Να πληρώσουν όλοι τους φόρους που τους αναλογούν

Νέα φοροκαταιγίδα έρχεται με το φορολογικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή εις βάρος εκείνων που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν (ή, κατά τον σικ νεολογισμό, να φοροαποφύγουν), των «συνήθων υποζυγίων», μισθωτών και συνταξιούχων, και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν προστατευόμενα μέλη (παιδιά), με ελάχιστες εξαιρέσεις, και κάποιων εκ των ελεύθερων επαγγελματιών, που λόγω ιδιότητας αλλά και ιδιαιτερότητας του τρόπου παρεχομένης εργασίας δεν μπορούν κι αυτοί να φοροδιαφύγουν.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι, π.χ., οι δικηγόροι που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών ως εξωτερικοί συνεργάτες τραπεζών (όχι με έμμισθη εντολή), οι μηχανικοί ως εξωτερικοί συνεργάτες τραπεζών και ως συνεργαζόμενοι με μεγάλα τεχνικά γραφεία και με το ίδιο καθεστώς όπως αυτό των δικηγόρων, δημοσιογράφοι, αλλά ακόμη και οι συμβολαιογράφοι, που υποχρεωτικά κάθε πράξη τους καταχωρίζεται και έχουν συγκεκριμένες -ελεγχόμενες- αμοιβές, αλλά και κάποιοι άλλοι λίγοι ακόμη. Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι «ελεύθεροι επαγγελματίες» υποχρεώνονται να καταβάλλουν ένα επιπλέον «χαράτσι», το τέλος επιτηδεύματος, που αυξάνεται κι αυτό με το νέο φορολογικό καθεστώς.

Παρατηρήθηκε, μάλιστα, το φαινόμενο διάφορες ερμηνευτικές εγκύκλιοι που έχουν εκδοθεί από το υπουργείο Οικονομικών να συγχέουν, κατά τρόπο πρωτοφανή και απαράδεκτο, τις διατάξεις για το τέλος επιτηδεύματος του Ν.3986/2011 άρθρο 3 αρ. 1, 2, 3 και 6 και να επιβαρύνουν με το χαράτσι αυτό του «τέλους επιτηδεύματος» ακόμη και εκείνους από τους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν υπερβεί το 62ο έτος της ηλικίας τους και βρίσκονται σε προσυνταξιοδοτικό στάδιο (ως έτος συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, νοείται το 65ο έτος της ηλικίας), ενώ αντιθέτως να εξαιρούν του τέλους επιτηδεύματος μόνον (κατά αυθαίρετη ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων) τους «επιτηδευματίες». Τώρα, ποια είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ επιτηδευματία και ελεύθερου επαγγελματία κανείς δεν είναι σε θέση να το εξηγήσει, όπως και το γιατί γίνεται αυτή η διάκριση. Θα μπορούσε, μάλιστα, κάποιος καλόπιστος να σκεφτεί ότι, εφόσον χαρακτηρίζεται «τέλος επιτηδεύματος», αφορά τους «επιτηδευματίες» και όχι τους ελεύθερους επαγγελματίες, συνεπώς αν αφορά και τους ελεύθερους επαγγελματίες πρέπει να εφαρμόζεται η σχετική επιβολή ή η απαλλαγή σε όλη της την έκταση ομοιοτρόπως και γι’ αυτούς.

Και όλες αυτές οι φορολογικές αδικίες, ενώ φορτώνουν κάθε φορά με νέα φορολογικά βάρη τις παραπάνω ευαίσθητες οικονομικά και ευάλωτες ομάδες συμπολιτών μας, αφήνουν στο απυρόβλητο και δεν τολμούν να αγγίξουν καν το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, τη φοροδιαφυγή.

Ο ελληνικός λαός βομβαρδίζεται καθημερινά από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για το ποιο «μαγαζί ή γραφείο» αγοράζει σε καλύτερη τιμή τη βέρα του, τον βαφτιστικό σταυρό του, το μικρό ασημένιο ή χρυσό κειμήλιο της γιαγιάς και του παππού.

Έγινε κάποιος έλεγχος από τις αρμόδιες οικονομικές υπηρεσίες για «την αισχοκέρδεια ή την καταλήστευση ενδεχομένως» του φτωχού Έλληνα, που αναγκάζεται να πουλήσει ακόμη και τα χρυσά του δόντια, όπως ακούγεται, ξεπουλώντας τα πάντα σε εξευτελιστικές τιμές για να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό για την οικογένειά του; Οι τιμές αγοράς αυτών των προϊόντων ελέγχονται από τις υπηρεσίες του κράτους; Οι φορολογικές διατάξεις τηρούνται; Πώς δικαιολογείται η τεράστια αριθμητική αύξηση των επιχειρήσεων αυτών, που -όπως ακούγεται- ακόμη και μέσα σε σούπερ μάρκετ έχουν «καταστήματα»;

Τελευταία έχουμε και εταιρείες που διενεργούν «μεταφορές χρημάτων» σε όλον τον κόσμο. Φυτρώνουν κι αυτές σαν μανιτάρια. Μία από αυτές, η Western Union, μεταφέρει χρήματα σε όλον τον κόσμο. Αν σταθεί κάποιος έξω από κάποιο υποκατάστημα τέτοιας μορφής εταιρειών, θα διαπιστώσει ότι οι «πελάτες» τους είναι κυρίως αλλοδαποί.

Εμείς ρωτάμε το αρμόδιο υπουργείο Οικονομικών, ελέγχθηκαν ποτέ αυτές οι συναλλαγές;

Ελέχθηκε ποτέ αν οι αποστολές αυτών των χρημάτων προς το εξωτερικό, σε όποιο ποσόν κι αν ανέρχονται, προκύπτουν από νομίμως δηλωθέντα και αποκτηθέντα εισοδήματα στην Ελλάδα;

Καταθέτουν στις εταιρείες αυτές οι «πελάτες» και αποστέλλοντες φορολογική δήλωση που να δικαιολογεί την απόκτηση και κατά συνέπεια την εξαγωγή προς το εξωτερικό των χρημάτων αυτών;

Ακούγεται ότι ποσόν ύψους περίπου 45.000.000.000 «φεύγει» κάθε χρόνο από την Ελλάδα προς διάφορες χώρες από αυτές τις εταιρείες. Εμείς ρωτάμε, έχει ελεγχθεί το «πόθεν προήλθε», έχει νομίμως φορολογηθεί;

Και ακόμη μία απορία μας, «τα σεντόνια» των συνήθων αλλοδαπών που απλώνονται κατά μήκος της Πατησίων και σε άλλους δρόμους της Αθήνας ή οι «πλανόδιοι πωλητές», αλλοδαποί ή ημεδαποί, με τσάντες, CD κ.λπ. φορολογήθηκαν ποτέ; Γιατί εμείς δεν είδαμε να εκδίδουν ποτέ δελτία παροχής υπηρεσιών στους αγοραστές των ειδών τους.

Αντιθέτως, είδαμε να κυνηγιέται αγρίως ο έλληνας μικρομεσαίος καταστηματάρχης, που και ΦΠΑ πληρώνει και φόρο εισοδήματος και «χαράτσια» και ενοίκια και ασφαλιστικές εισφορές και μισθούς κ.λπ. για το προσωπικό του, και να απειλείται με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Αν θέλουμε λοιπόν να μαζέψουμε λεφτά, ας ξεκινήσουμε από όλους αυτούς, και όχι να «ξεζουμίζουμε» μόνον, όπως προαναφέραμε, τα συνήθη φορολογικά «υποζύγια».