ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΥΜΕ, Αντώνη Σαμαρά;

Κάτω όμως από τον φάκελο, με τον αδίστακτο εκβιασμό που ασκούν, κρύβεται, κ. Σαμαρά, το ποια Ελλάδα ΘΕΛΟΥΝ οι Γερμανοί. Για να την έχουν αμπελοχώραφό τους και μοχλό για να περάσουν-επιβάλουν τα σχέδιά τους στην καίρια περιοχή μας, όπου η χώρα μας είναι ο μοναδικός ασφαλής δρόμος προς Ευρώπη και ισχυρή βάση για παρουσία και παρεμβάσεις στην πλούσια, από όλες τις απόψεις, γειτονιά μας.

Πάνω από τη δόση, την επιμήκυνση, τη μείωση του επιτοκίου και τα κουρέματα, πάνω από όλα, κύριε πρωθυπουργέ, είναι ποια Ελλάδα θέλουμε ΕΜΕΙΣ και όχι ποια εξυπηρετεί την κυρία Μέρκελ. Τι είδους πατρίδα θέλουμε, τι χρωστάμε σε εκείνους από τους οποίους την παραλάβαμε και ποια πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές. Και αυτά δεν μετριούνται ούτε με το χρήμα, ούτε με τις δόσεις, ούτε με τις απειλές να σου βγάλουν τον αναπνευστήρα. Η ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοιες καταστάσεις, αλλά πάντα η Ελλάδα τις ξεπερνούσε. Και κρατήθηκε όρθια και ζωντανή όποτε τόλμησε να πει το “Μολών Λαβέ” και το “Ή ταν ή επί τας”, παρακαταθήκες αιώνιες, που δυστυχώς, τώρα που πρέπει να ειπωθούν, έχουν μπει στο ράφι…

Τι Ελλάδα θέλουμε, κύριε Σαμαρά; Μια πατρίδα σκλαβωμένη που θα τη διαφεντεύουν οι ξένοι, που θα είναι γερμανική επαρχία; Ένα κράτος που θα διοικείται από ξένους Επιτρόπους, τις εντολές των οποίων θα εκτελεί τύφλα, αυθωρεί και παραχρήμα, χωρίς κανέναν αντίλογο, θα εκτελούν οι υπουργοί, όπως το ζούμε τώρα;

Μια χώρα που οι πολίτες της έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους, πάνε στα συσσίτια για ένα πιάτο φαγητό και άλλοι ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι για να γεμίσουν το στομάχι; Που ο πατέρας δεν μπορεί να αντικρίσει τα απορημένα μάτια του παιδιού του, που ζητούν απάντηση στο γιατί και αν υπάρχει φως; Και η μάνα δυσκολεύεται πια να στρώσει το τραπέζι;

Μια Ελλάδα που το κάθε σπίτι έχει παραπάνω από έναν άνεργο και σε πιάνει απελπισία από τα κλειστά μαγαζιά που είναι πλέον περισσότερα από τα ανοικτά και κάθε μέρα προστίθενται λουκέτα;

Μια Ελλάδα που ήδη μετράει πάνω από 3.000 αυτοκτονίες και φυσικά κανένας δεν αυτοκτονεί από καλαμπούρι; Τέτοιοι αριθμοί ήταν αδιανόητοι πριν από το 2009, κύριε πρωθυπουργέ, κάτι άλλαξε στη ζωή των ανθρώπων για να οδηγηθούν σε αυτήν την τραγική απόφαση.

Μια Ελλάδα που διώχνει τα παιδιά της, που αναγκάζεται ο Έλληνας για να ζήσει την οικογένειά του να ξαναγίνει μετανάστης, που ζητιανεύει μια δουλειά;

Μια Ελλάδα που από εκεί που μίλαγε για περήφανα γηρατειά, σήμερα, με τις περικοπές στη σύνταξή τους, ξαναγίνονται οι απόβλητοι, πίσω στην εξαθλίωση, με το παράπονο ότι δεν μπορούν να πάρουν μια σοκολάτα στον εγγονό τους, να του δώσουν 2-3 ευρώ για χαρτζιλίκι;

Μια χώρα που τα χαράτσια και οι φόροι πέφτουν σαν το χαλάζι, όλοι κινδυνεύουν να βρεθούν με χειροπέδες και η μόνη… ελπίδα που έχουν είναι ότι δεν φθάνουν οι φυλακές για να τους χωρέσουν… και πλέον όλο και πιο κοντά έρχεται η στιγμή που πάρα πολλοί, χωρίς καμία προσυνεννόηση μεταξύ τους, θα σταματήσουν να πληρώνουν, γιατί δεν θα έχει μείνει ούτε ευρώ στην τσέπη τους;

