υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

Η συζήτηση για το αν έχει νόημα η απόρριψη από τα ελληνικά δικαστήρια των αιτήσεων αναγνώρισης των «τουρκοσυλλόγων» είναι μεγάλη και αφορά σε μεγάλο βαθμό και την ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία δεν μπορεί πρακτικά να δεχθεί την εντολή του οποιουδήποτε υπουργού ή της κ. Γιαννακάκη και να επιτρέψει τη λειτουργία συλλόγων με τον όρο «τουρκικός» στην επωνυμία τους.

Θα ήταν, πάντως, προτιμότερο η κ. Γιαννακάκη, πριν ασκήσει εξωτερική πολιτική και επιλύσει τα προβλήματα της μειονότητας στη Θράκη, να κοιτάξει να ασχοληθεί με τα προβλήματα του Πειραιά, τα οποία ελπίζουμε ότι κατέχει καλύτερα από αυτά της Θράκης.

Προφανώς, αυτοί που την ενημέρωσαν για να κάνει την ερώτηση στη Βουλή την παρέσυραν σε θέματα ιδιαίτερα ευαίσθητα, τα οποία φυσικά δικαιολογημένα δεν γνωρίζει. Για παράδειγμα, η «αγνή» και «άδολη» Τουρκική Ένωση Ξάνθης, τη λειτουργία της οποίας υποστηρίζει η κ. βουλευτής ως «βαλλόμενη ένωση», την περασμένη εβδομάδα με πολυπληθή αντιπροσωπεία βρέθηκε (ιδίοις εξόδοις;) στην Άγκυρα για υψηλού επιπέδου επαφές με κράτος και «παρακράτος» της Τουρκίας.

Αντικείμενο των επαφών ήταν τα προβλήματα της «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη, τα οποία προς το παρόν έχει αναλάβει να λύσει ο κ. Μπεκίρ Μποζντάγ, αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, με τον οποίο συναντήθηκαν οι εκπρόσωποι της ΤΕΞ, οι οποίοι -απ’ ό,τι γνωρίζουμε- έχουν αγνοήσει μέχρι στιγμής την κ. Γιαννακάκη.

Και τελικά είναι τραγικό για ένα κόμμα αριστερό και προοδευτικό (κι αυτό ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ) να θεωρεί ότι το ελληνικό κράτος καταπιέζει τους μουσουλμάνους πολίτες του και συνεπώς είναι προτιμότερο να τους παραχωρεί την προστασία του το «δημοκρατικό» κράτος της Τουρκίας…

Θα σας πούμε και άλλα πολλά για τη Θράκη, για θέματα όμως που πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία, γιατί δεν μπορεί να είναι από τη μια μεριά η Χρυσή Αυγή και από την άλλη οι διάφοροι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ που θέλουν σώνει και καλά να βαφτίσουν τους έλληνες μουσουλμάνους τουρκική μειονότητα και να τους μετατρέψουν σε υπηκόους του κάθε κ. Νταβούτογλου.

Σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜΑΡ, καταλαβαίνουμε το άγχος της, λόγω της κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή. Αλλά με στελέχη όπως ο κ. Αχμέτ Ιλχάν, ο οποίος πέρασε από δυο-τρία κόμματα την τελευταία τριετία προκειμένου να εκλεγεί, δεν μπορείς να πας μακριά. Πολύ περισσότερο με σύμμαχο τον κύριο πρόξενο…

***

— Το συναίσθημα και η συνείδηση σπανίως συνυπάρχουν με την πολιτική. Κι όμως, φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί ο ανεξάρτητος, με τη στήριξη της ΕΔΕΚ, υποψήφιος Πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Λιλλήκας, που για μια ακόμη φορά εξέπληξε ευχάριστα. Ο κ. Λιλλήκας συναντήθηκε με τον έλληνα πρέσβη στη Λευκωσία κ. Β. Παπαϊωάννου και δεσμεύθηκε ξανά ότι, εάν εκλεγεί Πρόεδρος, η Κύπρος θα παραχωρήσει ένα από τα πολύτιμα οικόπεδα της ΑΟΖ της στην Ελλάδα, ώστε να το εκμεταλλευτεί με τους ίδιους όρους με τους οποίους θα εκμεταλλευτούν τα άλλα οικόπεδα οι ξένες εταιρείες, ώστε έτσι να μειώσει το χρέος της.

