Κρίσιμες γεωπολιτικές αναδιατάξεις και ελληνικές ανεπάρκειες
Κι αυτό, ενώ και η πρώτη και η δεύτερη βιώνουν καταλυτικά προβλήματα. Η μεν με κίνδυνο εσωτερικής αποσυναρτήσεως, ως αποτέλεσμα συνθηκών καλπάζουσας χρεωκοπίας. Η δε άλλη με προοπτικές εκτροπών, όχι απλώς με όρους οικονομικής αποσυνθέσεως, αλλά κι εθνικής ενδεχομένως εξουθενώσεως! Καθώς, πέραν άλλων, η Κύπρος εδαφικώς βρίσκεται κατά το ήμισυ στις σιαγόνες του τουρκικού επεκτατισμού! Που καραδοκεί για την επόμενη ευκαιρία. Και μπορεί μεν η ελληνική καθημερινότητα με τα δεινά της να περισπά -όπως είναι φυσικό- την προσοχή όλων. Αυτοί όμως οι άλλοι έωλοι κίνδυνοι μεγεθύνονται και δημιουργούν προοπτικές μιας άλλης χρεωκοπίας. Η οποία συνάπτεται προς απώλεια εθνικής κυριαρχίας και περιστολής φυσικών δικαιωμάτων. Τα οποία, λόγω φοβικών εν πολλοίς συνδρόμων που διέπουν την προαγωγή εξωτερικής πολιτικής, δεν ασκούνται. Όπως αυτά που αφορούν την ανακήρυξη Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) σε περιοχές όπου η Τουρκία προσπαθεί με πειρατικές πρακτικές να επιβάλει τετελεσμένα. Εκτοπίζοντας τα νόμιμα ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα.
Ουδείς γνωρίζει πού μπορεί να οδηγηθεί, τι μπορεί να προκαλέσει και πού θ’ απολήξει τελικά η κρίση στη Συρία. Εάν δηλαδή θα δούμε την Τουρκία να εμπλέκεται στρατιωτικά και το ΝΑΤΟ να παρεμβαίνει για να στηρίξει τον εταίρο του, όπως εκ προοιμίου διεκήρυξε ο επικεφαλής της συμμαχίας. Τίποτε ωστόσο δεν αποκλείεται. Και μάλλον προδιαγράφονται κρισιμότερες υποτροπές, των οποίων η μορφή και το εύρος δεν είναι προβλεπτά. Ό,τι όμως και να συμβαίνει, δεν θ’ αποτραπούν ιστορικές γεωπολιτικές αναδιατάξεις, με αναδιανομή στρατηγικών ισοζυγίων κι επιρροών στην περιοχή. Και δυστυχώς ο Ελληνισμός θα γίνει απλώς παθητικός αποδέκτης των νέων πραγματικοτήτων, χωρίς δυνατότητα συμμετοχής. Είτε για προάσπιση συμφερόντων -εφόσον απαιτηθεί- είτε για διεκδίκηση άλλων, εφόσον υπάρξουν ευκαιρίες κι ενόσω θα υπάρχουν δυνατότητες.
Αυτό πρέπει να επιμετρηθεί. Γιατί τα σημερινά επώδυνα προβλήματα που τείνουν να μας ακυρώσουν, αργά ή γρήγορα θα παρέλθουν. Και τα τραύματα θα επουλωθούν, είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο. Αλλ’ αυτά που θα επισυμβούν σ’ επίπεδο περιφερειακών γεωπολιτικών αλλαγών θα είναι δυνάμει μη αναστρέψιμα! Θα μας μείνουν. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Κι εφόσον οι σημερινές καταθλιπτικές αδυναμίες δεν μας επιτρέπουν αξιόλογο τουλάχιστον ενεργό ρόλο, θα υποστούμε είτε χάνοντας είτε μη επωφελούμενοι. Το απλό και κυρίως αυτονόητο. Για όσους δεν μυωπάζουν ή δεν εθελοτυφλούν. Το θέμα (ή καλύτερα το δύσκολο) είναι να περάσουν τέτοια μηνύματα στην κοινή συνείδηση, ώστε να προβληματίσουν και ν’ αγγίξουν τον πολίτη. Όταν αυτός καθηλώνεται από τραυματικά βάρη κι εξουθενώνεται από βάναυσες πολιτικές. Από τις οποίες και δεν είναι δυνατόν (ή κι εφικτό) ν’ αποδράσει. Τις υφίσταται. Και κυρίως υφίσταται την επαχθέστερη διόγκωση των προβλημάτων που αυτομάτως κι εκ των πραγμάτων αναπαράγονται. Χωρίς προοπτική τέλους στη μονοδρομική κι επιταχυνόμενη κατιούσα. Και χωρίς ρεαλιστική δυναμική αναστροφής της ζοφερής πορείας. Όσο και αν αυτά μας απογοητεύουν και όσο και αν τραυματίζουν, εντούτοις πρέπει να θέσωμεν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Να προβληματισθούμε. Να σηκωθούμε. Και να επιχειρήσουμε ανατροπές. Ανατροπές με την έννοια της μεταβολής. Και της εξόδου από τα επαχθή αδιέξοδα, όπου οδηγούμεθα ως κοινωνία και ως έθνος ακόμη. Γιατί αυτό είναι το κρισιμότερο. Εξ ου και το ουσιαστικό διακύβευμα σήμερα είναι πολύ πιο ουσιαστικό από το οικονομικό μέλλον. Εφάπτεται άμεσα παραμέτρων εθνικής επιβιώσεως. Ή τουλάχιστον επαρκούς προασπίσεως εθνικών προοπτικών. Πράγμα που απαιτεί αποτρεπτική ετοιμότητα και δεινότητα. Που μόνο μέσα από επαρκείς συνειδητοποιήσεις όσων αυτή τη στιγμή συντελούνται σε περιφερειακό επίπεδο είναι δυνατό να μας προκύψει.
Ετοιμότητα με περιεκτική εθνική ενότητα. Που θα δώσει τη δυνατότητα και αποτελεσματικής διαχειρίσεως και ανατάξεως στρατηγικών αντιστάσεων του Ελληνισμού.