Επιτέλους, ας πάψει πια αυτή η υποκρισία

Στις τελευταίες δηλώσεις του ο υπουργός της Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης ανέφερε τη δική του αλήθεια, ότι στο τελευταίο Μνημόνιο οι διατάξεις που αφορούσαν τον τομέα του υπουργείου του, του επιβλήθηκαν από το υπουργείο Οικονομικών, τις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες (για τις τελευταίες αυτές θα αναφερθούμε παρακάτω), όπως μάλιστα είπε χαρακτηριστικά, «τον πάτησαν στον λαιμό».

Για τις δηλώσεις του αυτές σηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων και «εγκαλέσθηκε», τρόπον τινά, από κάποιους πολιτικούς (βουλευτές κ.λπ., ακόμη και του χώρου απʼ όπου προέρχεται πολιτικά), ότι δήθεν λειτουργεί ως «συνδικαλιστής δικηγόρος», υπερασπιζόμενος π.χ. τις παραστάσεις των δικηγόρων στα συμβόλαια και τις αμοιβές των επί παγία αντιμισθία αμειβομένων δικηγόρων, ενώ θα έπρεπε –κατά την άποψή τους– να λειτουργεί υπεράνω της πρώην συνδικαλιστικής του ιδιότητας, ως υπουργός και μόνο, προς το δημόσιο συμφέρον όλων των Ελλήνων γιατί, κατά την άποψή τους, έτσι πρέπει να λειτουργεί ένας υπουργός. Να παραβλέπει δηλαδή ότι ακόμη μία επιστημονική τάξη οδηγείται στη φτώχεια, κυριολεκτικά στην εξαθλίωση, και να συναινέσει σε αυτό, γνωρίζοντας ήδη ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός δικηγόρων, κυρίως νέων και γυναικών, κάνει, ναι κάνει, αναστολή της δικηγορικής του ιδιότητας γιατί δεν έχει να πληρώσει ούτε το ελάχιστο των ασφαλιστικών του εισφορών, με συνέπεια να στερείται της ελάχιστης υγειονομικής περίθαλψης.

Επειδή πρόθεσή μας δεν είναι να αγιοποιήσουμε κανέναν, ούτε είναι στη φιλοσοφία μας να στρέφουμε τη μία επαγγελματική τάξη εναντίον της άλλης, έχουμε όμως «απορίες», ρωτάμε:

Υπάρχει κάποιος υπουργός που να προέρχεται από κάποιον επιστημονικό κλάδο και να μην έχει προστρέξει να συνδράμει τον χώρο από όπου προέρχεται επαγγελματικά; Για παράδειγμα:

Α) Στον τομέα υγείας. Ποιος υπουργός ή υφυπουργός Υγείας, προερχόμενος από τον κλάδο υγείας, δεν «βοήθησε» νομοθετώντας τους ομοιοεπαγγελματίες του;

Β) Ποιος ήταν υπουργός στο ΥΠΕΚΑ όταν επιβλήθηκε το υποχρεωτικό «χαράτσι» των μηχανικών με το πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης στα ακίνητα, με αποτέλεσμα εκτός από τις αγοραπωλησίες, ακόμη και στις ενοικιάσεις (άνω των 50 τ.μ.) να απαιτείται αυτό, το οποίο βεβαίως δεν έχει καμιά σημασία ούτε για τον υποψήφιο αγοραστή ούτε για τον ενοικιαστή, δεδομένου ότι δεν επηρεάζει καθόλου τις συμβάσεις αυτές (ενοικιάσεις-πωλήσεις) και δυσανάγνωστο είναι για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά και άλλα είναι τα στάνταρ (θέση, μ2, τιμή, κ.ά.) που τους ενδιαφέρουν, προκειμένου να αγοράσει ή ενοικιάσει ένα ακίνητο;

