Ποιός φοβάται την αξιολόγηση;

Θα διαφωνήσουμε με τους διαφωνούντες με την αξιολόγηση σε όλους τους χώρους του δημόσιου τομέα. Ποιος φοβάται την αξιολόγηση; Μόνο εκείνοι που δεν δουλεύουν σωστά -και πάνε στην υπηρεσία τους για να κτυπήσουν κάρτα, να κάνουν τζάμπα τα τηλέφωνά τους, να πεταχτούν να κάνουν τα ψώνια τους και άσε τον κόσμο να περιμένει στις ουρές- και γυρίζουν στο σπίτι… κατακουρασμένοι και το κορόιδο το κράτος να πληρώνει, λες και αυτό είναι κάποιος ξένος ή το κεφάλαιο… Εκείνοι που χάνουν από τη ΜΗ αξιολόγηση είναι αυτοί που εργάζονται συνειδητά, έχουν μεράκι, πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν, νιώθουν ικανοποίηση όταν αποδίδει η δουλειά τους, αρνούνται τη ρουτίνα, έχουν συνεχώς στόχο για όλο και πιο ψηλά. Η μη αξιολόγηση είναι σε βάρος αυτών των δημόσιων υπαλλήλων, τους καθηλώνει μια ζωή στην ίδια καρέκλα, καθώς θα πάρουν προαγωγή απλώς λόγω της συμπλήρωσης του χρόνου υπηρεσίας σε μια θέση και όχι με κριτήριο την απόδοσή τους!

Η ΟΛΜΕ ανακοίνωσε ότι διαφωνεί με την αξιολόγηση. Για ποιον λόγο; Σε ποιο κράτος δεν αξιολογείται η απόδοση του κάθε εργαζομένου; Πώς θα κριθεί ο ικανός για να πάρει ένα καλύτερο πόστο; Στη δεκαετία του ’60 υπήρχαν οι επιθεωρητές που επισκέπτονταν τα Γυμνάσια, έμπαιναν στην τάξη, παρακολουθούσαν τη διδασκαλία, έκαναν οι ίδιοι ερωτήσεις στους μαθητές για να διαπιστώσουν το έργο του καθηγητή και διαμαρτυρίες δεν υπήρχαν. Αυτό μετά τη Μεταπολίτευση καταργήθηκε, γιατί ήταν, λέει,… φακέλωμα, ενώ τώρα ο καθένας στο Δημόσιο κάνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν. Στον ιδιωτικό τομέα ο εργαζόμενος δεν κρίνεται από τη δουλειά του; Υπάρχει μαγαζί, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, που κράτησε εργαζόμενο που στο πόστο του δεν λειτουργεί σωστά; Με ποια λογική, κύριοι της ΟΛΜΕ και της ΑΔΕΔΥ, αντιδράτε στην αξιολόγηση; Είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο κατηγορίες εργαζομένων; Πρέπει να υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι; Με τέτοια λογική, το μόνο που καταφέρνετε είναι να έχετε τον κόσμο απέναντί σας.