Tελειώνει η περίοδος του «ευρώ με κάθε θυσία»;

Βέβαια, χρειάστηκε να υπάρξει η άρνηση-κωλυσιεργία των πιστωτών (και των χωρών που εκπροσωπούν) για την εκταμίευση της δόσης αυτής, για να εξεγερθούν όψιμα -αλλά καλό είναι κι αυτό- οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής εξάρτησης, για να μην πούμε της «τρόικας». Το «Βήμα», για παράδειγμα, που έως τώρα στήριζε φανατικά την ευρωπαϊκή λύση που άκουγε στον τίτλο «παραμονή στο ευρώ με κάθε θυσία», αρχίζει και αλλάζει γραμμή, διαβλέποντας ότι αυτή η πορεία δεν βγάζει πουθενά. Αυτοί που δεν αλλάζουν γραμμή είναι η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν, μια και έχουν αποφασίσει να τραβήξουν αυτόν τον δρόμο όσο βαθιά στην εξάρτηση από τους δανειστές κι αν οδηγεί, όσο κι αν εξευτελίζει τη χώρα με τις άθλιες συμπεριφορές των διεθνών τοκογλύφων. Οι οποίοι είναι οι άμεσοι συνεργάτες των πιστωτριών χωρών και οι ίδιοι που έπειτα από κάθε κρίση καταδικάζονται ως υπεύθυνοι για την κρίση, ως άθλιοι κερδοσκόποι, ως εχθροί της υγιούς ανάπτυξης και άλλα γραφικά. Όμως, όταν πρωταγωνιστούν στη διαδικασία λήψης δανείων και διαπραγματεύονται με κυρίαρχες και ανεξάρτητες χώρες (θεωρητικά τουλάχιστον, πριν αυτές υπαχθούν στη διαδικασία εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας για να πάρουν μερικά υπερτιμημένα ευρώ), δεν είναι παρά στενοί συνεργάτες των δανειστών και εκβιαστές των δανειζομένων, δηλαδή κάτι σαν τις κατάπτυστες εταιρείες είσπραξης τοκογλυφικών δόσεων που εργάζονται για τις τράπεζες και εκβιάζουν τηλεφωνικά τους απελπισμένους οφειλέτες. Η γραμμή της κυβέρνησης θα αλλάξει (αναγκαστικά, αλλά τότε θα είναι αργά για τα κόμματα που τη σχηματίζουν) όταν οι δανειστές αποφασίσουν ότι δεν θα δώσουν άλλα χρήματα στην Ελλάδα, ακόμα και τοκογλυφικά, διότι δεν πρόκειται να τα πάρουν ποτέ πίσω. Ούτε καν μέρος αυτών, κι ας ισχυρίζονται οι πρωθυπουργοί (μας) ότι «η Ελλάδα θα ξεπληρώσει και το τελευταίο ευρώ που χρωστάει». Ίσως να ήταν πιο σωστό ως πρόταση και λογική αν έλεγαν «η Ελλάδα θα ξεπληρώσει και την τελευταία δραχμή που χρωστάει», στον βαθμό που θα είχαν την αποφασιστικότητα να μετατρέψουν το χρέος σε δραχμές σε ισοτιμία 1 προς 1. Χρωστάει η Ελλάδα 400 δισ. ευρώ; Πολύ ωραία, πληρώνει 400 δισ. δραχμές και ξεμπερδεύει. Αυτό εκτιμάμε ως χώρα ότι οφείλουμε, διότι τα χρήματα (δάνεια) δόθηκαν με τόσο επαχθείς τοκογλυφικούς όρους (που άγγιζαν -και αγγίζουν- ακόμα και την κυριαρχία των νησιών μας), που ισούνται με δραχμές σε ισοτιμία ένα προς ένα. Αυτό θα αποκαθιστούσε την αδικία που έχει συμβεί, να πνίγουν δηλαδή τη χώρα μας οι τοκογλύφοι-συνεργάτες των Γερμανών είτε με τις τράπεζές τους είτε μέσω άλλων ιδρυμάτων. Συγχρόνως θα αποκαθιστούσε σε μεγάλο βαθμό την εικόνα αξιοπρέπειας της χώρας, που έχει πληγεί σημαντικά από τη διαρκή επαιτεία και εξάρτηση αλλά και από το φτηνό και μειωτικό επιχείρημα «η Ελλάδα έκανε όσα έπρεπε, τώρα να κάνουν και οι εταίροι το καθήκον τους». Και εννοούν οι φορείς του επιχειρήματος αυτού ότι οι κυβερνήσεις από το 2009 και μετά οδήγησαν στην ανεργία 1,5 εκατ. ανθρώπους, στην αυτοκτονία 3.500, έκλεψαν 5,5 δισ. από τα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων και συνεχίζουν να κλέβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, με στόχο να μας κάνουν ανταγωνιστικούς. Κάτι μεταξύ Ινδίας, Βουλγαρίας, Εσθονίας και Κίνας. Αυτό σημαίνει το «η Ελλάδα έκανε όσα έπρεπε». Και αντί έστω και τώρα, έστω και αργά, να αναζητούν, να χαράσσουν άλλη πορεία, άλλο δρόμο, επαιτούν την ανανέωση και την επέκταση της εξάρτησης.

