Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα στο απόσπασμα!

Πάντα μια έκθεση της Κομισιόν παρουσιάζει ενδιαφέρον για τη χώρα μας και για τον ελληνικό λαό και φυσικά και για τους λαούς των κρατών-μελών. Για τη χώρα μας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Τα στοιχεία για τα μακροοικονομικά μεγέθη κατά το 2013-2014, καθʼ όσον αφορά την Ελλάδα, βρίσκονται σε αρμονία με τον προ ημερών ψηφισθέντα προϋπολογισμό, και αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο για τον ελληνικό λαό. Οι εμπειρογνώμονες της Κομισιόν που κατάρτισαν την έκθεση φαίνεται να αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα. Και έλαβαν από την ελληνική κυβέρνηση και την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία αισιόδοξες αλλά εξωπραγματικές προβλέψεις για τις μελλοντικές εξελίξεις.

Για το έτος 2013, η έκθεση της Κομισιόν προβλέπει, όπως και ο κρατικός προϋπολογισμός, μείωση της ύφεσης στο 4,2%. Σήμερα η ύφεση έχει φτάσει στο 7%, με τάση αύξησης το 2013. Την επόμενη χρονιά θα έχουμε και περαιτέρω περιορισμό των εισοδημάτων και αύξηση της φορολογίας και της ανεργίας. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρξει μείωση της ύφεσης, όταν οι πηγές που την τροφοδοτούν θα παρουσιάσουν σοβαρή ενίσχυση; Το παραμύθι όμως των εμπειρογνωμόνων είναι γνωστό: «Μας συγχωρείτε, πέσαμε έξω για την ύφεση, πάρτε συμπληρωματικά μέτρα για να καλύψετε το κενό». Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζει και ο κρατικός προϋπολογισμός και η φθινοπωρινή έκθεση της Κομισιόν. Για λόγους σκοπιμότητας και για στήριξη της κυβέρνησης, που είναι τόσο υπάκουη στις εντολές τους, παρουσιάζουν επίσημα στοιχεία αισιόδοξα και εξωπραγματικά και στη συνέχεια απαιτούν την εφαρμογή συμπληρωματικών μέτρων. Τρία χρόνια τώρα συνεχώς μας παραμυθιάζουν με αισιόδοξα τάχα στοιχεία και στη συνέχεια μας αναγκάζουν στη λήψη συμπληρωματικών μέτρων. Είναι η συμπαιγνία της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ. Σημειώνουμε ότι για το 2013 η φθινοπωρινή έκθεση υπολογίζει αύξηση της ανεργίας στο 24% και περιορισμό της απασχόλησης 0,6%. Λάθος και οι δύο προβλέψεις. Μέχρι το τέλος της επόμενης χρονιάς η απασχόληση θα έχει συρρικνωθεί κατά 5% και η ανεργία θα σκαρφαλώσει στο 30% περίπου. Επίσης, προβλέπει ότι η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί κατά 6,9%. Και εδώ η πρόβλεψη είναι αισιόδοξη. Το 2013 η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί κατά 9-10%. Αυτά είναι που θα τροφοδοτήσουν την αύξηση της ύφεσης την επόμενη χρονιά.

