Το γιοφύρι της… Πλάκας

Η ρημαγμένη από την οικονομική κρίση ελληνική πρωτεύουσα αντανακλάται στις σκαλωσιές του ιστορικού ναού της Πλάκας, στον οποίο οι ψαλμωδίες έχουν να ακουστούν δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Οι ευθύνες και της προηγούμενης διοίκησης της Αρχιεπισκοπής έχουν πέσει στις πλάτες της σημερινής, η οποία θα όφειλε εδώ και αρκετό καιρό να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, αναζητώντας πραγματικά την άκρη του οικονομικού νήματος, και να δρομολογήσει το χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης του έργου. Λεφτά έχουν ήδη πέσει πολλά. Αλλά το θέμα τελικά, λέει κληρικός της Αρχιεπισκοπής που ξέρει από μέσα την υπόθεση, είναι πού έχουν πέσει και σε ποιες τσέπες ενδεχομένως έχουν πάει…

Από το 1999 και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας χρήματα μαζεύονταν από την Αρχιεπισκοπή, ενώ και η εταιρεία Αττικό Μετρό συνεισέφερε ένα σεβαστό ποσό στο να γίνουν οι στατικές μελέτες λόγω του περάσματος του μετροπόντικα και των καταπονήσεων που είχε υποστεί το κτίριο. Το έργο έπαιρνε συνεχείς αναβολές, γιατί όλο και κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα περίμεναν ως μάννα εξ ουρανού για να εντάξουν αυτό το ιστορικό αρχιτεκτόνημα και να ολοκληρωθεί επιτέλους. Οι κακές γλώσσες λένε πως έχει πέσει πολύ χρήμα στο πιθάρι και τελικά το πιθάρι παραμένει σχεδόν άδειο. Και αναρωτιούνται με εύλογη απορία: Γιατί; Λιγοστές εργασίες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Ίσα ίσα για να μην υπάρξει κάποιος τραυματισμός των λιγοστών επισκεπτών που μπαίνουν μόνο για να προσκυνήσουν και να ανάψουν ένα κερί. Επισήμως, άλλωστε, ο ναός έχει κλείσει τις πύλες του από το 1998. Τώρα οι υπεύθυνοι ελπίζουν πως το ΕΣΠΑ θα σώσει την κατάσταση και η Αθήνα θα αποκτήσει και πάλι τον καθεδρικό ναό που της αξίζει.

Κάποτε έλεγαν για το γιοφύρι της Άρτας, που ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν. Ύστερα από αυτό το γιοφύρι, ξεπροβάλλει το νέο γιοφύρι, αυτήν τη φορά της… Πλάκας, που ναι μεν δεν γκρεμίζεται κάθε πρωί, αλλά και ποτέ δεν ολοκληρώνεται.