Για ποιους οι χαμένες θυσίες του λαού μας;
Και το χοντροειδέστερο απ’ όλα είναι αυτό που χρησιμοποιούν ακόμη, ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού, οι τόσο αιματηρές και εξαθλιωτικές, δεν θα πάνε χαμένες. Υποτίθεται ότι αυτό ήταν μια υπόσχεση πως τα μέτρα τα οποία θα λάβαιναν θα οδηγούσαν στην ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας. Οι δημοσιονομικές ανισορροπίες θα εξαλείφονταν, τα προβλήματα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας θα διορθώνονταν, η ανεργία θα περιοριζόταν και γενικά το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων θα βελτιωνόταν. Και όλα αυτά θα επιτυγχάνονταν με τις δύο δέσμες μέτρων που προέβλεπαν τα περίφημα Μνημόνια!
Η μία δέσμη ήταν οι περικοπές μισθών και συντάξεων στον δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό και η δεύτερη ήταν η σειρά μέτρων για την αναδιάρθρωση του κράτους και της οικονομίας μας. Όπως όμως θα δούμε στη συνέχεια, αυτές όλες οι υποσχέσεις δεν ήταν παρά παραπλάνηση του ελληνικού λαού, για να αποφύγουν οι κυβερνήσεις τη λαϊκή αντίδραση και να πετύχουν την αποδοχή των σκληρών μέτρων. Η προσπάθεια παραπλάνησης πέτυχε με τη συνδρομή των συνασπισμένων δυνάμεων του συστήματος, και κυρίως της ανόητης προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ και πολλών άλλων πληρωμένων ή μη παραγόντων διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ο ελληνικός λαός τώρα με το τρίτο πακέτο σκληρών μέτρων άρχισε να συνειδητοποιεί τα ψέματα που επιστράτευσαν οι τρεις πρωθυπουργοί, Παπανδρέου – Παπαδήμος – Σαμαράς, και οι συνεργάτες τους.
Ας δούμε όμως τις εξελίξεις σε ορισμένα βασικά μακροοικονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, για να ενημερωθεί ο λαός μας αν έχουν αξιοποιηθεί ή όχι οι τριετείς εξαθλιωτικές θυσίες του.
Η συρρίκνωση του ΑΕΠ: Το ΑΕΠ, βασικό μακροοικονομικό μέγεθος, αποτελεί τον καθρέφτη της δυναμικότητας μιας οικονομίας και της παραγωγικής της ικανότητας. Από την άποψη αυτή, η μελέτη των εξελίξεων στο μέγεθος αυτό είναι απολύτως αναγκαία για τον καθορισμό των επιλογών της οικονομικής πολιτικής. Θα περιοριστούμε να παρουσιάσουμε σήμερα τις εξελίξεις στο ΑΕΠ κατά την κρίσιμη περίοδο 2009 μέχρι σήμερα. Το 2009 άρχισε πλέον η ελληνική οικονομία να μπαίνει σε ύφεση και το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1,8 δισ. ευρώ. Το 2010 το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 9 δισ. ευρώ. Και το 2011 κατά 14 δισ. ευρώ. Για φέτος η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία υπολογίζουν ότι η συρρίκνωση αυτή σημαίνει και ανάλογο περιορισμό της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης και αύξηση της ανεργίας. Έτσι, φτάσαμε από 231 δισ. ευρώ το 2009 να έχουμε το 2011 μόνο 208,5 δισ. ευρώ ΑΕΠ. Μέσα στα χρόνια που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο και στις συνταγές της «τρόικας», άρχισε και η αλματώδης μείωση της ελληνικής παραγωγής. Αυτές τις αμαρτίες της «τρόικας» πληρώνουμε με τα μέτρα που πρόκειται να ψηφιστούν για να πάρουμε τη δόση μας! Και παρά τις προβλέψεις όλων ότι το 2013 θα αρχίσει τάχα η ανάκαμψη της οικονομίας και η μείωση της ύφεσης, εξακολουθούμε να έχουμε την άποψη ότι η επόμενη χρονιά θα είναι που η ύφεση θα προσεγγίσει το 8% και πλέον. Και φυσικά αυτό θα σημάνει ότι ο ελληνικός λαός θα γίνει ακόμα πιο φτωχός. Αλλά θα αποτελέσει και τη δικαιολογία για τη λήψη και άλλων πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων. Δηλαδή αύξηση της φορολογίας και περαιτέρω μείωση συντάξεων και μισθών αλλά και κλείσιμο αρκετών επιχειρήσεων και υπερβολική αύξηση της ανεργίας. Και όλα όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση, ότι τάχα μάχεται για την ευημερία του ελληνικού λαού και για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, είναι απλώς και μόνο παραπλανητικά.
