Η ώρα του αντιμνημονιακού μετώπου…

Τι έμεινε πέραν της ελληνικής σημαιούλας στο αεροσκάφος της γερμανίδας καγκελαρίου, τον ρομαντικό περίπατό της με τον κ. Σαμαρά από το Μέγαρο Μαξίμου στο Προεδρικό Μέγαρο, τις παράτες και τα χαμόγελα; Ένα τεράστιο μηδενικό! Η Μέρκελ θύμιζε εκείνους τους αποικιοκράτες που πήγαιναν στις αφρικανικές χώρες, έκαναν «δώρα» στους Κάφρους, χάντρες, χαϊμαλιά, καθρεφτάκια. Οι αποσκευές της ήταν άδειες. Βέβαια, πολλοί έδωσαν έμφαση στη «σημασία» τής εδώ παρουσίας της και στα «μηνύματα» προς εκείνους που αμφισβητούν την παρουσία μας στην Ευρωζώνη.
Όλα δηλαδή, μέσα στη «λογική» της υποτέλειας προς τη δικτατορία των τραπεζιτών τοκογλύφων, της γερμανικής παντοκρατορίας και του ασύδοτου ιμπεριαλισμού. Όλα μέσα στην υποταγή προς το ευρώ, με το οποίο οι ξένοι πάτρωνες ελέγχουν τα κράτη του Νότου. Οι γερμανοί δυνάστες του κόσμου ενδιαφέρονται να μη φύγει η χώρα μας από την Ευρωζώνη, όχι διότι ανησυχούν για τη μοίρα μας, αλλά διότι τυχόν αποχώρησή μας απʼ αυτήν τη «στρούγκα», θα σήμαινε την αρχή του ξηλώματος της παντοκρατορίας τους. Και τι είπε τελικά η Μέρκελ; Ό,τι λέει συνέχεια το Βερολίνο: Πρώτα θα δούμε την απόφαση της υπερκυβέρνησής σας, της «τρόικας», και μετά θα σκεφθούμε για εκταμίευση της δόσης. Στο μεταξύ, απαιτεί την πλήρη εφαρμογή των μέτρων εξοντώσεως του ελληνικού λαού, μέτρα για τα οποία… «ματώνει η καρδιά της»! Κι ο κ. Σαμαράς, με τους τραγικούς συνεταίρους του Βενιζέλο και Κουβέλη, δέχτηκαν σαν πειθήνια όργανα τις διαταγές του Δ΄ Ράιχ. Θα εξοντώσουν με τα μέτρα τους πολίτες, διότι αυτό διέταξαν οι δυνάμεις κατοχής. Ο κόσμος δεν πρόσεξε και κάποιο άλλο δείγμα της κυβερνητικής υποτέλειας: Μια μέρα προτού έρθει στην Αθήνα η καγκελάριος, αφέθη ελευθέρα η πρώτη σύζυγος του Τσοχατζόπουλου, η Γκούντρουν, διότι είναι Γερμανίδα και δεν θα έπρεπε η παραμονή της στις ελληνικές φυλακές, ως εμπλεκομένης στα σκάνδαλα του άλλοτε επίδοξου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, να «σκιάσει» την άφιξη της Μέρκελ. Όπως ακριβώς τον Νοέμβριο του 1959, η κυβέρνηση της ΕΡΕ είχε αφήσει ελεύθερο τον περιβόητο σφαγέα Μαξ Μέρτεν, χάριν πάντοτε της ελληνογερμανικής «φιλίας»!
