέλτσιν¨- Κ. Μητσοτάκη, ο κ. Σημίτης μετέτρεψε σε απαίτηση των Ρώσων για διαφυγόντα κέρδη αυτών, από τη μη λειτουργία. Γραπτή διατύπωση της απαίτησης αυτής δεν παρουσιάστηκε. Την αφαίρεση υποχρέωσης των Ρώσων αιτιολόγησε ο κ. Σημίτης ενώπιον της Βουλής με το εξής μέγα ψεύδος: «Το σύστημα το οποίο συμφώνησε η Νέα Δημοκρατία διατηρούσε στο διηνεκές την κυριότητα και εκμετάλλευση του εργοστασίου ηλεκτροπαραγωγής στη ρωσική πλευρά και όπως είπα υποχρέωνε τη ΔΕΗ να αγοράζει όλη την ενέργεια που θα παρήγαγε(!) ανεξαρτήτως των αναγκών της» (πρακτικά Βουλής 16.3.95, Παραγωγής και Εμπορίου). Από καμιά πρόταση, περίοδο ή παράγραφο της συμφωνίας Γέλτσιν-Μητσοτάκη δεν προκύπτει η υποχρέωση της αγοράς. Άλλωστε, αν υπήρχε αυτούσιο το κείμενο, θα διαβαζόταν στους βουλευτές, όπως κατά πάγια τακτική γίνεται.
1.2 Το περιεχόμενο της σύμβασης του Ν. 2437/96: Ό, τι διαλαμβάνεται στη σύμβαση δεν είναι απλώς σκάνδαλο! Είναι ανατριχιαστική πράξη ντροπής των τότε ιθυνόντων.
Αντιγράφομε από τον Ν. 2437/96:
ΑΡΘΡΟ 12: ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΤΙΜΗΜΑ
12.1 ΤΟ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΤΙΜΗΜΑ του παρόντος ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟΥ… ανέρχεται συνολικά σε 17.867.616.079 δρχ.
12.2 ΤΟ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΤΙΜΗΜΑ κατανέμεται σε έκαστο των μελών της κοινοπραξίας (consortium) που αποτελεί τον ανάδοχο, ως ακολούθως:
ΑΒΒ. Krafwerve A.G 6.947.260.751 δρχ.
VO TECHNOPROHEXPORT 6.191.711.859 δρχ.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ GAS A.E 4.280.610.420 δρχ.
ΑΡΘΡΟ 14: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΡΩΡΗΣΗ ΤΙΜΩΝ
4.1 Με τη θέση σε ισχύ της σύμβασης σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 2.1 ο ΑΝΑΔΟΧΟΣ θα λάβει από τον ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ προκαταβολή ύψους 15% του ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΥ ΤΙΜΗΜΑΤΟΣ αναπροσαρμοσμένου σύμφωνα με το άρθρο 24…
ΑΡΘΡΟ 21 – ΘΕΣΗ ΣΕ ΙΣΧΥ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
21.1 Η παρούσα ΣΥΜΒΑΣΗ τίθεται σε ισχύ την ημερομηνία δημοσίευσης του κυρωτικού της νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η ημερομηνία αυτή θεωρείται ότι είναι η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ.
Ανατριχιαστικά είναι όσα διαλαμβάνονται, παρακάτω, στο άρθρο 14.
14.6 Τα δύο μέρη, ο ΚΥΡΙΟΣ του ΕΡΓΟΥ και ο ΑΝΑΔΟΧΟΣ συμφωνούν ρητώς τα παρακάτω:
14.6.1 Σε περίπτωση που ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ αποφασίσει για οποιονδήποτε λόγο να μην πραγματοποιήσει το ΕΡΓΟ και δεν καταστεί δυνατή η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 10 του παρόντος η προκαταβολή δεν θα επιστραφεί στον ΚΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ, αλλά θα παραμείνει στην κατοχή και περαιτέρω διάθεση του ΑΝΑΔΟΧΟΥ. Σε περίπτωση που η ΣΥΜΒΑΣΗ ακυρωθεί εξαιτίας του ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ μετά την ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ, το εναπομείναν μη αποσβεσθέν τμήμα της προκαταβολής μέχρι την ακύρωση της ΣΥΜΒΑΣΗΣ θα παραμείνει επίσης στην ιδιοκτησία του ΑΝΑΔΟΧΟΥ.