Είναι παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του. Και τούτο γιατί η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας θα αργήσει για πολλά χρόνια, είτε παραμείνουμε στο ευρώ είτε επανέλθουμε στη δραχμή. Βέβαια η παραμονή μας στο ευρώ θα καθυστερήσει πολύ περισσότερο την ανάκαμψη της οικονομίας, αν ποτέ καταφέρουμε να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Η ανάπτυξη την οποία οραματίζεται η κυβέρνηση συνεχώς απομακρύνεται. Ο υπό κατάρτιση προϋπολογισμός της ΕΕ προβλέπει περιορισμό των πιστώσεων για το ΕΣΠΑ. Τα σχετικά κονδύλια για την Ελλάδα θα περιοριστούν κατά 8 δισ. ευρώ μέσα στην προσεχή τριετία. Επομένως, αυτή η πηγή άρχισε πλέον να μειώνει την παροχή της. Και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν φαίνεται να διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να βοηθήσει τις προσπάθειές μας για ανάπτυξη. Όταν λοιπόν η κυβέρνηση μιλάει για αναπτυξιακή πορεία, θα πρέπει να είναι συγκρατημένη, για να μη δημιουργεί παραπλανητικές καταστάσεις στον λαό.
Η πορεία του χρέους: Το δημόσιο χρέος υπολογίζεται ότι στο τέλος της φετινής χρονιάς θα διαμορφωθεί στα 377,8 δισ. ευρώ, ή ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 175,7%, συμπεριλαμβανομένου και του χρέους των ΝΠΔΔ. Το 2011, όπως είναι γνωστό, έγινε το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους αλλά και το γενναίο «κούρεμα» μισθών και συντάξεων. Και θα έπρεπε το δημόσιο χρέος να είχε σημαντικά μειωθεί. Παρά ταύτα διαπιστώνουμε ότι μέσα στο 2011 το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 24 δισ. ευρώ (στο τέλος του 2010 το δημόσιο χρέος έφτανε στα 353,8 δισ.).
Το μεγάλο πρόβλημα με το δημόσιο χρέος είναι η βιωσιμότητά του και η ικανότητα της Ελλάδος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του. Η βιωσιμότητα του χρέους είναι αμφισβητούμενη. Έτσι, παρ’ όλα τα «κουρέματα», το δημόσιο χρέος συνέχισε την ανοδική του πορεία, που σημαίνει ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού και στον τομέα αυτό πήγαν χαμένες.
Κατά την άποψή μας, μία λύση υπάρχει για να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Να μπορέσει η κυβέρνηση να συγκεντρώσει ένα κεφάλαιο 50 δισ. ευρώ και να το διαθέσει για την εξαγορά ομολόγων με την τιμή που σήμερα τα ελληνικά ομόλογα πωλούνται στα διεθνή χρηματιστήρια.
Η τιμή τους είναι 25-30% της ονομαστικής τους αξίας. Επομένως θα μπορέσει να εξαγοράσει περίπου τετραπλάσιο χρέος, και με τον τρόπο αυτό το συνολικό δημόσιο χρέος θα μειωθεί περίπου κατά 60%. Το πού θα βρεθούν αυτά τα 50 δισ. είναι το μεγάλο πρόβλημα. Η λύση του προβλήματος αυτού απαιτεί:
α) Τον περιορισμό των εξόδων του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, ώστε μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα να υπάρξει ένα σημαντικό περίσσευμα.
Αφού έτσι κι αλλιώς, και χωρίς αντιδράσεις, ο Σαμαράς αποφάσισε να εκποιήσει τα πάντα, ας κάνουμε και μία σωστή κίνηση αντισταθμιστική να μειώσουμε με εξαγορά των ομολόγων το δημόσιο χρέος.
β) Με ένα εσωτερικό δάνειο, που ασφαλώς θα περιορίσει τη ρευστότητα της οικονομίας, αλλά θα έχουμε το κέρδος της μείωσης του χρέους. γ) Με την έκδοση ομολόγων, για τη σύναψη ενός ομογενειακού δανείου, που θα διατεθούν στην ονομαστική τους αξία και θα εξαγοραστεί τριπλάσιο και τετραπλάσιο δημόσιο χρέος και δ) Με την ισχυρή φορολόγηση όλων εκείνων που καταλήστευσαν τους χρηματικούς πόρους της χώρας και μέχρι τώρα μένουν ατιμώρητοι και καλυπτόμενοι. Το δεύτερο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μας, συμφέρουσα λύση, γιατί θα προκαλέσει την πτώχευση του ασφαλιστικού μας συστήματος και τον περιορισμό της ρευστότητας της οικονομίας, συνεπεία των ζημιών που θα επισωρευθούν στις τράπεζες. Επιτέλους, αυτή η κυβέρνηση ας λάβει και μερικά σωστά μέτρα.
Οι επιπτώσεις από τα νέα μέτρα: Ο κ. Σαμαράς δέχθηκε όλα τα μέτρα που πρότεινε η «τρόικα», λες και ήταν τα σωτήρια για την ελληνική οικονομία. Σε κανένα δεν έφερε αντίρρηση, ποτέ δεν δήλωσε κάτι που να ήταν αντίθετο με τις εισηγήσεις του Τόμσεν. Λες και ήταν απλός θεατής. Και ασκούσε πιέσεις σε όλους να δεχθούν όλα τα μέτρα. Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή των νέων φορολογικών και εισοδηματικών μέτρων από το 2013 θα είναι εξοντωτικές για τα δημόσια έσοδα, για τα μικρομεσαία νοικοκυριά και γενικά για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας.
Ύφεση και ανεργία θα γιγαντωθούν. Επίσης ο πληθωρισμός θα ανέβει, ενώ τα εισοδήματα θα κατεδαφιστούν. Μια αμυδρά ελπίδα αναστροφής αυτών των δυσοίωνων προβλέψεων είναι οι τράπεζες να ασκήσουν πολιτική πιστωτικής επέκτασης, ώστε η οικονομία να αποκτήσει τη ρευστότητα που θα αναζωογονήσει την ελληνική αγορά. Όσο όμως υπάρχουν και εφαρμόζονται τα προγράμματα του ΔΝΤ και οι απαιτήσεις της «τρόικας» γίνονται θρασύτερες, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ανακάμψει. Και αυτή η κατάσταση στασιμοπληθωρισμού, την οποία βιώνουμε σήμερα, θα συνεχιστεί. Οι απολιθωμένες συνταγές του ΔΝΤ και οι αναχρονιστικές απόψεις της κ. Μέρκελ και το κ. Σόιμπλε έχουν πλέον αποτύχει.
Οι συνταγές του ΔΝΤ απέτυχαν στην Αργεντινή, στην Τουρκία, στην Ουγγαρία, στην Ελλάδα και όπου αλλού έχουν εφαρμοστεί, οι οικονομίες τους έφτασαν στο χείλος του γκρεμού και ανέρρωσαν μόνον όταν εξεδιώχθη από τις χώρες αυτές το ΔΝΤ.
Γι’ αυτούς τους λόγους οι κυβερνήσεις Ιταλίας και Ισπανίας, παρά τα σοβαρά προβλήματα των οικονομιών τους, αρνούνται την ένταξή τους στο ΔΝΤ και στα Μνημόνιά του. Μόνο οι δικοί μας κυβερνήτες έφεραν στην Ελλάδα με τυμπανοκρουσίες την «τρόικα» και τις συνταγές της και θυσίασαν στον βωμό της σταθερότητας της Ευρωζώνης τον ελληνικό λαό.