Η Μέρκελ ήρθε για να «πάρει» και όχι για να «δώσει». Καμία φράση της (τόσο λακωνικές άλλωστε) δεν εμπεριείχε την παραμικρή υπόσχεση. Δεν έκανε ούτε μισό βήμα πίσω από τις αλαζονικές θέσεις και τις στυγνές απαιτήσεις της. Ήσαν καταγέλαστοι οι τίτλοι των νεοδημοκρατικών εφημερίδων, που –για να ενισχύουν τον κ. Σαμαρά– παρουσίαζαν την καγκελάριο ως… «φίλη της Ελλάδας» και την επίσκεψή της ως… «νίκη» του πρωθυπουργού! Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη των αναγνωστών τους, τα φιλοκυβερνητικά έντυπα; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας σωστά μίλησε στην ξένη επισκέπτρια («Αν θέλετε κι άλλα μέτρα, να βρείτε άλλον λαό»). Όμως η ανάλγητη φίρερ του Δ΄ Ράιχ δεν συγκινείται από τις φωνές απογνώσεως των Ελλήνων, κι άλλωστε η συγκυβέρνηση των «τριών» εκτελεί υπάκουα τις διαταγές της. Εκείνο που τρυπάει το μυαλό του απλοϊκού ανθρώπου, σαν χιλιάδες βελόνες μαζί και πλημμυρίζει οργή και αηδία την ψυχή του, είναι αυτό: Ένα σάπιο πολιτικό κατεστημένο, με το ΠΑΣΟΚ και όχι μόνον αυτό, μια πολιτική ολιγαρχία κατέστρεψε την Ελλάδα. Οι πολίτες «πληρώνουν τα σπασμένα» και κανείς ένοχος από αυτούς τους πολιτικούς δεν κάθισε στο σκαμνί. Αντιθέτως, ξεπουλάνε τη χώρα, εκχωρούν την εθνική μας κυριαρχία και μας φορτώνουν απάνθρωπα Μνημόνια. Κι έπειτα άπαντες, με άκρατο φαρισαϊσμό, απορούν για την άνοδο της… Χρυσής Αυγής! Το μέγεθος της συμφοράς που βιώνουμε μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Και τότε οι «σύμμαχοι» (όπως σήμερα οι «εταίροι») επεδόθησαν σε ένα ακροβατικό παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδος. Έκαναν εκείνοι τη δουλειά τους για να εκμεταλλευτούν τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής και όταν πια δεν τους χρησιμεύαμε σε τίποτα, μας άφησαν ακάλυπτους στην εκδικητική μανία των βαρβάρων Τούρκων. Βεβαίως, κι εμείς διαπράξαμε στρατιωτικά λάθη.
Η πολιτική Σαμαρά (και των συνεταίρων του) μοιάζει με την προέλαση στον Σαγγάριο και την Αλμυρά Έρημο: Δεν έχει προοπτική και είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Κι αυτή η αποτυχία συνεπάγεται εθνική συμφορά. Και είναι αξιοπαρατήρητο, ότι: Ενώ η Μικρασιατική Καταστροφή κρεμόταν πάνω από την Ελλάδα, ο πολιτικός και κοινωνικός χώρος συγκλονιζόταν από αλλεπάλληλες αποκαλύψεις οικονομικών σκανδάλων και καταχρήσεων σε βάρος του δημοσίου πλούτου. Και τότε κερδοσκόποι θησαύριζαν από το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, με τη συνεργασία κρατικών παραγόντων. Η οικονομική χρεοκοπία έκρουε τη θύρα της Ελλάδος. Με τα μέτρα που ελήφθησαν, ο ελληνικός λαός βρέθηκε αιφνιδιαστικά στερούμενος από ένα μεγάλο μέρος τού κατά κεφαλήν εισοδήματός του, το οποίον περιήλθε στο κράτος. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις σήμερα διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις και μας εγύρισαν στην εποχή των δουλοπαροίκων. Στα χρόνια μετά το 1882, η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στην Ελλάδα και τα τουρκικά τσιφλίκια πουλιούνταν για ένα κομμάτι ψωμί. Οι αγροτικές μάζες οδηγήθηκαν σε πλήρη εξαθλίωση, διότι ο αφέντης πλέον, ο ελεύθερος καπιταλιστής, μπορούσε να εξώσει από τα κτήματα τα υποστατικά, τις καλύβες των δουλοπαροίκων αγροτών, και να τους πετάξει στον δρόμο, χωρίς καμιά εξασφάλιση για το μέλλον τους ή αποζημίωση. Και η απαλλαγή του τσιφλικά από τις δεσμεύσεις που του επέβαλαν τα φεουδαρχικά θέσμια έγινε έναυσμα συσσώρευσης ανεξέλεγκτου πλούτου. Σʼ αυτήν την εποχή μάς εγύρισαν οι μνημονιακοί. Εδώ είχαν κάποιο δίκιο οι Μαρξ – Ένγκελς, όταν έγραφαν στο «Μανιφέστο» τους, ότι: «Καθετί που είχε σιγουριά και μονιμότητα, γίνεται καπνός, καθετί που ήταν ιερό βεβηλώνεται και τέλος οι άνθρωποι βρίσκονται υποχρεωμένοι να αντικρίζουν χωρίς αυταπάτες τις συνθήκες ζωής τους και τις αμοιβαίες σχέσεις τους…».
