Μειονοτικό στο Τζιμπουτί και προκαλούμενα ερωτήματα
Ποικίλα ήταν τα θέματα που αποτέλεσαν αντικείμενο των σχετικών συζητήσεων. Από απόψεως ελληνικού ενδιαφέροντος, δύο ήταν τα θέματα που απασχόλησαν τις εργασίες της Συνόδου: το Κυπριακό και το Μειονοτικό.
Η ενασχόληση του Συμβουλίου με τα δυο αυτά θέματα δεν αποτέλεσε έκπληξη. Ήταν κάτι το αναμενόμενο. Και τούτο γιατί είναι γνωστό ότι η Τουρκία παίζει σημαντικό ρόλο στον Οργανισμό, ο γενικός γραμματέας του οποίου, από το 2005, είναι ο τούρκος διπλωμάτης και ακαδημαϊκός κ. Ekmeleddin Ihsanoglu, ο πρώτος «δημοκρατικά εκλεγμένος» γενικός γραμματέας του Οργανισμού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Οργανισμού.
Στη σχετική ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει μια συνοπτική αναφορά της παρέμβασης του κ. Νταβούτογλου σχετικά με τα δυο αυτά ζητήματα.
Ως προς το Κυπριακό, ο κ. Νταβούτογλου, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι τα μέλη του Οργανισμού πρέπει να στείλουν μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι οι «περιορισμοί» εις βάρος των Τουρκοκυπρίων δεν μπορούν να γίνουν επ’ αόριστον ανεκτοί και ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν θα αφεθούν «να υποφέρουν, παρά την εποικοδομητική τους στάση».
Το πώς βέβαια εννοεί η Άγκυρα την «εποικοδομητική» στάση των Τουρκοκυπρίων είναι κάτι που ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας…
Ως προς το Μειονοτικό, αναφερόμενος «στην κατάσταση της μουσουλμανικής τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης και της μουσουλμανικής τουρκικής κοινότητας στη Βουλγαρία», ο κ. Νταβούτογλου τόνισε ότι «για μας, η ευημερία των μουσουλμανικών κοινοτήτων και μειονοτήτων στις χώρες που δεν είναι μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας είναι υψίστης σημασίας».
Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «η Τουρκία επιθυμεί να δει τις κοινότητες αυτές να ζουν μέσα σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας, απολαμβάνοντας όλα τα βασικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται από την εθνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμφωνίες».
Ενδιαφέρον όμως έχει να δούμε ειδικότερα τι περιέχει η σχετική απόφαση Νο3 με στοιχεία 39-ΜΜ, που υιοθετήθηκε από τη Σύνοδο του Συμβουλίου των Υπουργών, για την «κατάσταση της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτ. Θράκης και του μουσουλμανικού πληθυσμού της Δωδεκανήσου».
Η εν λόγω απόφαση, μεταξύ άλλων, καλεί την Ελλάδα «για μια ακόμη φορά να λάβει όλα τα μέτρα για τον σεβασμό των βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και της ταυτότητας της τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτ. Θράκη, που απορρέουν από τις διμερείς και διεθνείς συμφωνίες». Επίσης ζητάει από την Ελλάδα να αναγνωρίσει «τους εκλεγμένους μουφτήδες της Ξάνθης και της Κομοτηνής ως τους επίσημους μουφτήδες» και φυσικά δεν παραλείπει, μεταξύ άλλων, «να επαναλάβει την πρόσκληση προς την Ελλάδα να λάβει τα απαραίτητα και επείγοντα μέτρα, σε διαβούλευση με την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, για την επίλυση των εκπαιδευτικών προβλημάτων της, που επίσης συνδέονται άμεσα με την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της περιοχής που ζει, αλλά και να εξασφαλίσει επίσης την ίδια μεταχείριση για τους μουσουλμάνους που ζουν στα Δωδεκάνησα».
