Ω, τι κόσμος μαμά…

Είναι θέμα σκηνοθέτη.
Πάνω από όλα όμως εξαρτάται από το με τι τρόπο ετοιμάζουν την παράσταση οι αγορές για να ανεβάσουν το έργο τους, την κατάλληλη ώρα.
Είναι Παρασκευή βράδυ, 7.00, στο Εθνικό, χτυπάει τρίτο κουδούνι και…
Ανοίγει η αυλαία…
Πρώτα μπαίνει στη σκηνή ο καθηγητής.
Μένει για λίγο και μετά πάει στο βάθος, όπου φαίνεται να πιάνει δουλειά στο think tank κάποιου, κάπου τέλος πάντων, για να δίνει κατευθύνσεις.
Χαμηλώνουν τα φώτα, αλλάζει το σκηνικό και ο καθηγητής αναλαμβάνει διπλανός του Τσάρου της Οικονομίας (Ερμού και Πλατεία Συντάγματος γωνία, όπως γράφει η ταμπέλα).
Στην επόμενη εικόνα, το έργο θέλει τον καθηγητή να μετακομίζει στην αυλή του προέδρου του κόμματος, σε μια τράπεζα ή άντε και δίπλα σε έναν άνεργο… βιομήχανο, που παίζει τον πρόεδρο στα γραφεία του ΣΕΒ.
Όλα μοιάζουν μεταξύ τους.
Μετά το διάλειμμα, στην άλλη πράξη, το σύστημα τον θέλει μπροστά, Τσάρο πλέον και τον ίδιο, στο Σύνταγμα, στο γνωστό κτίριο (στον 6ο όροφο).
Να αρχίζει με την απογραφή, να βάζει καπέλο στο έλλειμμα να κάνει πως κουμαντάρει το χρέος, ύστερα να το παρουσιάζει… βιώσιμο και στο τέλος να μας στέλνει τον λογαριασμό με ένα Μνημόνιο και καπάκι κάποιο μεσοπρόθεσμο.
Στην τελευταία πράξη, κάτι συμβολικό με νόημα.
Ένας κομπάρσος που κρατάει έναν μπόγο με κουρέλια, αλλά του τον αρπάζουν κάτι χέρια πίσω από τις κουίντες. Μάλλον είναι οι δανειστές μας, αν δεν είναι η διαπλοκή, που με τις ευλογίες της «τρόικας» μας παίρνουν μέχρι και τα σκουπίδια. Το ηθικό δίδαγμα για το πλήθος στην πλατεία, που τώρα απλώς παρακολουθεί μόνο του, αφού οι οργανωτές είναι στην αξιωματική αντιπολίτευση (Κουμουνδούρου και Πειραιώς γωνία), βγαίνει με ένα κινηματoγραφικό φλας μπακ στην οθόνη, που ξετυλίγεται μαζί με την αυλαία.
– Μέχρι το 2008 σε θέση ευθύνης εμφανίζεται ο καθηγητής Γ. Αλογοσκούφης, με τον Παπαθανασίου, στο τέλος της τετραετίας, να προσπαθεί μήπως και μπαλώσει κάτι.
– Μετά το 2009 προκύπτει ο επισκέπτης καθηγητής Γ. Παπακωνσταντίνου με τον Φίλιππο από τον Δομοκό, που μας τσουβαλιάζουν στο αμπάρι του «Τιτανικού» τους.
– Και ύστερα από τις εκλογές του 2011 πιάνει δουλειά ο καθηγητής Γ. Στουρνάρας, που κόβει και τα ρέστα.
Τι σύμπτωση όμως και για τους τρεις!
Δύο απ’ αυτούς στην πιο κρίσιμη ώρα θυμούνται μια συζήτηση με τη μητέρα τους την ώρα που μας παίρνουν… μέτρα για την αγχόνη.
Είναι έτσι ιστορία η… εξομολόγηση Αλογοσκούφη, σε τηλεοπτικό πρωινό, για το τι είπε πριν από πέντε χρόνια στη μητέρα του για τη σύνταξή της, που από τότε δεν της έφτανε για να ψωνίσει τα στοιχειώδη.
– Έχει και τα παιδιά της, εξηγεί σε αυτούς στους οποίους δίνει τη συνέντευξη.
Γράφει τώρα και η κουβέντα Στουρνάρα, που, όπως αναφέρει δημοσίευμα, παρηγορεί τη μητέρα του, την ίδια ώρα που της κόβει τη σύνταξη.
– Εσύ έχεις ακίνητα, της είπα, τον εμφανίζουν να λέει στην παρέα του.
Με το που ανάβουν τα φώτα και τελειώνει η παράσταση, σβήνει και η φιγούρα του Παπακωνσταντίνου. Το τελευταίο φόντο στο βάθος πίσω του φέρνει κάπως σε αυθαίρετο, που μοιάζει να είναι στη Βραυρώνα.
Οι τίτλοι τέλους πέφτουν, με τον αφηγητή του έργου να διαβάζει τον επίλογο, που είναι όλα τα λεφτά:
– «Ένα φλασάκι τούς δένει».

ΥΓ.1: Και μια άλλη μητέρα, που ψάχνει τον μικρό της, μαθαίνει ότι παριστάνει τελευταία τον καθηγητή στο Χάρβαρντ.

ΥΓ.2: Και αυτός, στριμωγμένος άγρια από προχθές, δηλώνει τώρα ότι συμφωνεί με το βιβλίο του Ρουμελιώτη.