ιατρικά

Από το ένα άκρο, δηλαδή να υπάρχουν νησιά και χωριά με τους μισούς κατοίκους ανάπηρους, να παίρνουν επίδομα αναπηρίας όλοι εκείνοι με τους οποίους το πολιτικό μας σύστημα διατηρούσε πελατειακή σχέση, περάσαμε στο άλλο άκρο, να στερούμε το επίδομα αυτό από συμπολίτες μας που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Οι Επιτροπές Αξιολόγησης Αναπηρίας έχουν συσταθεί τελείως πρόχειρα, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για τον πραγματικό ηθικό σκοπό που θα πρέπει να έχουν και χωρίς να περιλαμβάνουν ειδικότητες γιατρών αντίστοιχες με τις παθήσεις των ασθενών που δέχονται. Έτσι, καλούνται να γνωμοδοτήσουν γιατροί παντελώς άσχετοι με τα συμπτώματα και τις συνέπειες κάποιων ασθενειών. Κάποιες κατηγορίες διαβητικών, οι ρευματικές παθήσεις, οι νόσοι Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον, πάρα πολλές σπάνιες παθήσεις, σύμφωνα με τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα, δικαιούνται επίδομα αναπηρίας. Κάποιος που πάσχει από νόσο του Πάρκινσον ή έχει Αλτσχάιμερ, επί παραδείγματι, για να έχει κινητικά το κουράγιο να παρουσιαστεί στην Επιτροπή, θα πρέπει λίγο πριν να έχει πάρει το χάπι του. Έτσι, όλα τα συμπτώματα της νόσου βρίσκονται σε ύφεση, οπότε ο ασθενής θεωρείται απολύτως υγιής και δεν παίρνει το επίδομα. Δεν υπάρχει νευρολόγος στην Επιτροπή που ξέρει τα στάδια της νόσου για να γνωμοδοτήσει. Ακόμη και όταν η Επιτροπή γνωματεύσει θετικά υπέρ του πάσχοντος, υπάρχει κάποιο άλλο χέρι, αυτό του διοικητή του κάθε ασφαλιστικού ταμείου, το οποίο θα μειώσει το ποσοστό αναπηρίας, για να μην πάρει ο ασθενής το επίδομα. Τέτοιο περιστατικό μάς καταγγέλθηκε πρόσφατα σε συνέντευξη ρευματολόγων για τα προβλήματα της αγκυλοποιητικής σπονδυλοαρθρίτιδας. Η Επιτροπή ενέκρινε σε ασθενή με τη νόσο ποσοστό αναπηρίας 80% και στη συνέχεια ο διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος του μείωσε το ποσοστό κατά 20%. Έτσι μπακαλίστικα… Γι’ αυτό και ο ασθενής έχει προσφύγει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του. Μήπως θα έπρεπε να κάνει μήνυση και για αντιποίηση της ιατρικής ειδικότητας;

• Δεν είμαστε υπέρ της επιδοματικής πολιτικής. Δυστυχώς, όμως, η πρόληψη και η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας τα τελευταία χρόνια έχουν απαξιωθεί από όλους αυτούς που διοίκησαν τα υπουργεία Υγείας και Εργασίας και τους υπόλοιπους κρατικούς φορείς της υγείας. Έπειτα από προσπάθειες πολλών ετών (των επιστημονικών φορέων της υγείας και των συλλόγων υποστήριξης ασθενών), κάποια στιγμή φτιάχτηκαν τα λεγόμενα εθνικά σχέδια δράσης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση πολλών ασθενειών. Τα σχέδια αυτά τυπώθηκαν σε χαρτί πολυτελείας (κάποια δόθηκαν σε δημοσιογράφους και σε επισήμους δεμένα με δερματίνη), σε εκατοντάδες σελίδες, ανακοινώθηκαν σε πλουσιοπάροχες εκδηλώσεις, διαφημίστηκαν σε κανάλια. Και η ιστορία τελείωσε εκεί. Κατασπαταλήθηκαν τα χρήματα του ελληνικού λαού, για να αποκομίσουν κάποιοι εκλογικά ή και οικονομικά οφέλη, και στη συνέχεια όλα μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αυτό που με λυπεί περισσότερο, όμως, είναι ότι όλοι αυτοί δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ!..

• Στο μεταξύ, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχει στείλει την εξής οδηγία στα μέλη του, όταν συνταγογραφούν: «Στις συνταγές, εφόσον αναγράφουν τη δραστική ουσία, να αναγράφουν το φαρμακευτικό σκεύασμα που θεωρούν αναγκαίο για τον ασθενή τους με την εμπορική του ονομασία στο πεδίο “ΟΔΗΓΙΑ”. Στο πεδίο “ΣΧΟΛΙΑ” να προσθέτουν την εξής φράση: “Ουδεμία ευθύνη φέρω σε περίπτωση τροποποίησης της συνταγής”. Οι γιατροί δεν είναι λογιστές ούτε πειραματιστές, είναι θεραπευτές. Κατά συνέπεια, έχουν και την ευθύνη της θεραπευτικής αγωγής που επιλέγουν εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή τους». Αλήθεια, έπειτα από όλα αυτά ποιος θα έχει την ευθύνη εάν ένας ασθενής κινδυνεύσει; Αλλά ποιος νοιάζεται για τους αναλώσιμους…

• Συνεχίζουν να φωνάζουν οι εντατικολόγοι: «Η κατάσταση στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) της χώρας είναι δραματική. Από δεκαετίας είναι γνωστό ότι οι κλίνες σε λειτουργία δεν επαρκούν για τις ανάγκες των συμπολιτών μας και καθημερινά σχεδόν υπάρχει λίστα αναμονής στο ΕΚΑΒ ασθενών που περιμένουν να βρεθεί διαθέσιμη κενή κλίνη ΜΕΘ για να νοσηλευτούν. Παράλληλα, υπάρχουν έτοιμες για λειτουργία κλειστές κλίνες σε πολλές ΜΕΘ, που παραμένουν αναξιοποίητες, κυρίως λόγω μη στελέχωσης με το απαραίτητο προσωπικό, την ίδια ώρα που αλλόφρονες συγγενείς κάνουν αγώνα να βρεθεί μια κλίνη για τον δικό τους άνθρωπο, συχνά χωρίς αποτέλεσμα επί μέρες». «Δεν πετάμε στα σύννεφα για τις οικονομικές δυνατότητες του υπουργείου», τονίζει ο πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας, Απόστολος Αρμαγανίδης (καθηγητής Εντατικής Θεραπείας Ιατρικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής ΜΕΘ Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου «Αττικόν»). «Ζητάμε αρχικά να σταματήσει ο κατήφορος και να μην κλείσουν άλλες κλίνες ΜΕΘ και να καθίσουμε να δούμε με έναν ρεαλιστικό σχεδιασμό και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα πώς θα εξασφαλιστούν η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των 154 έτοιμων και κλειστών κλινών ΜΕΘ και η παροχή ποιοτικής φροντίδας στις ΜΕΘ στην περίοδο της κρίσης». Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…