Ιδιαίτερη όμως εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στην παράγραφο 10 του διατακτικού της ίδιας απόφασης διατυπώνεται το αίτημα ο γενικός γραμματεύς (ο κ. Ekmeleddin Ihsanoglu δηλαδή) να αποστείλει διερευνητική επιτροπή προκειμένου να εξετάσει το βάσιμο των αναφορών για «βανδαλισμό και βεβήλωση τζαμιών και μουσουλμανικών νεκροταφείων στη Δυτική Θράκη».
Έχουμε κατʼ επανάληψη αναφερθεί στο Μειονοτικό και τις αδιάλλακτες τουρκικές θέσεις και στην επιχειρούμενη «συμψηφιστική» πολιτική που η Άγκυρα ακολουθεί.
Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πόσο η παραπάνω απόφαση αντανακλά τις διαθέσεις της τουρκικής πλευράς.
Στην αντίδρασή του το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας αναφέρθηκε στο «όψιμο ενδιαφέρον» του κ. Νταβούτογλου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τόνισε ότι «εάν η Τουρκία επεδείκνυε το ίδιο ενδιαφέρον απέναντι στις εκεί εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν σβήσει, σήμερα η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική στην ευαίσθητη γειτονιά μας».
Βασικός στόχος της ελληνικής πλευράς πρέπει πάντοτε να παραμένει η ανάδειξη του Μειονοτικού σε όλες τις πραγματικές του διαστάσεις και η ανάγκη η Άγκυρα να σεβαστεί απόλυτα τα σχετικά δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών που ζουν στην Τουρκία και που απορρέουν από τις ευρωπαϊκές (υπό το φως, μάλιστα, των προενταξιακών της διαπραγματεύσεων) και διεθνείς υποχρεώσεις της.
Επιπλέον, όσον αφορά την ελληνική μειονότητα, η Άγκυρα έχει την υποχρέωση να αποκαταστήσει πλήρως όλα τα θρησκευτικά, περιουσιακά και εκπαιδευτικά δικαιώματά της. Ακόμη οφείλει να επιστρέψει τις περιουσίες που αυθαίρετα είχε οικειοποιηθεί και να επιλύσει όλα τα εκκρεμούντα προβλήματα των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας.
Δεν αρκεί η δήλωση προθέσεων ή η αναθεώρηση της σχετικής νομοθεσίας. Πρέπει αμέσως η τουρκική πλευρά να επιδείξει συνέπεια στην εφαρμογή των μέτρων, χωρίς εξαιρέσεις, αποκλεισμούς ή παρεκκλίσεις. Η επιβαλλόμενη επίδειξη ισονομίας και ισοπολιτείας παραμένει το ζητούμενο. Η Ελλάδα εφαρμόζει τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης. Αντιμετωπίζει ισότιμα όλα τα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας στη χώρα μας ως έλληνες πολίτες.
Η Τουρκία γιατί αντίστοιχα δεν το πράττει;
Προφανώς, γιατί έτσι ερμηνεύει τις σχετικές επιταγές του διεθνούς δικαίου και έτσι αντιλαμβάνεται τις σχέσεις καλής γειτονίας, που σε κάθε ευκαιρία επικαλείται ο κ. Νταβούτογλου.
Ειδικότερα όμως ως προς το θέμα του «βανδαλισμού και βεβήλωσης τζαμιών και μουσουλμανικών νεκροταφείων στη Δυτική Θράκη» που αναφέρεται στην απόφαση της Συνόδου, διερωτώμεθα μήπως θα έπρεπε όλοι εκείνοι που ευαισθητοποιούνται στα «καταγγελλόμενα» να απαντήσουν σε ένα απλό, συγκεκριμένο ερώτημα: Γιατί δεν εκφράζουν την ίδια ευαισθησία και δεν αντιδρούν ανάλογα στα πάμπολλα περιστατικά βανδαλισμού τάφων ελληνικών νεκροταφείων στην Τουρκία, με βεβηλώσεις νεκρών, που συνιστούν πράξεις υπέρτατης ιεροσυλίας;
Προφανώς, γιατί τους το απαγορεύει η επιλεκτική τους μνήμη.
Και γιατί άραγε κανείς δεν ανακαλεί στην τάξη την Τουρκία;
Την απάντηση ας την αναζητήσουν οι υπέρμαχοι της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ.