Η «τυραννίς» των μνημονιακών…

Τρέφει αυταπάτες εάν νομίζει ότι η απόφαση για τη δόση λύνει το πρόβλημα. Η μεγαλύτερη πλάνη του όμως είναι ότι πιστεύει πως θα μπορέσει ποτέ η Ελλάδα να ανασάνει και να επιζήσει μέσα στη γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση με τον βρόχο του ευρώ. Τι απογοήτευση για τον πρωθυπουργό μας και για τους δύο θλιβερούς συνεταίρους του! Διέλυσαν την κοινωνία, εξαθλίωσαν τους πολίτες, μετέβαλαν την πατρίδα μας σε αποικία της Γερμανίας και τώρα διαπιστώνουν πανικόβλητοι ότι οι αποφάσεις των εταίρων δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε σύντομο διάστημα η συγκυβέρνηση θα αναγγείλει νέα… «τελευταία» μέτρα! Διότι οι κατακτητές και οι εγχώριοι απολογητές τους υποχρεώνουν τον μαρτυρικό λαό μας, σαν τον μυθικό Σίσυφο, να ανεβάζει το λιθάρι των «μέτρων» έως την κορυφή και την τελευταία στιγμή να προδίδονται και να διαψεύδονται όλες οι προσδοκίες του. Ξανά από την αρχή, και χειρότερα. Κι όλο καινούργιες «μεταρρυθμίσεις» θα εμφανίζονται στον ορίζοντα. Και η συγκυβέρνηση της υποτέλειας θα συνεχίζει να προασπίζει τα αντιλαϊκά συμφέροντα, κατά διαταγήν των Γερμανών. Το κύρος του Κοινοβουλίου έχει καταρρακωθεί και ουσιαστική κυβέρνησις είναι η «τρόικα». Οι ταυτισθέντες με τη μνημονιοκρατία, οι «τυραννόφρονες» -όπως ονόμαζε ο Δημ. Υψηλάντης τους προσκυνημένους- είναι υπόδικοι ενώπιον του έθνους για τη διάλυση της χώρας. Η μαντάμ Μέρκελ πηγαίνει σε εκλογές και δεν θέλει να πει στους πολίτες του Ράιχ ότι πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη χάριν της Ελλάδος. Ο κ. Σαμαράς έχει σκεφτεί ποιο είναι το δικό του πολιτικό μέλλον με τον δρόμο που ακολουθεί; Οι οπαδοί της Δεξιάς τον κατηγορούν ως «Κερένσκι» διότι με μαθηματική ακρίβεια παραδίδει την εξουσία στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος θα ταφεί πολιτικά κάτω από το βάρος αποτυχημένων «μεταρρυθμίσεων» και από τις κατάρες των εξαθλιωμένων πολιτών. Δεν έχει το σθένος του αληθινού ηγέτη να αλλάξει εξωτερική και οικονομική πολιτική. Τότε μόνον θα μπορούσε να εξασφαλίσει γενική αναγνώριση και εκλογική αυτοδυναμία, χωρίς να αναγκάζεται να στηρίζεται σε ρετάλια της πολιτικής ζωής, που αποδοκιμάσθηκαν στις κάλπες.