Μια πατρίδα που άλλοι θα αποφασίζουν για αυτήν; Που άλλοι θα έχουν τα κλειδιά; Και αυτό το βιώνουμε σήμερα…

Όταν Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη ακόμη και μνημονιακές δυνάμεις, που πριν από ένα μήνα ήταν αντίθετες και έστηναν στο τοίχο όποιον βουλευτή τόλμησε να καταψηφίσει τα περιβόητα Μεσοπρόθεσμα με τα σφαγιαστικά μέτρα, σήμερα έχουν σηκώσει τα λάβαρα της επανάστασης κατά της “τρόικας” και σέρνουν τα εξ αμάξης στη γερμανίδα καγκελάριο, κάτι σημαίνει αυτό. Ότι η ιστορία των Μνημονίων δεν οδηγεί στην έξοδο, αλλά αντίθετα στο βάραθρο.

Ο ένας μετά τον άλλο βλέπει το φως του. Μόνο οι κυβερνώντες επιμένουν στην ίδια ρότα. Χωρίς να έχουν τίποτε το χειροπιαστό να επιδείξουν, να ισχυριστούν, ότι ναι, περάσαμε τον κάβο, φαίνεται στον ορίζοντα το λιμάνι.

Αντίθετα, η κυρία Μέρκελ, με τα χαμόγελά της, όταν ήρθε εδώ, σαγήνευσε τον Σαμαρά και λαθεμένα πίστεψε ότι ο Γολγοθάς τελειώνει.

Αποδεικνύεται σήμερα πόσο σωστά απέδιδε την πραγματικότητα ο τίτλος στα “Θαρραλέα” της 28ης Οκτωβρίου “Ο δολοφόνος με το… Ανγκελικό χαμόγελο…” και πριν από δύο εβδομάδες, όταν τα μέτρα των 19,5 δισ. ευρώ είχαν ψηφιστεί και ο Στουρνάρας ετοίμαζε τις βαλίτσες του για να πάει να φέρει τα 31,5 δισ. ευρώ, ίσως και 44 δισ. ευρώ, ο Σόιμπλε μας έκοψε τη φόρα, λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει και άλλες δεσμεύσεις να υλοποιήσει και ως τότε η δόση δεν θα δοθεί, είχαμε τίτλο “Μια βόμβα τους χρειάζεται… – Μέρκελ και Σόιμπλε θέλουν τη χώρα μας Άουσβιτς και Νταχάου”.

Η κατάληξη όλων των παραπάνω είναι μία και μόνο: Ότι πάνω από τους Σάιλοκ (τους δανειστές) είναι οι άνθρωποι. Δεν είναι κάτι το δευτερεύον και το ασήμαντο. Και υπάρχει μια χώρα, η Ελλάδα, που δεν ξέρει τη λέξη παράδοση. Και αυτό το έχει πληρώσει με ποταμούς αίματος, αλλά άντεξε και ζει και θα συνεχίσει να ζει.

Αύριο είναι η ώρα σου, Αντώνη Σαμαρά.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι στις πολλές επαφές και συναντήσεις που είχες στα πλαίσια και στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με ηγέτες άλλων χωρών της Ευρωζώνης -και κυρίως την Άνγκελα Μέρκελ- λειτούργησες σαν πατριώτης και όχι σαν ρίψασπις.

Θέλουμε να πιστεύουμε, Αντώνη Σαμαρά, ότι τους ξεκαθάρισες πως δεν τους παραδίνεις τα κλειδιά της χώρας. Ότι είσαι ηγέτης μιας χώρας που δοκιμάζεται, αλλά δεν θα γίνει προτεκτοράτο ούτε θα δεχθεί ιταμούς “ανθύπατους”.

Ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις, χωρίς όμως εξευτελιστικούς όρους και μεταβίβαση της εθνικής της κυριαρχίας και δεν δέχεται να μπει σε καθεστώς επιτροπείας για να πάρει τα δισεκατομμύρια που αποτελούν ανειλημμένη υποχρέωσή σας, αλλιώς, ως εδώ. Παρακάναμε υποχωρήσεις. Από κει και πέρα είμαστε έτοιμοι για ΟΛΑ… Είναι αυτό, κύριε Σαμαρά, που πρέπει να ακουστεί και αύριο στη συνεδρίαση του Eurogroup.

Η Ελλάδα έχει άσο. Αρκεί να παιχθεί σωστά. Και τότε θα δούμε ποιος θα είναι ο ζημιωμένος. Και να ξέρουν ότι οι Έλληνες μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτούς.