Σαμαράς ή χάος

Εξήγγειλε μάλιστα τη λήξη των συζητήσεων για τη δέσμη μέτρων την ώρα που Βενιζέλος και Κουβέλης διασκέπτονταν με αρμόδια όργανα των κομμάτων τους επί της περί ης ο λόγος δέσμης μέτρων! Το άκρον άωτον της αβρότητος, δηλαδή, για να το διατυπώσω ΚΑΙ ειρωνικά.

Σε άλλη αποστροφή της εξαγγελίας του ο υπό ξένη κηδεμονία πρωθυπουργός τόνισε: «Το πρόβλημα από δω και στο εξής δεν είναι εκείνο ή το άλλο μέτρο… Το πρόβλημα είναι το ακριβώς αντίθετο. Τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν περάσει η συμφωνία και οδηγηθεί η χώρα στο χάος». Τουτέστιν, με άλλα λόγια:

«Ή εγώ ή το χάος»!

Από την άλλη μεριά, Βενιζέλος και Κουβέλης –ή μάλλον ακριβέστερα, ως προς τον βαθμό υπαιτιότητας, Κουβέλης και Βενιζέλος– ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αθώες περιστερές. (Τον βαθμό υπαιτιότητας τον καθορίζω με υποκειμενικό κριτήριο φυσικά: Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ Βενιζέλος, ο οποίος απέκρυψε επιπλέον τη λίστα Λαγκάρντ, είναι, παρά ταύτα, σχετικά καλύτερος από τον ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ Κουβέλη, ο οποίος, ισχυριζόμενος ότι είναι θιασώτης και εκφραστής της ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ Αριστεράς, κατεξευτέλισε την Αριστερά.

Αμφότεροι, όμως, όπως απέδειξε η ψηφοφορία της Τετάρτης για τις αποκρατικοποιήσεις, επιθυμούν διακαώς να παραμείνουν στην κυβέρνηση. Το ευτελές κόλπο με το «παρών/παρούσα» τούς καθιστά καταγέλαστους. Αφήνω που με το δήθεν πονηρό αυτό εφεύρημα αποδομείται η κυβέρνηση και δεν θεωρείται αξιόπιστη στα μάτια της κάθε Μέρκελ που υποστηρίζει –ή μήπως υποστήριζε;– Σαμαρά.

Θα προσθέσω και κάτι ακόμα, που οφείλεται στην ευστοχότατη γραφίδα του παλιού μου φίλου και πρώην προϊσταμένου μου Θανάση Καρτερού. Μιλώντας για Βενιζέλο και Κουβέλη, το δίδυμο της συμφοράς, ο Θανάσης έγραψε την Τετάρτη, μαζί με σωρεία άλλων καυστικών υπαινιγμών, στην «Αυγή»:

«Με τι επιχειρήματα ενορχηστρώνουν τόσον καιρό τη στάση τους; Ακριβώς με τα επιχειρήματα με τα οποία τώρα τους εκβιάζει ο Σαμαράς. Τη μάχαιρα που έδωσαν και οι τρεις μαζί, τώρα τη λαμβάνουν οι δύο από τον τρίτο». Χαλάλι τους, προσθέτω εγώ, συμφωνώντας απόλυτα με την αρχή της επιφυλλίδας σου, Θανάση, που λες πως τα κόμματά τους «είναι για λύπηση».

Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε στο παρελθόν άριστος και ευρηματικός ρήτορας, ικανός να συνεπάρει και να συγκινήσει. Θυμίζω τους επικήδειους που εξεφώνησε εις μνήμην του Μανώλη Καλαμίδα και του Ανδρέα Λεντάκη. Εξαιρετικός ήταν επίσης στις παρουσιάσεις βιβλίων. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρουσίαση ενός μυθιστορήματός μου με ασύλληπτη δεξιοτεχνία. Παρουσίαση για την οποία τον ευγνωμονώ, παρά τη ριζική διαφωνία μου με την άκρως λανθασμένη και επιβλαβή για τη χώρα μας πολιτική που ακολουθεί. Τα γράφω αυτά για να πω πως σήμερα, με δεδομένη τη δυστυχία που σκόρπισαν στην πατρίδα μας ο Παπανδρέου ο τρίτος, ο Παπακωνσταντίνου και ο Παπαδήμος –δυστυχία που έχει αυξηθεί στο μεταξύ κατά πολύ με τις δικές του αδιέξοδες εμμονές–, κάθε ενδόμυχη επιθυμία του να λειτουργήσει ως φιλολαϊκός λαοπλάνος και πολύ περισσότερο ως εθνεγέρτης άλλων εποχών στερείται οιουδήποτε ερείσματος. Ο λαός τού έχει γυρίσει τελεσίδικα την πλάτη και η προσωποποιημένη έννοια του έθνους τον οικτίρει. Η καταψήφιση του πρώτου Μνημονίου είχε δείξει πως θα μπορούσε να ήταν ΑΛΛΟΣ. Προτίμησε, όμως, την κατάκτηση του πρωθυπουργικού ΤΙΤΛΟΥ, εκχωρώντας στους ξένους τοκογλύφους δανειστές μας και το πολιτικό τους εποικοδόμημα ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Η πορεία του σήμερα ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. Περάσουν δεν περάσουν τα ΥΠΟΔΟΥΛΩΤΙΚΑ για την πατρίδα μας και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ για τους πλείστους Έλληνες νέα μέτρα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τον κατατροπώσουν. Δυστυχώς. (Ας μου συγχωρεθεί αυτό το «δυστυχώς». Το έγραψα συνειδητά για συναισθηματικούς λόγους.)

Τις ημέρες που διανύουμε η κατάσταση είναι εκρηκτική. Οι αντεγκλήσεις δίνουν και παίρνουν. Τόσο ανάμεσα σε βουλευτές και στελέχη της τρικομματικής κυβέρνησης όσο και εντός του κάθε κόμματος που την απαρτίζει. Οι ενδοκομματικές, μάλιστα, συγκρούσεις είναι πολύ οξύτερες. Χώρια η ανταλλαγή χυδαίων ύβρεων μεταξύ πρώην… αδελφοποιτών βουλευτών!

Όλοι γνωρίζουν ότι η περιλάλητη «δέσμη μέτρων» ΔΕΝ θα είναι η τελευταία. Και ουδείς αγνοεί επίσης ότι η εφαρμογή της θα προκαλέσει τεράστιο σάλο. Σάλο που δεν θα αποτελέσει μόνο δυναμικό ξεσηκωμό, αλλά και τα προεόρτια ίσως εμφύλιου σπαραγμού. Πιθανότητα που θα αυξηθεί εάν οι… ευεργέτες μας δεν μας δώσουν εφάπαξ τα περιβόητα 31,5 δισ. ευρώ. Πράγμα που προσωπικά δεν αποκλείω– κι ας λέει ό,τι θέλει ο… πάνσοφος Στουρνάρας. Οι βουλευτές των τριών κομμάτων εξουσίας δεν είναι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ. Αρκετοί έχουν επίγνωση ότι επίκειται ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ. Και, ως εκ τούτου, δεν είναι διατεθειμένοι να προτάξουν την κομματική πειθαρχία. Οι κομματικοί κρίκοι δεν είναι, άλλωστε, αρραγείς και το λεγόμενο (και φοβούμενο από τον Σαμαρά και τους ημεδαπούς και αλλοδαπούς δυνάστες μας) «ατύχημα» ενδέχεται να επισυμβεί.

Θα τελειώσω, αναμένοντας τις άμεσες εξελίξεις, με την ακόλουθη επισήμανση: Είναι θλιβερό και συνάμα κωμικοτραγικό ότι δεν υπάρχει πρωθυπουργός, υπουργός, βουλευτής και παράγων από όσους κυβέρνησαν τη χώρα μας που να μην είναι ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί ικανός αριθμός εξ αυτών που θα καταψηφίσουν την εγκληματική «δέσμη μέτρων», προκειμένου να εξιλεωθούν για τα πολιτικά τους ανομήματα.