14.6.2 «Και στις δύο περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου 14.6.1 ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ δεν θα έχει το δικαίωμα να ζητήσει κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής προκαταβολής, την οποία θα έχει στην κατοχή του, αλλά θα την επιστρέψει στον ΑΝΑΔΟΧΟ… Στο κείμενο της εγγυητικής επιστολής προκαταβολής θα περιλαμβάνεται όρος ότι δεν μπορεί να καταπέσει…».
Η ανάδοχος κοινοπραξία έχει εισπράξει προκαταβολές από το ελληνικό Δημόσιο, υπουργείο Εθνικής Οικονομίας 19,5 εκατ. ΕΥΡΩ και από τη ΔΕΗ ΑΕ 1,50 εκατ. ΕΥΡΩ. Οι τιμές της σύμβασης σε δρχ. και μάρκα του Απριλίου 1989. Ο προϋπολογισμός του έργου σε τιμές 23.11.2009 υπερέβαινε τα 180 εκατ. ΕΥΡΩ.
Είναι προφανές ότι καμιά οικονομική αιτιολογία δεν δικαιολογεί μια φτωχή, οικονομικά αδύναμη χώρα να χορηγεί προκαταβολές και καμιά οικονομική αιτιολογία δεν μπορεί να δικαιολογεί η προκαταβολή να παραμείνει περιουσία στον ανάδοχο. Κάλλιστα μπορούσε να προβλεφθεί, αν το έργο καθυστερούσε πέραν της διετίας, η προκαταβολή να μεταφερόταν σε άλλο υδροηλεκτρικό έργο. Αυτό δεν προβλέφτηκε και φυσικά όχι χωρίς λόγο. Οι καθυστερήσεις άλλωστε του φράγματος, λόγω εμπλοκής των δικαστηρίων, ήταν στον ορίζοντα. Αναμένονταν.
Είναι προφανές ότι η προκαταβολή κατευθύνθηκε σε συγκεκριμένο τόπο προφανώς αόρατο και μη νόμιμο και στην περίπτωση ματαίωσης του έργου δεν έπρεπε να πληρώσει τη ζημιά ο ανάδοχος! Αφού ο τόπος που διετέθη δεν παρέχει δυνατότητα επιστροφής! Ο νοών νοείτω!
Δεν χρειάζεται περισσή επιχειρηματολογία για να αντιληφθούμε ότι ο Ν. 2437/96 είναι μια βάναυση εγκληματική χρησιμοποίηση της Βουλής ως κολυμβήθρας του Σιλωάμ, είναι απάτη που πρέπει να απασχολήσει και τις έδρες των καθηγητών συνταγματολόγων.
Πέραν της εξέλιξης του έργου, που δεν γνωρίζομε, γεγονός είναι ότι από το 1996 ο ανάδοχος κρατεί στα ταμεία του 20,50 εκατ. ΕΥΡΩ! Ατόκως, τα οποία χρησιμοποιεί επί 16 χρόνια ως ίδια ταμειακά του διαθέσιμα! Για τα οποία ο ελληνικός λαός καταβάλλει τόκους, προς δόξαν της τότε πολιτικής εξουσίας!
Ο νόμος αυτός βεβαιώνει τον βαθμό στον οποίο είχε σαπίσει το πολιτικό σύστημα την περίοδο Σημίτη και αποδεικνύει πως η κύρωση της Βουλής δεν παρέχει καμιά εγγύηση, όταν το πολιτικό σύστημα είναι όπως της περιόδου εκείνης. Ο νόμος αυτός μάς δείχνει πόσο κρατικοδίαιτος –«ανεξάρτητος!»– είναι ο ιδιωτικός τομέας στη χώρα μας.