Οι νέοι δικαστές αποτελούν ενιαίο σύνολο με τους παλαιούς…

Κύριε Διευθυντά,

Με όλο τον σεβασμό που τρέφω εις τον θεσμό του Εισαγγελικού Λειτουργού, τον οποίον επί τριετίαν εκπροσωπούσε ως Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου ο κ. Σανιδάς, θα ήθελα εξ απολύτου υπηρεσιακού καθήκοντος, αφού, ήδη επί τιμή Αντιπρόεδρος του Α.Π., υπηρέτησα, παράλληλα με τα δικαστικά μου καθήκοντα, κατόπιν ομοφώνου αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου, επί τετραετίαν περίπου, και ως Διευθυντής Σπουδών της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, να απαντήσω εις τα γραφόμενα του κ. Εισαγγελέως στο φύλλο 1.094/9.12.2012 της έγκριτης εβδομαδιαίας εφημερίδας σας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» με τίτλον «Μήπως τα πάντα εάλω», κυρίως μεν εις τα αποδιδόμενα δυσάρεστα εις τη Σχολή Δικαστών αλλά και εις τα σχόλια του ιδίου αναφορικά με τη συνεχιζόμενη αποχή των Δικαστικών και Εισαγγελικών Λειτουργών εκ των υπηρεσιακών των καθηκόντων. Και συγκεκριμένα: Ερωτώ τον κ. Σανιδά: Φταίει η Σχολή Δικαστικών Λειτουργών, και μάλιστα αποκλειστικά, όπως είναι διατυπωμένο το σχόλιο, η οποία λειτουργεί από εικοσαετίας περίπου, για το αν οι σημερινοί Πρόεδροι Πρωτοδικών, Πρωτοδίκες και Πάρεδροι Πρωτοδικών ή (οι σημερινοί) Εισαγγελείς Πρωτοδικών, Αντιεισαγγελείς Πρωτοδικών και Πάρεδροι παρά τις Εισαγγελίες Πρωτοδικών, που έχουν αποφοιτήσει από τη Σχολή, πραγματοποιούν σήμερα αποχή; Και άρα «δεν έχει επιτύχει της αποστολής της;» Ή οι Δικαστικοί αυτοί Λειτουργοί δεν εδιδάχθησαν τις παραδόσεις, τις αξίες και τις αρχές του Δικαστικού Σώματος, όπως ισχυρίζεσθε; Μεγάλες κουβέντες αυτές, κ. Εισαγγελεύ (ε.τ.) του Α.Π. Μην ξεχνάτε ότι, τουλάχιστον επί των ημερών μου και με πρωτοβουλία δική μου, είχατε επισκεφθεί τη Σχολή, χωρίς να εκφράσετε σε μένα, ως αρμόδιο για τα Προγράμματα Σπουδών, μια τέτοια παράλειψη (επισήμως ή και ανεπισήμως). Πώς, όμως, θα μπορούσατε να κάνετε κάτι παρόμοιο, όταν στα Προγράμματα Σπουδών υπήρχαν μαθήματα δικαστικής δεοντολογίας με αντικείμενον ίδιον με αυτό που εσείς θεωρείτε ως «παράλειψη» και, συνεπώς, ως τομέα αποτυχίας της Σχολής, πολλά εκ των οποίων (μαθήματα) εδιδάσκοντο και παρ’ εμού του ιδίου; Με αυτές τις σκέψεις διερωτώμαι: Μήπως πρέπει κάπου αλλού να αναζητηθούν τα αίτια της σημερινής «δεινής» θέσεως που βρίσκεται το Δικαστικόν Σώμα; Μήπως, κ. Εισαγγελεύ (ε.τ.), αυτά που σήμερα και δευτερευόντως γράφετε για την οικονομικήν δυσπραγίαν των Δικαστών θα έπρεπε να σας είχαν απασχολήσει πολύ πριν από την ψήφιση των επί θύραις προς εφαρμογή ήδη ψηφισθέντων λίαν δυσμενών γι’ αυτούς οικονομικών μέτρων και με το κύρος σας να είχατε προβληματίσει τους αρμοδίους; Απόλυτη Δικαιοσύνη (πλην της Θείας) δεν υπάρχει, όπως και απόλυτη αδικία. Οι νέοι δικαστές (του πρώτου βαθμού) αποτελούν ενιαίον σύνολον με τους παλαιούς και έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα που και οι τελευταίοι είχαν όταν ήσαν «εν ενεργεία» αλλά και τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες. Οπωσδήποτε δε στη θέση των παλαιών συγκαταλέγω και τον εαυτό μου και θέλω να πιστεύω ταπεινά ότι τόσο με το ήθος μου όσο και με την εργατικότητά μου συνέβαλα, μαζί με τους άλλους «εν συντάξει» συναδέλφους, εις το «Καλό της Δικαιοσύνης», παρά τις αντίξοες εκάστοτε συνθήκες εργασίας, αλλά και να γίνουμε παραδείγματα προς μίμησιν για τις επερχόμενες γενεές συναδέλφων.

Διονύσιος Γιαννακόπουλος
Αντιπρόεδρος Αρείου Πάγου ε.τ.