Τόσο που ακόμα και το καθεστωτικό «Βήμα» (site της εφημερίδας, 21 Νοεμβρίου 2012) αναγκάζεται να τους προειδοποιήσει: «Από εδώ και πέρα και στον βαθμό που οι εταίροι δεν ανταποκριθούν, η Ελλάδα αποκτά το ηθικό δικαίωμα να υπερασπισθεί τα εθνικά συμφέροντά της με κάθε μέσο. Το δυστύχημα είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που ακόμη κι αυτήν την ώρα, ως άλλοι κουκουλοφόροι, δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους και δανειστές μας». Αυτό το περί κουκουλοφόρων, που παραπέμπει στον κατοχικό όρο των φανερών και (κυρίως) κρυφών συνεργατών των κατακτητών, θεώρησε καλό να το διευκρινίσει το «Βήμα», προφανώς για όποιον δεν κατάλαβε: «Επειδή ορισμένοι εκ των αναγνωστών διερωτώνται ποιοι είναι οι κουκουλοφόροι που ακόμη κι αυτήν την ώρα δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους μας, διευκρινίζουμε ότι αναφερόμαστε κυρίως στο πλήθος των υποτελών προθύμων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και της δημοσιογραφίας που συνεπικουρούν τον Πολ Τόμσεν, υπερασπίζονται με πάθος κάθε έμπνευση των τροϊκανών και επικρίνουν χωρίς αιδώ οποιονδήποτε εκφράζει αντίθετη άποψη ή διατυπώνει ανησυχίες και φόβους για την οικονομία, τη χώρα και τον λαό της». Στις 23 Νοεμβρίου και πάλι το «Βήμα» επανέρχεται, θεωρώντας ότι το πράγμα πάει πλέον προς άλλες κατευθύνσεις: «Αυτή η διαδικασία απόλυτης εξάρτησης από τις δόσεις, από τα χρέη και την “καλοσύνη” των ξένων δεν αντέχεται άλλο. Είναι απαραίτητο να τελειώσει το ταχύτερο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Γιατί απλούστατα τείνει να γίνει εξευτελιστική, δεν ταιριάζει στις δυνατότητες της χώρας και του λαού.

Πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα από τη Δευτέρα, ακόμη κι αν πάρει τις δόσεις και επιτύχει μια επωφελή ρύθμιση των χρεών, θα πρέπει να αρχίσει να ενεργεί δυναμικά, ώστε να απελευθερωθεί το ταχύτερο από αυτό το τόσο απεχθές καθεστώς υποτέλειας και εξάρτησης.

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά οργανώνοντας τη χώρα και τους πολίτες προς την κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναγέννησης.

Έπειτα από όσα μεσολάβησαν στα τρία χρόνια της κρίσης, μόνο ένα οργανωμένο κίνημα παραγωγής και δημιουργίας μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή της υπερχρέωσης και της χρεοκοπίας».

Δεν ξέρουμε πού οφείλεται η μεταστροφή του «Βήματος» (είναι θέμα άλλης και μακράς ανάλυσης), ξέρουμε όμως ότι η εφημερίδα-εκπρόσωπος του συστήματος αντιμετωπίζει πια τουλάχιστον ισότιμα την περίπτωση να πάρουμε τη δόση και την περίπτωση να μην πάρουμε τη δόση: Αυτό σημαίνει η έκφραση «ακόμα κι αν πάρουμε τις δόσεις». Επίσης, και ακόμα πιο καθαρά, η έκφραση «με τον έναν ή τον άλλον τρόπο» δείχνει αφενός ότι αποδέχεται (κάτι που μέχρι τώρα δεν συνέβαινε) και δηλώνει πως υπάρχει κι άλλος τρόπος από τη διαρκή υποτέλεια/δανεισμό και αφετέρου ότι, προκειμένου να τελειώνουμε, ας διαλέξουμε και τον άλλον τρόπο. Αυτόν που μέχρι τώρα περιέγραφαν μαζί με άλλους μνημονιακούς/καθεστωτικούς ως καταστροφή…