Γ) Ποιος υπουργός στο ΥΠΕΚΑ συνέδεσε τις αμοιβές των μηχανικών στις εκδόσεις αδειών οικοδομής με τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν στα ύψη οι οικοδομικές άδειες; Βέβαια τότε κάποιοι «αλληθώριζαν» και δεν αντέδρασαν γιατί ήταν οι εποχές των παχιών αγελάδων στα ακίνητα και υπήρχε γενικώς αδιαφορία. Τώρα όμως και εμείς καλόπιστα ρωτάμε: Προέρχονταν ή όχι από τον χώρο των μηχανικών οι παραπάνω υπουργοί; Και για να φρεσκάρουμε τις μνήμες, αλήθεια οι μηχανικοί κ. Κ. Λιάσκας, Κ. Αλαβάνος, Ν. Σηφουνάκης διετέλεσαν και πότε υπουργοί στο ΥΠΕΧΩΔΕ ή ΥΠΕΚΑ;

Δ) Η ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΤΕΕ, μέσω της οποίας «περνάνε» τα αυθαίρετα και όλες οι αγοραπωλησίες και στη συμβολή της οποίας συμμετείχε και το κράτος με χρήματα και προγράμματα μέσω του ΕΣΠΑ, όπως λέγεται, από ποιον υπουργό προωθήθηκε και παραχωρήθηκε και τι επαγγελματική ιδιότητα είχε αυτός; Από την εφαρμογή αυτή ποιοι αλήθεια ωφελήθηκαν οικονομικά και επαγγελματικά; Οι δικηγόροι, οι γιατροί ή μήπως οι μηχανικοί;

Γιʼ αυτό μιλάμε για πλήρη υποκρισία.

Για να μην αναφερθούμε και στο απερίγραπτο ολίσθημα να θεωρείται η ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΤΕΕ ως ιδιωτική υπόθεση των μηχανικών και κατά το δοκούν αυτοί να ανεβοκατεβάζουν τους «διακόπτες» αυθαίρετα, με αποτέλεσμα με τη συμπεριφορά τους αυτή να στρέφονται κατά των πολιτών, να μπλοκάρεται η διαδικασία και να χάνει τεράστια ποσά και το κράτος αυτές τις δύσκολες οικονομικές στιγμές.

Υπάρχει έστω και ένας έλληνας πολίτης που να πιστεύει ότι δεν θα υπάρξουν τα ίδια –ή και χειρότερα– προβλήματα, αν τελικά περάσει, πράγμα που το απευχόμαστε, το πρόγραμμα «ΑΡΙΑΔΝΗ» στους συμβολαιογράφους, παρά τις τεράστιες αντιρρήσεις από τον πολιτικό κόσμο και σχεδόν όλα τα ΜΜΕ και τις ανυπολόγιστες νομικές δυσλειτουργίες κατά την εφαρμογή του, που γιʼ αυτές αναφερθήκαμε στην εφημερίδα μας σε προηγούμενο άρθρο, όπου ενδεικτικώς τις αναλύσαμε και ως προς το πόσο πιο δαπανηρό θα είναι για τα ασφαλιστικό μας σύστημα.

Δυστυχώς όμως –και ενώ μας «εντυπωσιάζει» αρνητικά το γεγονός ότι η «εκχώρηση» και διαχείριση δημοσίων αγαθών στους ιδιώτες γίνεται όπλο στα χέρια τους– κάποιοι υπηρεσιακοί παράγοντες, αντί να προστατεύσουν τους πολίτες και το κράτος από τις αυθαίρετες αυτές ενέργειες, ενισχύουν έτι περαιτέρω την εκχώρησή τους σε ιδιώτες και σε άλλους τομείς.

Σκεφθείτε, για παράδειγμα, αν δοθεί η «ΑΡΙΑΔΝΗ» στους συμβολαιογράφους και αυτοί (δικαίως ή αδίκως, δεν θα το κρίνουμε εμείς) «κατεβάσουν τους διακόπτες του συστήματος», μη εκδίδοντες τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου, θα μένουν άταφοι οι νεκροί;