Φυγή προς τα μπρος επιχειρεί ο Βενιζέλος με το συνέδριο

Και αυτό επειδή πλέον ούτε οι πιο στενοί συνεργάτες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύουν ότι αυτή η διαδικασία θα μπορέσει να προσφέρει κάποια έστω ανάταξη του δεινά δοκιμαζόμενου Κινήματος.

Όλοι σχεδόν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, σε όποια ομάδα ή τάση κι αν ανήκουν, πιστεύουν ότι το Κίνημα που ίδρυσε ο Αντρέας τελειώνει, υπό την ηγεσία του Βενιζέλου, ο οποίος αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος!

Ακόμα όμως μεγαλύτερο πρόβλημα από την αμφισβήτηση στελεχών και βουλευτών είναι η ακινησία, η παραλυσία της βάσης, που εγκαταλείπει το ΠΑΣΟΚ μαζικά!

Στην πραγματικότητα και εν όψει του προαναγγελθέντος συνεδρίου, το ΠΑΣΟΚ, η ηγετική του ομάδα δεν έχει βάση στην οποία να απευθυνθεί!

Ο κόσμος έχει αναχωρήσει για αλλού (κυρίως προς ΣΥΡΙΖΑ). Και καθόλου δεν συγκινείται από τις εκκλήσεις επανασυσπείρωσης και επανάκαμψης, όπως φαίνεται και από τις τάσεις επανεγγραφής, μία ακόμα έμπνευση του Βενιζέλου που αποδείχτηκε εντελώς λανθασμένη!

Σύμφωνα με στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, είναι ζήτημα αν σε κάθε Νομαρχιακή παραπάνω από 10 άτομα έχουν ζητήσει ανανέωση της εγγραφής τους στα μητρώα του ΠΑΣΟΚ!

Έτσι, όπως επισημαίνουν πολλά στελέχη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, υπό τις συνθήκες που πηγαίνει το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο «ουσιαστικά θα σέρνεται και το ίδιο και ο Ευ. Βενιζέλος, μέχρι να υπάρξει μια συνολική πολιτική λύση και ταυτόχρονα μια φερέγγυα και βιώσιμη λύση στο θέμα της ηγεσίας». Προσθέτουν, μάλιστα, πως «αυτό το συνέδριο δεν πρόκειται να δώσει καμία ουσιαστική λύση, όχι μόνο γιατί το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μην έχει σοβαρή εναλλακτική πρόταση, πέραν των μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά και γιατί, για την ώρα τουλάχιστον, δεν φαίνεται να έχει αναδειχτεί -πέραν της έντονης αμφισβήτησης προς τον κ. Βενιζέλο- κάποια προσωπικότητα που θα μπορούσε να πάρει πάνω της το θέμα της ηγεσίας».

Όπως έλεγε, δε, χαρακτηριστικά έμπειρο στέλεχος της Ιπποκράτους, «είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε με μια από τα ίδια και είτε θα κλείσουμε οριστικά το μαγαζί λόγω διάλυσης, εκλογικής και πολιτικής, είτε θα πιέσουμε όσο μπορούμε τις καταστάσεις για να ωριμάσει γρήγορα μια νέα λύση για την ηγεσία, μήπως και παίξουμε το τελευταίο μας χαρτί πριν διαλυθούμε, όπως η Ένωση Κέντρου στη μεταπολίτευση».

Βεβαίως, αρκετά στελέχη έθεταν ευθέως το ερώτημα: «Εντάξει, άντε και αποφασίσαμε το συνέδριο. Με ποιον κόσμο θα το κάνουμε, ποιοι έχουν απομείνει από τον κόσμο και τη βάση του ΠΑΣΟΚ για να μετάσχουν σε μια κορυφαία και κρίσιμη διαδικασία, όπως είναι το συνέδριο;». Σημείωναν ακόμα ότι «τελικά αυτοί που απέμειναν είναι κάποιοι κρατικοδίαιτοι παράγοντες που παλεύουν για θεσούλες. Η παρέα του Βενιζέλου και κάποια στελέχη που είναι δεμένα με την πορεία του ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν να διαλυθεί, και έστω και χωρίς ελπίδα δίνουν ακόμα μια μάχη».

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, αρκετά είναι τα στελέχη που παροτρύνουν τον κ. Βενιζέλο να έχει πιο ενεργό και άμεση εμπλοκή στην κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας περισσότερες ευθύνες, και κατά συνέπεια χαρτοφυλάκια και θέσεις σε υπουργεία και στον κρατικό μηχανισμό.

Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών αυτής της άποψης είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που στηρίζει την κυβέρνηση και επιθυμεί την επιτυχία της, έχει να ωφεληθεί και να κερδίσει από μια ουσιαστική ανάμειξη στο τρικομματικό σχήμα με δικά του στελέχη σε καίρια πόστα.