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο πρόβλημα, μια άλλη κακοτυχία στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε: Στερούμεθα παντελώς ηγετικών μορφών, χαρισματικών προσωπικοτήτων, που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Κακά τα ψέματα: Ο λαός χρειάζεται ηγέτη, που να έχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει, να ενθουσιάσει, να μαγέψει τα πλήθη, ο λόγος του να μετατραπεί σε μπουρλότο και το όνομά του να αποτελέσει σύνθημα. Τέτοιους αρχηγούς είχαμε μόνο τα παλιά χρόνια. Πρέπει να πούμε την αλήθεια: Την Τρίτη δεν έγιναν οι συγκεντρώσεις που όλοι ήλπιζαν. Η προσέλευση δεν ήταν η αναμενόμενη και δεν κατόρθωσαν οι πορείες να επισκιάσουν την επίσκεψη της Μέρκελ. Η αντιπολίτευση δεν μπορεί να δώσει όραμα. Λέει σωστά πράγματα για το αίσχος των μνημονιακών, αλλά επανάσταση, ξεσήκωμα μαζικό, δεν διαθέτει την ικανότητα να προκαλέσει. Ας δούμε το πολιτικό σκηνικό:
Το Κέντρο έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Το κομμάτι της αντιμνημονιακής Δεξιάς είναι απίστευτα ισχνό, και η Αριστερά –η μόνη μεγάλη δύναμις– δεν είναι αυτή που ήταν άλλοτε. Το πνεύμα του ΕΑΜ δεν υφίσταται πλέον. Το διέγραψε η ίδια η Αριστερά κι ας μην της κακοφανεί η παρατήρηση. Η επιτυχία του ΕΑΜ κατά την Κατοχή βασίστηκε στην ενότητα πολλών πολιτικών δυνάμεων. Στη συσπείρωση δημοκρατικών κομμάτων και προσώπων και όχι σε μοναχικό δρόμο των κομμουνιστών. Σήμερα που έχουμε πάλι ξενική κατοχή –και χειρότερη– το ΚΚΕ, αν και συρρικνωμένο εκλογικά, επιμένει να πορεύεται μοναχό του, και αδιαφορεί για το πόσοι το ακολουθούν. Ο «Ριζοσπάστης» την επομένη της επισκέψεως Μέρκελ έγραφε ότι: «Ο λαός διαδήλωσε με το ΠΑΜΕ»! Περιφρόνησε δηλαδή όσους κατέβηκαν στο Σύνταγμα, κι αλλού, αλλά δεν ήσαν «καπελωμένοι» από το εργατικό σωματείο του!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ηγέτη σαφώς πολύ καλύτερο από άλλα κόμματα. Χωλαίνει όμως στην ασάφεια θέσεων περισσότερο σε εθνικά ζητήματα και στο ότι έρχεται σε αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα για το καρκίνωμα των μεταναστών. Θα μπορούσε ο κ. Τσίπας, σε μια παλλαϊκή αντίδραση κατά της Μέρκελ, να κάνει ένα άνοιγμα. Να καλέσει π.χ. τους Ανεξάρτητους Έλληνες και άλλους ανένταχτους αντιμνημονιακούς, να κάνουν όλοι μαζί κοινή εμφάνιση, ανεξάρτητα από κομματικές και ιδεολογικές αντιπαλότητες. Η αποτίναξη του ξενικού ζυγού, αποτελεί καθήκον όλων των Ελλήνων και όχι ενός κόμματος.
Γιʼ αυτό τώρα είναι η ώρα μιας συνεργασίας όλων των συνεπών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Είναι η ώρα του μετώπου. Όσο γίνεται ευρύτερου. Σʼ αυτό το μέτωπο να συστρατευθούν όλοι όσοι πονούν τον τόπο. Να μετέχουν κόμματα, αλλά να μην «καπελώσουν» την κίνηση. Να βαδίσουν στα αχνάρια του ΕΑΜ. Να προεδρεύσει ένας επιστήμονας κύρους, όπως π.χ. ο καθηγητής κ. Γ. Κασιμάτης, ο σύγχρονος Σβώλος. Και το επιτελείο να συγκροτήσουν διακεκριμένες προσωπικότητες, οικονομολόγοι, επιστήμονες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, κ.ά. Φυσικά, θα έχουν την θέση τους και ηγέτες ή στελέχη αντιμνημονιακών κομμάτων. Το μέτωπο όμως, δεν θα είναι κομματικό με την στενή έννοια, αλλά πανεθνικό.
Ας μελετήσουν όλοι αυτήν την πρόταση. Θα συνιστούσα και στο ΚΚΕ, να μην την απορρίψει. Ας θυμηθεί την πολιτική συσπείρωση του Γιώργη Σιάντου με το ΕΑΜ στην Κατοχή. Και τώρα κατοχή έχουμε. Μόνο με αυτήν τη στρατηγική θα πέσει η κυβέρνηση, θα κουρελιάσουμε τα Μνημόνια, θα διώξουμε την «τρόικα» που μολύνει τον ελληνικό χώρο και θα χαράξουμε διαφορετική οικονομική και εξωτερική πολιτική. Ήρθε η ώρα «να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Αυτή είναι η επιθυμία και η γνώμη του λαού. Να γίνει δηλαδή πράξη η ρήση του Τερτσέτη: «Μια νέα εξουσία παίρνει ζωή, η φωτισμένη γνώμη των Ελλήνων…».