Οι προβλέψεις της έκθεσης για το δημόσιο χρέος είναι έξω από κάθε λογική. Υπολογίζουν ότι φέτος το δημόσιο χρέος στο τέλος της χρονιάς θα φτάσει στο 176,7% του ΑΕΠ και το 2013 θα αυξηθεί και θα διαμορφωθεί στο 188,4%. Εάν λάβουμε υπόψη ότι το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί το 2013, ενώ ο δανεισμός του κράτους θα φτάσει περίπου στα 50 δισ. ευρώ, και εάν αφαιρέσουμε τα ληξιπρόθεσμα τοκοχρεολύσια τα οποία θα εξοφληθούν, τότε θα πρέπει να υπολογίσουμε μια καθαρή ονομαστική αύξηση του δημοσίου χρέους κατά 35-40 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι στο τέλος του 2013 το δημόσιο χρέος της χώρας μας θα αυξηθεί κατά 20% του ΑΕΠ. Επομένως θα φτάσει το 197% του ΑΕΠ. Να γιατί γύρω από τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους έχει ξεσπάσει η διαφωνία μεταξύ της Λαγκάρντ και της Μέρκελ. Εάν όμως τα 20 δισ. από τη δόση που πρόκειται να λάβει η Ελλάδα, που θα δοθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δεν συνυπολογιστούν στο δημόσιο χρέος, αλλά επιβαρύνουν το Ταμείο Στήριξης, τότε το δημόσιο χρέος θα παρουσιάσει αύξηση γύρω στις 12 μονάδες μόνο. Το πρόβλημα επομένως με το δημόσιο χρέος είναι έντονο πρόβλημα βιωσιμότητας. Έτσι όπως εξελίσσεται, δύσκολα μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο και δεν θα καταστεί δυνατή η εξυπηρέτησή του στο άμεσο μέλλον. Κατά συνέπεια, για να αποκτήσει βιωσιμότητα το δημόσιο χρέος, πρέπει να τεθεί στην κλίνη του Προκρούστη και να μειωθεί ανάλογα. Η μέθοδος που θα ακολουθηθεί αποτελεί το αντικείμενο της διαφωνίας Λαγκάρντ και Μέρκελ. Βασικά, οι μέθοδοι είναι δύο: α) το γενναίο «κούρεμα» του χρέους, που θα συμπεριλάβει φυσικά και τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που κατέχει σήμερα η ΕΚΤ και αυτά που κατέχει η «τρόικα», δηλαδή το ΔΝΤ και τα κράτη-μέλη που συμμετείχαν στον δανεισμό της Ελλάδας, και β) η επαναγορά ενός σεβαστού ποσοστού του χρέους από τη δευτερογενή αγορά, και με τις τιμές στις οποίες διαπραγματεύονται σήμερα τα ελληνικά ομόλογα του Δημοσίου στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η καθεμία από τις μεθόδους αυτές παρουσιάζει και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Δεν παύουν όμως να είναι αναγκαίες (η μία εξ αυτών). Το «κούρεμα», πέραν των άλλων μειονεκτημάτων, θα παρουσιάσει την Ελλάδα αναξιόπιστη και δικαιολογημένα οι φορολογούμενοι των κρατών που συμμετείχαν στον δανεισμό της Ελλάδος θα διερωτώνται γιατί είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν στην εξασφάλιση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και να επιβαρυνθούν με πρόσθετους φόρους. Και φυσικά θα έχουν δίκιο οι ξένοι φορολογούμενοι, καθώς έχουν αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν προέβη στην τιμωρία όλων αυτών των καταχραστών που λήστεψαν τη χώρα μας και δεν επιβαρύνθηκαν καθόλου με τους νόμιμους φόρους. Όταν όλα τα κράτη εισέπραξαν φόρους από τους ληστές του δημοσίου χρήματος, η Ελλάδα ανοιγοκλείνει τις λίστες και τις παραπέμπει από υπηρεσία σε υπηρεσία, μέχρις ότου βρεθεί τρόπος να σκεπαστεί η πολύκροτη αυτή υπόθεση. Και οι εγκληματίες «με κολάρο» τελικά θα ξεφύγουν και θα τρώνε και θα πίνουν στην υγεία των κορόιδων, δηλαδή των ελλήνων και ξένων φορολογουμένων. Καθʼ όσον αφορά τους έλληνες φορολογουμένους, και όχι τους μεγάλους φοροφυγάδες, η δυσβάστακτη φορολογία, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τη φοροδοτική τους ικανότητα, τους οδηγεί σε απόγνωση, με αύξηση ακόμη και των αυτοκτονιών. Και τα ΜΜΕ δεν ανακοινώνουν τις (για οικονομικούς λόγους) αυτοκτονίες.