Η νοοτροπία της υποτέλειας όμως τον οδηγεί στην εξάρτηση από την Ευρωζώνη. Αντί να πρωταγωνιστήσει στη διάλυσή της, ανησυχεί μήπως κλονιστεί. Έχει υποφέρει αυτή η χώρα από ξένες κηδεμονίες. Αυτή όμως είναι η χειρότερη. Δεν είναι μόνο κηδεμονία. Είναι Κατοχή. Και επειδή ο κ. Σαμαράς δεν αντιστέκεται στη Γερμανία, δεν υπάρχει πυθμήν στον οποίο δεν θα τον ρίξει η φίλη του η Μέρκελ και δεν υπάρχει ταπείνωσις στην οποία δεν θα τον υποβάλει. Όταν το 1964 ο «Γέρος» Παπανδρέου πήγε στην πανίσχυρη Ουάσινγκτον για το Κυπριακό, είπε ξεκάθαρα στον Τζόνσον για τον εκβιασμό που δεχόμασταν από την Τουρκία: «Ηλπίζαμεν να εύρωμεν αλληλεγγύην παρά των Ηνωμένων Πολιτειών. Και βαθυτάτην δοκιμάζομεν απογοήτευσιν βλέποντες ότι ο εκβιασμός ούτος νομιμοποιείται…». Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ετόλμησε να διατυπώσει «βαθυτάτην απογοήτευσιν» για τον εκβιασμό που δεχόμαστε από τη Γερμανία και για το ότι δεν μας δείχνουν αλληλεγγύη οι μαριονέτες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και προτιμά, αντί να καταγγείλει ευθέως την καγκελαρία και τις μεθόδους της, να ξεγελά τον λαό αλλά και τον εαυτό του ότι όλα βαίνουν καλώς, να ονειρεύεται ανάπτυξη και να παραμένει δέσμιος των κατακτητών σαν οσφυοκάμπτης πολιτικός. Το «ελληνικό πρόβλημα» όμως σε κάποια χρονική στιγμή θα λάβει και άλλη τροπή, όταν θα έλθει η ώρα να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι της εθνικής συμφοράς μας. Οι μνήμες των πολιτών δεν «μαραίνονται». Δεν θα υπάρξει κάθαρσις της πολιτικής ζωής εάν δεν κληθούν να απολογηθούν αυτοί που ευθύνονται για το χρέος, αυτοί που αλλοίωσαν στοιχεία, αυτοί που διόγκωσαν τα νούμερα, αυτοί που έσπευσαν να μας βάλουν στο ΔΝΤ ενώ δεν υπήρχε ανάγκη. Κώστας Σημίτης, Γιωργάκης Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και άλλοι ολετήρες δεν είναι δυνατόν να μένουν αλώβητοι και να παριστάνουν με θράσος τους κήνσορες. Υπάρχει παναρχαία παράδοσις γι’ αυτούς που διαφεύγουν τη λογοδοσία, πολιτική, ηθική και ποινική, για κακή διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Ο Αισχίνης στο «Κατά Κτησιφώντος» λέγει: «Πολλοί γαρ, πάνυ των υπευθύνων, επ’ αυτοφώρω κλέπται των δημοσίων χρημάτων εξελεγχόμενοι, διαφύγγανον εκ των δικαστηρίων».

Και επισημαίνει: «Αυτό είναι νόθευσις του πολιτεύματος και όχι εφαρμογή του…». Να μην ελπίζουν οι υπεύθυνοι της ελληνικής τραγωδίας σε ενταφιασμόν του ηθικού καθαρμού. Όταν τον Φεβρουάριο του 1965 γινόταν συζήτηση στη Βουλή για πρόταση παραπομπής κάποιων υπουργών της ΕΡΕ, εξαιτίας υποθέσεως που αφορούσε σκάνδαλα της ΔΕΗ, ένας από τους καλύτερους αγορητές του Κοινοβουλίου, ο βουλευτής της ΕΔΑ Σταύρος Ηλιόπουλος, υπενθύμισε ένα προηγούμενο παράδειγμα πολιτικής ευθιξίας. Στα 1950 υπουργός του Λαϊκού Κόμματος, ο Χατζηπάνος, που είχε κατηγορηθεί για οικονομικό σκάνδαλο υγρών καυσίμων, εζήτησε ο ίδιος να συσταθεί