Στόχος η φτωχοποίηση του λαού
Αγκομαχώντας πάντως ακόμη και για τον επιούσιο, γιατί φως ότι τελειώνει το μαρτύριο δεν φαίνεται από πουθενά. Αντίθετα, τα μαύρα σύννεφα παραμένουν, με το τσουνάμι των αμείλικτων μέτρων, που ψηφίστηκαν με καρδιοχτύπια πολλά, να χτυπάει την πόρτα όλων. Με πρώτους τους υπαλλήλους του Δημοσίου και των δήμων, που ήδη τους ήρθε το μπουγιουρντί ότι μπαίνουν σε διαθεσιμότητα και πλέον θα παίρνουν τρεις κι εξήντα. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τους ρωτήσει πώς θα ζήσουν, πώς θα θρέψουν τα παιδιά τους, όταν μάλιστα ήδη ο ένας σύζυγος είναι άνεργος και κάποιο από τα παιδιά δεν δουλεύει. Αποφασίζομεν και διατάσσομεν…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός τρέχει από το πρωί ως το βράδυ για να βρει λύσεις και διεξόδους, να μετριάσει τον πόνο και την απόγνωση που έχει μπει σε κάθε σπίτι. Όμως άλλοι αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς… Κρατάνε τη στρόφιγγα και την ανοιγοκλείνουν μέχρι να υποταχθείς πλήρως και να πεις «έλεος». Στόχος αυτών που σήμερα έχουν στα χέρια τους τις τύχες της Ευρώπης είναι να κατέβει πολλά σκαλιά κάτω το βιοτικό επίπεδο. Δεν μπορεί να καλοπερνάτε εσείς οι Έλληνες, όταν σε άλλες χώρες κοιμούνται τη νύχτα στα παγκάκια, πεινασμένοι…
Η κατεύθυνση είναι, σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των σχεδιασμών, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού. Κι αυτό φαίνεται από τα μέτρα αφαίμαξης 19,5 δισ. ευρώ και τους ανελέητους φόρους που έρχονται με το φορολογικό νομοσχέδιο. Αντιλαμβάνεσθε τι μποναμά θα μας στέλνει η «τρόικα», μέσω της τρικομματικής μας κυβέρνησης. Τα χαράτσια στα ακίνητα έχουν τον λόγο τους. Να απαξιώσουν την ιδιωτική περιουσία και το εισόδημα που προέρχεται από αυτήν, ώστε να μην υπάρχει διαφορά με την οικονομική κατάσταση του πολίτη που έχει μόνο έναν μισθό ή μια σύνταξη. Όλα δηλαδή προς τα κάτω. Κλέψιμο, και με τον νόμο, της ζωής σου, που κτίζεις με κόπο και ιδρώτα χρόνια.
Πού θέλουν να μας πάνε; Στη φτώχεια. Ένα 20% να πεινάει, περίπου ίδιο ποσοστό να «ζει» πάνω από τον πήχη, μια μεσαία τάξη αποδεκατισμένη, που την υπολογίζουν στο 40%, και το υπόλοιπο, όπως συμβαίνει σʼ όλες τις εποχές, να διάγει ζωή χαρισάμενη, με όλα τα καλά του Θεού να υπάρχουν μόνο για τους εκλεκτούς!
Μια τέτοια κοινωνία χτίζουν. Που δεν θα απειλεί τα συμφέροντά τους, στα οποία συνυπολογίζουν ως ιδιοκτησία τους τον πλούτο της κάθε χώρας. Δεν σημαίνει ότι αυτό που σχεδιάζουν, μια νέα σκλαβιά, θα τους βγει κιόλας. Γιατί υπάρχει και ο απρόβλεπτος παράγοντας. Ο λαός. Αν θα σκύψει το κεφάλι. Αν θα παραδοθεί ή θα ξεσηκωθεί και θα τους πάρει όλους αμπάριζα…
Πάντα, ιστορικά, έχει αποδειχθεί ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο λαός, ο πολίτης. Ξέρει πού τον πάνε. Δεν θα μπορεί, όταν όλα θα έχουν ρημαχθεί, να λέει ότι δεν ήξερε…