Ήξεραν ότι μας πήγαιναν στον γκρεμό
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ για τις διαδικασίες κάτω από τις οποίες η Ελλάδα οδηγήθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και υποτάχθηκε για πολλά χρόνια στους δανειστές είναι τα ντοκουμέντα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Απόρρητα έγγραφα που αναδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, που αν και είχε ενημερωθεί αρμοδίως ότι η «συνταγή» όχι δεν θα έλυνε, αντίθετα θα επιδείνωνε τα οξυμμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, επέμεινε σε μια λάθος πολιτική επιλογή, αν και γνώριζε ότι με αυτήν οι έλληνες πολίτες θα κατέληγαν φτωχοί και εξαθλιωμένοι και η χώρα απαξιωμένη και έρμαιο των ξένων δανειστών. Ο ισχυρισμός ότι η απόφαση για προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν μονόδρομος, καθότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση, σε καμιά περίπτωση δεν απαλλάσσει από τις τεράστιες ευθύνες τους τόσο τον (τότε) πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, όσο και τον (τότε) υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.
Αναλυτικά: Με απόρρητο σημείωμα προς τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλο, στις 29 Μαρτίου 2009, ο τότε εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτης προειδοποιούσε για τους κινδύνους που εγκυμονούσε ένα πρόγραμμα αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ακόμη και με επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα της τάξης του 2 με 2,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και για διάστημα πέντε χρόνων, το χρέος θα ανέβει στο 150% του ΑΕΠ το 2013, πριν σταθεροποιηθεί και ξεκινήσει αργά να μειώνεται. «Μια πολύ γρηγορότερη προσαρμογή -σαν αυτή που υπονοείται από τον στόχο του 3% του ΑΕΠ στο έλλειμμα του 2012, που θέτει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης- θα είναι πολύ ριψοκίνδυνη». Ο κ. Ρουμελιώτης επισημαίνει ακόμη: «Η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία και η δημοσιονομική αντίφαση που απαιτείται από αυτόν τον δημοσιονομικό δρόμο, θα προκαλέσει μια ισχυρή αντίφαση ανάμεσα στην εσωτερική ζήτηση και τη βαθιά, όπως αναμένεται, ύφεση, που θα πλήξει έντονα τον κοινωνικό ιστό. Δεν είναι πιθανό ότι αυτό θα μπορέσει τεχνικά να εφαρμοστεί, καθώς οι περικοπές, για να διαρκέσουν, απαιτούν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στο πρόγραμμα κοινωνικών παροχών, που θα χρειαστούν χρόνο για να εφαρμοστούν και να έχουν αποτελέσματα».
Δύο ημέρες αργότερα, και συγκεκριμένα την 1η Απριλίου, ο έλληνας πρέσβης στην Ουάσινγκτον, με απόρρητο σημείωμά του προς την αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών (κοινοποιήθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο και το υπουργείο Οικονομικών), ενημέρωνε για τα αποτελέσματα της συνάντησής του με τον αρμόδιο για θέματα ελληνικής οικονομίας διευθυντή του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Σημειώνει: «Το ΔΝΤ ουδέποτε θα υποχρέωνε μια κυβέρνηση να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες σε 1 μόνο έτος (στόχο τον οποίο χαρακτήρισε υπερβολικά φιλόδοξο και μάλλον ανέφικτο, καθώς δεν υφίσταται αντίστοιχο προηγούμενο στην ιστορία της παγκόσμιας οικονομίας)».
Και προσθέτει: «Οι προσπάθειες αντιμετώπισης μιας οικονομικής κρίσης, προκειμένου να καταστούν αποτελεσματικές, θα πρέπει να έχουν βάθος χρόνου, αποφευγομένης κατά το δυνατόν υπερβολικής έξαρσης κοινωνικών εντάσεων που υπονομεύουν το όλο εγχείρημα ή πάντως καθυστερούν την υλοποίησή του».