Η διάσωση του ΠΑΣΟΚ (2)

Απαρχής να επισημάνουμε ότι κάθε αντικειμενικός επαΐων αναγνωρίζει ότι η κοινωνικοοικονομική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας επιβάλλει τη διάσωση και την ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, ως βασικού πολιτικού σχηματισμού στον χώρο της Κεντροαριστεράς – ενός ΠΑΣΟΚ με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με κουλτούρα διακυβέρνησης και με προμετωπίδα την αρχή: Ο παράγοντας άνθρωπος μέτρο όλων των πραγμάτων. Όμως, το εγχείρημα της διάσωσης δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έναν ηγέτη και μια «παρέα κολλητών», απαιτεί συστράτευση και συλλογικότητα. Όπως δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε συνθήκες αμφισβήτησης της ηγεσίας. Με άλλα λόγια, ούτε ο Ευάγγ. Βενιζέλος πρέπει να επιδιώξει να κάνει το ΠΑΣΟΚ ένα δικό του «μαγαζί» ούτε τα στελέχη του κόμματος να αμφισβητούν την ηγεσία Βενιζέλου. Άπαντες οφείλουν να βάλουν πλάτη για τη διάσωση και την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ.

• Όμως η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υλοποιηθεί με λογική οργανωτίστικη, μέσω ενός τυπικού συνεδρίου, καθότι έχει ένα βασικό προαπαιτούμενο. Και το προαπαιτούμενο είναι πρώτα απʼ όλα να γίνει μια άτυπη συνδιάσκεψη όλων των στελεχών του κόμματος που ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ στην ιστορική του διαδρομή. Κι αυτή η άτυπη συνδιάσκεψη να επεξεργαστεί την πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική πλατφόρμα του νέου ΠΑΣΟΚ – έπειτα να ακολουθήσει το συνέδριο του κόμματος, που θα μορφοποιήσει τη νέα πορεία. Θα το πούμε καθαρά: Ούτε ο Ευάγγ. Βενιζέλος μπορεί με μια ομάδα «κολλητών» να επιτύχει τη διάσωση και ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ ούτε η διάσωση μπορεί να υλοποιηθεί σε συνθήκες αμφισβήτησης της ηγεσίας Βενιζέλου. Άρα το καθήκον όλου του πολιτικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ είναι να βάλει ανιδιοτελώς πλάτη στο εγχείρημα της ανασυγκρότησης.