Για το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού η έκθεση προβλέπει για το 2013 ότι αυτό θα φτάσει στο 5,5% του ΑΕΠ και το 2014 θα παρουσιάσει οριακή μείωση στο 4,6%. Η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι από το 2014 και μετά θα είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Τώρα, παρά τα σκληρά μέτρα περιορισμού των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, τα ελλείμματα εξακολουθούν να είναι υψηλά. Γιατί απλούστατα το όφελος που προκύπτει από τη λιτότητα το καρπώνονται ορισμένοι επιτήδειοι, που παρουσιάζονται ως προστάτες της πατρίδας. Βέβαια, και οι άλλες μνημονιακές χώρες παρουσιάζουν υψηλά ελλείμματα, και κυρίως η Ιρλανδία, της οποίας το έλλειμμα υπερβαίνει το 8%. Αλλά στην Ελλάδα με το «κούρεμα» των αποδοχών και την αύξηση της φορολογίας η ζωή έγινε αφόρητη χωρίς τα ελλείμματα να εξαλειφθούν. Και δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν, καθώς τα φορολογικά έσοδα του κράτους συνεχώς θα μειώνονται όσο η λιτότητα θα γίνεται σκληρότερη, ο πληθωρισμός θα ανεβαίνει και το κράτος θα ακολουθεί ληστρική πολιτική απέναντι στους οικονομικά αδύναμους πολίτες.

Αυτά καθʼ όσον αφορά τη φθινοπωρινή έκθεση της ΕΕ που αφορά τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας. Υπάρχει όμως και το μεγάλο θέμα της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών στην Ελλάδα. Η «τρόικα» του εσωτερικού (Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης) έχει αντιληφθεί ότι στο μέλλον θα υποχρεωθεί να λάβει εξοντωτικά μέτρα σε βάρος του λαού, τα οποία δεν θα είναι δυνατόν να ψηφιστούν στη Βουλή από τους βουλευτές των κομμάτων τους. Και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να παρακάμψουν τη Βουλή με την έκδοση νομοθετικών πράξεων. Δηλαδή, με τη μέθοδο που ακολούθησε και η δικτατορική κυβέρνηση του Παπαδόπουλου. Όσο τα μέτρα θα είναι σκληρότερα, τόσο οι βουλευτές θα γίνονται αργόμισθοι. Άραγε αυτόν τον εξευτελισμό του κοινοβουλευτικού μας συστήματος θα τον ανεχθούν οι βουλευτές της ΝΔ και των δύο άλλων κομμάτων που συγκυβερνούν; Όλα αυτά δείχνουν την αδυναμία του Σαμαρά να κυβερνήσει δημοκρατικά. Και είναι επόμενο να αισθάνεται αδύναμος, αφού παρέδωσε όλη την εξουσία στους υπαλληλίσκους της «τρόικας». Ένα άλλο μείζον πρόβλημα που απασχολεί την ελληνική οικογένεια είναι οι πληροφορίες που διαχέονται από το υπουργείο Οικονομικών ότι με το νέο φορολογικό καθεστώς καταργούνται οι φορολογικές απαλλαγές για τα παιδιά. Έτσι όμως προκύπτει ότι ένας άγαμος ή έγγαμος χωρίς παιδιά θα φορολογείται λιγότερο από τον έγγαμο με παιδιά επί ίσου εισοδήματος. Αυτό είναι εντελώς τρελό. Και απορούμε ποιος νοσηρός εγκέφαλος του υπουργείου των Οικονομικών εισηγήθηκε αυτό το μέτρο, που εξουθενώνει την ελληνική οικογένεια. Γιατί, κύριε Σαμαρά, χτυπάτε τόσο ανελέητα το μέλλον της Ελλάδος; Ο περιορισμός της γεννητικότητας, η ανεργία των νέων, η άνοδος των τιμών και γενικά η κρατική αδιαφορία προς την ελληνική οικογένεια θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες αυτής της χώρας. Τι επιδιώκει άραγε ο κ. Σαμαράς; Να μειωθούν οι Έλληνες για να βρουν περισσότερο χώρο και πλούτο οι μετανάστες και οι ξένοι επενδυτές, που επιθυμούν να εγκατασταθούν σε τόπον χλοερόν; Αυτή η κυβέρνηση απεδείχθη ανίκανη σε όλους τους τομείς. Και όσο παραμένει στην εξουσία, θα επισωρεύει δεινά στον ελληνικό λαό.