Το αισθητήριο της κοινής γνώμης και η δημοφιλία του Α. Σαμαρά

Αυτό, τουλάχιστον, προκύπτει από την ανάγνωση –αλλά και ανάλυση– των ευρημάτων της έρευνας που δημοσιεύθηκε προ τριημέρου και που επιτρέπει τις, ίσως απλοϊκές, σκέψεις που ακολουθούν και οι οποίες παρατίθενται συνοπτικά:

= Ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε ο –πλην της Αριστεράς– σφοδρότερος πολέμιος του Μνημονίου και των εντεύθεν συνεπειών του. Και ό,τι είπε ή έπραξε συντελέσθηκε με επιχειρήματα, μακράν των συνθημάτων (και μόνο αυτών) της Αριστεράς, συνοδευόμενα μάλιστα από συγκεκριμένες προτάσεις, που έλαβαν και τη μορφή επίσημων παρουσιάσεων, κατά τα ευρέως γνωστά.

= Μετά, λοιπόν, έκανε… κωλοτούμπα! Δηλαδή… ενστερνίσθηκε τα «καλά» του Μνημονίου, κατάπιε όσα έλεγε και πέρασε στο… απέναντι στρατόπεδο!

= Αστειότητες, ασφαλώς, με μεγαλύτερη και κορυφαία εκείνη που τον εμφανίζει ως αγνοούντα πως θα εύρισκε μπροστά του όλα όσα είχε πει και διακηρύξει το προηγούμενο διάστημα… Κι ας του καταλόγιζαν, τότε, γνωστά ΜΜΕ ότι δεν βοηθά, δεν βάζει πλάτη κ.λπ. κ.λπ., τότε ακριβώς που υπερθεμάτιζαν στις αβάντες προς τον εμπνευστή (και για πολλούς δολίως λειτουργήσαντα) της λεγόμενης μνημονιακής πολιτικής.

= Μεταλλάχθηκε, λοιπόν, αίφνης ο Σαμαράς και ΑΝΑΔΕΧΘΗΚΕ το βάρος; Θυσία όλα στην πρωθυπουργία; Ποια πρωθυπουργία και σε ποιας κατάστασης (κατάπτωσης – ξεπεσμού) Ελλάδας;

= Ο καθένας… διαλέγει και παίρνει!

= Όμως, όσο κι αν τα ευρήματα μιας δημοσκόπησης συνιστούν «φωτογραφία της στιγμής», προκύπτει ότι η κοινή γνώμη –το όποιο, τέλος πάντων, τμήμα της– αντιλαμβάνεται ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήξερε πολύ καλά και ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΡΑΤΤΕ, καθώς επίσης ότι και ΤΩΡΑ, όπως και στο ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, γνωρίζει πώς πορεύεται και πώς πρέπει να πορευθεί.

= Υποκειμενικές, ασφαλώς, οι σκέψεις του γράφοντος, αλλά ποια αντικειμενική ή… «αντικειμενική» σκέψη διεκδικεί το αλάθητο; Και ποια σκέψη έχει το κριτήριο της αυθεντικότητας ως προς τον υποκειμενισμό της ή την αντικειμενική προσέγγιση της αλήθειας;

= Συμπορεύεται, λοιπόν, ο πρωθυπουργός με το πρώην κυβερνητικό κόμμα (στα πρόθυρα της διάλυσης) και με το έτερο σκέλος της τριμερούς κυβέρνησης να αίρεται, αληθώς, στο ύψος των περιστάσεων (κι ας… ακούει τα μύρια όσα).

= Ακόμη, όμως, και στην περίπτωση εκείνη που και ο ίδιος αγνοεί τα μελλούμενα –από πλευράς εταίρων και δανειστών–, είναι βέβαιο ότι προσπαθεί με νύχια και με δόντια για τη σωτηρία της πατρίδας. Γιατί περί αυτού πρόκειται, αν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που δεν το έχει καταλάβει.

= Σε άλλη χρονική συγκυρία, υπό συνθήκες ομαλές, ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορούσε να… «κάνει λουλούδια».

= Στην παρούσα, προσπαθεί να «βγάζει αγκάθια».

= Όποιος θέλει –και ιδίως γνωρίζει τον άντρα– καταλαβαίνει.

Και πάντως η κοινή γνώμη, το δείγμα της τέλος πάντων, κάτι διαισθάνεται.

Και τούτο πέρα και ανεξάρτητα από λάθη ή παραλείψεις (υπαρκτά και υπαρκτές), που ωστόσο κρίνονται υπό το πρίσμα των περιστάσεων έκτακτης ανάγκης.

Για να μην αναμασήσουμε πως γνώριζε άριστα τα των συνεπειών, σε προσωπικό επίπεδο, και του σφάλματος που του καταλογίζεται για την «περίφημη» απόφαση συναίνεσης και στήριξης της κυβέρνησης ειδικού σκοπού.

Γιατί θα μπορούσε, ασφαλώς, να προκρίνει άλλο… σκοπό (που δεν θα τον αγίαζαν τα μέσα), αφού θα προέκρινε εαυτόν έναντι της πατρίδας.

Σ.