ΠΑΣΟΚικό αδιέξοδο

Σύγχυση, γκρίνια, αντιλογίες, καθώς και αποσαθρωτικές τάσεις βιώνει το κάποτε κραταιό ΠΑΣΟΚ κι όλα αυτά σε συνάρτηση με το στρατηγικό έλλειμμά του οδηγούν τη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη σε τραγικό αδιέξοδο. Μάλιστα ευθέως βαρόνοι της παράταξης εμφανίζονται να θεωρούν ότι «το ΠΑΣΟΚ τελείωσε» κι ως εκ τούτου στρέφονται προς την αναζήτηση νέας πολιτικής στέγης. Επειδή οι εν λόγω βαρόνοι άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν «επαγγελματίες υπουργοί», στην αναζήτησή τους κυριαρχεί η επιδίωξή τους να βρεθούν και πάλι σύντομα σε υπουργικούς θώκους. Έτσι διαμορφώνουν ένα θεωρητικό κατασκεύασμα που λέει πως «η χώρα χρειάζεται έναν πολιτικό φορέα που να συσπειρώνει όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις», κάτι που στην πράξη οδηγεί στη συγχώνευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σʼ έναν νέο ενιαίο πολιτικό φορέα.
•Η ιδέα της συγκρότησης ενός μεγάλου φορέα που θα συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις που επιδιώκουν την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, ενώ από άποψη τακτικής είναι ορθή, από άποψη στρατηγικής είναι ολοφάνερα σαθρή. Συγκεκριμένα, η χώρα πορεύτηκε από το ʼ74 έως σήμερα σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας λόγω του δικομματισμού, δηλαδή της εναλλαγής στην εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Επειδή η εναλλαγή στην εξουσία είναι βασικό και νομοτελειακό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος, κάθε πολιτικό εγχείρημα οφείλει να την περιλαμβάνει ως βασικό συστατικό του. Άρα, εάν συνενωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αυτομάτως η εναλλακτική λύση διακυβέρνησης θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο ουδείς γιγνώσκει σε ποιον θεό πιστεύει… Πρέπει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να ζήσει αυτοτελώς κι όχι μόνο να ζήσει αλλά να ανασυγκροτηθεί στην κατεύθυνση του κεντροαριστερού φιλοευρωπαϊκού φορέα που θέλει και μπορεί να προσφέρει λύση διακυβέρνησης, είτε μόνο του είτε με τη σύμπραξη άλλων κομμάτων. Επομένως το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαίο για τη στρατηγική πολιτική σταθερότητα της χώρας φτάνει να διαμορφώσει κι αυτό ανάλογη στρατηγική προς αυτήν την κατεύθυνση.