αμέσως Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή, ώστε να λάμψει η αλήθεια. Τώρα, που δεν έχουμε μπροστά μας μια απλή υπόθεση «υγρών καυσίμων», αλλά εμπρησμό όλης της Ελλάδας, δεν θα όφειλαν οι «εμπρηστές» να παράσχουν εξηγήσεις από μόνοι τους; Αλλά η πολιτική ευθιξία στις μέρες μας αποτελεί… «νοσταλγικό ρετρό»! Η μνημονιακή καμαρίλα των πολιτικών και των ελεγχομένων ΜΜΕ επιδιώκουν αυτό ακριβώς που προαναφέραμε, τον ενταφιασμό του ηθικού καθαρμού, επικαλούμενοι πονηρά το ενδεχόμενο νέου… «εμφυλίου»! Τις εκλογές δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει η συγκυβέρνηση των «τριών». Και τότε τι θα ζητήσουν από τους ψηφοφόρους Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης; Την επανεγκατάσταση στην εξουσία αποδοκιμασθέντων κομμάτων, προς εφαρμογήν αποδοκιμασθείσης μνημονιακής πολιτικής; Το ΠΑΣΟΚ είναι «τυμπανιαίον πτώμα» και η ΔΗΜΑΡ κάνει μόνο για νούμερο επιθεωρήσεως. Αλλά η Νέα Δημοκρατία; Σίγουρα ο κ. Τσίπρας τρίβει τα χέρια του διότι το κόμμα του κ. Σαμαρά έγινε ο καλύτερος τροφοδότης του ΣΥΡΙΖΑ. Σπρώχνει τους απελπισμένους συντηρητικούς ψηφοφόρους σε ιδεολογική όχθη στην οποία ποτέ δεν πίστεψαν, αλλά καταφεύγουν εκεί διότι μετεβλήθησαν σε οδοιπόρους που δεν έχουν πλέον πού να πάνε, προκειμένου να απαλλαγούν από τα Μνημόνια της προδοσίας και του αίσχους. Νομίζει ο κ. Σαμαράς ότι μπορεί να ξανακερδίσει τους χαμένους ψηφοφόρους εάν προχωρήσει σε διάλυση της Νέας Δημοκρατίας και κατασκευάσει «ευρωπαϊκό» κόμμα; Ποια θα είναι η διαφορά; Η λέξη «Ευρώπη» δεν συγκινεί πλέον κανέναν. Διότι κάτω από την ταμπέλα κρύβεται το γερμανικό Ράιχ. Καταγέλαστη είναι και η σκέψη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για ενοποίηση. Δύο χρεοκοπημένα κόμματα, τυχοδιωκτικά οργανέτα της μνημονιακής απολυταρχίας. Αλλά ο κόσμος δεν θέλει άλλα κόμματα. Απαιτεί νέα πολιτική. Οι ευρωλάγνοι δεν θέλησαν να δουν αυτό για το οποίο η «Μοντ Ντιπλοματίκ» προειδοποίησε από το 1994: «Ο φιλελευθερισμός στρέφεται εναντίον της κοινωνίας». «Πυρ κατά του κράτους πρόνοιας και διαστροφή της Δημοκρατίας στην Ευρώπη». Κι ακριβώς αυτό συμβαίνει σήμερα στις χώρες του Νότου και -φυσικά- στην Ελλάδα. Έχουμε πλήρη διαστροφή της Δημοκρατίας. Τη διαστροφή του πολιτεύματος εξυπηρετούν οι μνημονιακοί. Παρέδωσαν τη διακυβέρνηση της πατρίδας μας στην κατοχή της «τρόικας». Αργά ή γρήγορα θα λογοδοτήσουν για την πράξη τους. Ο Δημοσθένης έλεγε ότι πρέπει να είμαστε αδιάλλακτοι «όταν έστω και μία εκ των υποθέσεων του κράτους κινδυνεύει και όταν ο λαός έχει να κάμει με τους εντός της πολιτείας εχθρούς. Αυτή η αδιαλλαξία είναι καθήκον παντός γενναίου και καλού πολίτου…». Η «τυραννίς» των γερμανών ηγεμόνων και των συνεργατών τους θα συντριβεί. Αλλά στον γερμανό ηγεμόνα αποκρίνεται ένας αληθινός ηγεμόνας του λόγου, ο Ανδρέας Κάλβος: «Άι, όσον είναι τυφλή και σκληροτέρα η τυραννίς, τοσούτον ταχυτέρως ανοίγονται σωτήριοι θύραι…».