Η άποψη αυτή ξεδιπλώθηκε εκ νέου σχεδόν αντανακλαστικά και σε σύγκρουση με την πλατφόρμα που υιοθέτησε η «Αριστερή Πρωτοβουλία» του ΠΑΣΟΚ στη συνδιάσκεψή της, παρουσία επώνυμων στελεχών, όπως ο Κ. Σκανδαλίδης, ο Α. Κακλαμάνης, ο Κ. Ασκούνης, καθώς και πενήντα τουλάχιστον στελεχών του καταργηθέντος Εθνικού Συμβουλίου, για αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τονίζουν, θα αποσταθεροποιούσε την κυβέρνηση και θα έβαζε σε περιπέτειες τη χώρα. Το θέμα έθιξαν κατά τη διάρκεια της κοινής συνεδρίασης της Πολιτικής και της Οργανωτικής Γραμματείας του κόμματος τουλάχιστον τρία στελέχη, οι κ. Δημήτρης Λιντζέρης, Γιάννης Μαγκριώτης και Κώστας Σπηλιόπουλος, επαναφέροντας έτσι το σενάριο της επιχείρησης Βενιζέλου για μεγαλύτερη συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα αμέσως μετά την ψήφιση των νέων σκληρών μέτρων.

Βέβαια, δεν λείπουν και κάποιες πικρόχολες απόψεις όσων προκρίνουν την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, οι οποίοι πίσω από τη σπουδή για κυβερνητική συμμετοχή βλέπουν μια απέλπιδα προσπάθεια του Ευ. Βενιζέλου να διασωθεί ο ίδιος προσωπικά και να προσδεθεί στο άρμα του Μεγάρου Μαξίμου.

Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή πραγματικότητα για το ΠΑΣΟΚ, όπως καταγράφεται άλλωστε στις περισσότερες δημοσκοπήσεις -φανερές και μυστικές-, μόνο αποκαρδιωτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για το κόμμα του Ευ. Βενιζέλου. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη μέτρηση της VPRC για την εφημερίδα «Η Ελλάδα αύριο», όπου παρουσιάζεται να έχει απολέσει πάνω από το μισό της εκλογικής του δύναμης (5,5%, στην τελευταία θέση μαζί με τη ΔΗΜΑΡ). Ωστόσο, πηγές της Ιπποκράτους αμφισβητούν ευθέως τα αρνητικά γκάλοπ, κάνοντας λόγο για «χτυπήματα κάτω από τη ζώνη» και «πόλεμο» που δέχονται από διάφορα κέντρα.

Όπως και να είναι τα πράγματα, αυτές τις ώρες ο Ευ. Βενιζέλος βρίσκεται κυριολεκτικά απομονωμένος και βάλλεται πανταχόθεν εντός ΠΑΣΟΚ.

Για πολλούς πλέον ο κ. Βενιζέλος κατόρθωσε, λόγω και του εκρηκτικού του χαρακτήρα, να θεωρείται ο μόνος υπεύθυνος της πολιτικής, ιδεολογικής και οργανωτικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, παρότι βρίσκεται μόνο πέντε μήνες στα ηνία της παράταξης. Τον κατηγορούν ότι εξεδίωξε με τον τρόπο του από την Ιπποκράτους κορυφαία στελέχη, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης -φοβούμενος το ενδεχόμενο να τον αμφισβητήσουν μελλοντικά-, ενώ έμπειρα στελέχη τονίζουν ότι με τους χειρισμούς και τις απρόβλεπτες εκρήξεις του έστρεψε εναντίον του ακόμη και τους «βαρόνους» του ΠΑΣΟΚ που διατηρούν διαύλους επικοινωνίας με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Κ. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου.

Νεότερα στελέχη που τον στήριξαν στην εκλογή του στην αρχηγία του κόμματος, όπως ο Νάσος Αλευράς, ο Κώστας Καρτάλης, η Εύα Καϊλή, ο Δημήτρης Λιντζέρης, η Σούλα Μερεντίτη, ο Μίμης Ανδρουλάκης κ.ά., απομακρύνθηκαν από το πλευρό του, ενώ δεκάδες επώνυμα κομματικά και τοπικά στελέχη πήραν αποστάσεις από την πολιτική του.

Η βασική κριτική που ασκείται από όλες σχεδόν τις πλευρές προς τον Ευ. Βενιζέλο είναι πως επιχειρεί να οικοδομήσει ένα αυστηρά προσωποπαγές κόμμα, το οποίο να κινείται γύρω από τη δική του τροχιά, καθώς πιστεύει ότι κάνει αλάνθαστες επιλογές και έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση στις πολιτικές και στρατηγικές του ικανότητες.