— «Η Ελλάδα στήριζε πάντοτε την Κύπρο και, εάν μπορούμε ως Κύπρος να βοηθήσουμε την Ελλάδα να αντεπεξέλθει σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες που περνά, θα πρέπει να το πράξουμε και να σταθούμε και εμείς στο πλευρό της…», ήταν το μήνυμα του κ. Λιλλήκα. Ένα μήνυμα που έχει ανάγκη να το ακούσει η Ελλάδα, και όχι απλώς και μόνο για οικονομικούς λόγους…

— Θετική η συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου σε διεθνή φόρουμ, αλλά μήπως θα πρέπει, πέραν των εμφανίσεων, να υπάρχει και περιεχόμενο; Η Συνάντηση Βουλγαρίας – Ελλάδας – Ρουμανίας απέφερε κάποιο ουσιαστικό όφελος στη χώρα ή απλώς συνέβαλε στο να καταδειχθεί διεθνώς ότι η Ελλάδα από ατμομηχανή των Βαλκανίων βρίσκεται πλέον στο ίδιο βαγόνι στριμωγμένη με τη Σόφια και το Βουκουρέστι;
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Βουλγαρία μπορεί να δείχνει με κάθε ευκαιρία τώρα το «καλό» της πρόσωπο, αλλά ποτέ δεν έχει λησμονήσει τη λογική ανταγωνισμού με την Ελλάδα. Και η εθνικιστική ηγεσία της κάνει όλο και περισσότερα, έστω και δειλά, βήματα για να δείξει ότι περνά μπροστά από τη χώρα μας.

— Αλλά είναι και η Αίγυπτος. Ορθώς ο κ. Αβραμόπουλος επιδίωξε να βρεθεί για δεύτερη ή τρίτη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα με τον αιγύπτιο ομόλογό του Μοχάμεντ Αμρ. Όμως, σταδιακά, πέραν της διατήρησης των καλών σχέσεων, θα πρέπει να περάσουμε και στο παρασύνθημα των συζητήσεων για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δυο χωρών.

— Πάντως, ο γενικός πρόξενος της Κωνσταντινούπολης θα έπρεπε να το ξανασκεφθεί πριν δεχθεί τους ανθρώπους της οργάνωσης YunTurk με επικεφαλής τον Φερούχ Οζκάν. Ο κ. Μαθιουδάκης οφείλει και επιβάλλεται να έχει επαφές με έλληνες πολίτες ή ακόμη και με όσους έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και έχουν πλέον τουρκική υπηκοότητα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορεί να δέχεται και να νομιμοποιεί τον κ. Οζκάν να κάνει «διάβημα» διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του απεσταλμένου από τη Θράκη στη Ρόδο υποψήφιου ψευδομουφτή και για τον έλεγχο φορολογικών παραβάσεων όντος του «άβατου» του κτιρίου της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής.

— Πού να φανταζόμασταν, όταν σχολιάζαμε τις υποθέσεις μεταφοράς οικοσκευής, τι θα συνέβαινε την προηγούμενη εβδομάδα με την έναρξη προκαταρκτικής εξέτασης αναφορικά με το τι συμβαίνει στο ΥΠΕΞ και τις εταιρείες που πλουτίζουν εις βάρος του προϋπολογισμού του υπουργείου και του ελληνικού λαού.

— Επειδή πολλοί φάκελοι ανοίγουν και προς το παρόν λίγοι κλείνουν, ας ελπίσουμε ότι οι Εισαγγελείς θα φτάσουν μέχρι τέλους την υπόθεση αυτή, ώστε να μάθουμε τουλάχιστον ποια πρόσωπα, εκπρόσωποι ποιων εταιρειών, πήραν και πόσα από το απολύτως προβληματικό και διάτρητο σύστημα έγκρισης μεταφοράς οικοσκευής των υπαλλήλων του ΥΠΕΞ αλλά και του υπόλοιπου δημόσιου τομέα…