Η Άνγκελα στη «MERKEL-LAND»
Κατά την πρώτη ιδίως περίοδο του Μνημονίου, κάθε φορά που ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στις ομιλίες του στο Κοινοβούλιο ή στα «διαγγέλματά» του «έσωζε» τη χώρα και έβλεπε «φως στο τούνελ», το χρηματιστήριο βούλιαζε… Την επόμενη ημέρα της συνέντευξης Μέρκελ – Σαμαρά συνέβη ακριβώς το ίδιο… Το χρηματιστήριο έπεσε κατά 4%… Μα υπάρχει πιο δυσοίωνη τοποθέτηση από αυτήν της κ. Μέρκελ, που δήλωσε ότι «εύχεται και ελπίζει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη»;
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα: Η κ. Μέρκελ επέβαλε την παρουσία της στην Ελλάδα την κρίσιμη αυτήν περίοδο, αιφνιδιάζοντας και το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου… Ήρθε ως ηγεμονική δύναμη της ευρωπαϊκής ηπείρου για να ασκήσει έλεγχο σε μια χώρα που βρίσκεται στη ζώνη επιρροής της και να δώσει ένα μήνυμα στους γερμανούς ψηφοφόρους: ότι δεν πρόκειται να ζημιωθούν από τους «απείθαρχους» και χρεωμένους «μέχρι τον λαιμό» λαούς του Νότου όσο η ίδια (δηλαδή η ηγεμονική ελίτ συμφερόντων την οποία εκπροσωπεί) θα κυβερνά τη Γερμανία και θα κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
Πρέπει όμως η κ. Μέρκελ να προωθήσει τα συμφέροντα της Γερμανίας, να στηρίξει τους εγχώριους μνημονιακούς εντολοδόχους της… Η μνημονιακή συγκυβέρνηση παραπαίει, οι εσωτερικές –αλλά και οι εσωκομματικές– αντιθέσεις οξύνονται και η ψήφιση των επαχθών μέτρων από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα σημάνει –θα επισημοποιήσει στην πράξη– την αρχή του τέλους της συγκυβέρνησης. Η κ. Μέρκελ, το ΔΝΤ, οι δανειστές μας γνωρίζουν ότι η σημερινή συγκυβέρνηση αποτελεί το τελευταίο εγχώριο πολιτικό τους «χαρτί»… Πριν, συνεπώς, «καεί» ολοκληρωτικά, θα πρέπει όχι μόνο να ψηφίσει η συγκυβέρνηση τα νέα καταστροφικά μέτρα, αλλά να προχωρήσει, σε θεσμικό επίπεδο, στην εκχώρηση των εθνικών υποδομών, του εθνικού πλούτου, της εθνικής και δημόσιας περιουσίας.
Αυτόν τον στόχο είχε η συνάντηση της κ. Μέρκελ με ένα επίλεκτο «τιμ» επιχειρηματιών οι οποίοι στην πράξη αποτελούν τους εγχώριους τοποτηρητές-εντολοδόχους των γερμανικών πολιτικοοικονομικών συμφερόντων. Γι’ αυτό και οι «θεματικές» της συνάντησης αυτής περιλάμβαναν τις υποδομές της χώρας, την ενέργεια και τις επικοινωνίες και –στο «πίσω μέρος της κουρτίνας»– τα ενεργειακά αποθέματα του ορυκτού πλούτου, νότια της Κρήτης.
Η Γερμανία αποτελεί ήδη ενεργειακό σταθμό της Ευρώπης με την από Βορρά σύνδεσή της με τη Ρωσία. Αυτή η κυριαρχία της είναι δυνατόν να κινδυνεύσει στο μέλλον από τη δημιουργία ενός αγωγού Κύπρου – Ελλάδας – Ευρώπης που μπορεί να δημιουργηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο… Κι αυτήν τη στρατηγική πλουτοπαραγωγική και γεωστρατηγική «δίοδο» θα θελήσει να την ελέγξει πλήρως…
Τα «δώρα», συνεπώς, της κ. Μέρκελ, κατά την επίσκεψή της στη χώρα μας ήταν η επικύρωση της ηγεμονίας της, η αυστηρή επιτήρηση της εφαρμογής της στρατηγικής της λιτότητας και η υλοποίηση της στρατηγικού χαρακτήρα υποταγής της χώρας μέσω της εκμετάλλευσης και του ελέγχου των βασικών δομών και εθνικών πόρων.
Οι μνημονιακοί μηχανισμοί προπαγάνδας όχι μόνο καλλιέργησαν υπέρμετρες προσδοκίες για την επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου, αλλά συνεχίζουν να αναφέρονται σε «σοβαρά κέρδη» και στη «βελτίωση της διεθνούς εικόνας της χώρας»… Δεν κατανοούν ότι η τόσο μεγάλη αναντιστοιχία με την επώδυνη πραγματικότητα λειτουργεί ως «μπούμερανγκ» και απαξιώνει ακόμα περισσότερο την πολιτική θέση της κυβέρνησης και του ιδίου του πρωθυπουργού.
Στην πράξη η κυβέρνηση δεν λειτουργεί ως συλλογικό πολιτικό «σώμα» με κοινούς στόχους και θέσεις. Αποτελεί μια συνάθροιση, ένα «συμπίλημα» από περιδεείς υπουργούς οι οποίοι με τα επιτελεία τους αγωνίζονται να ικανοποιήσουν τις απαράδεκτες απαιτήσεις των «τροϊκανών» εν είδει πολιτικών θεραπαινίδων… γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το τέλος έρχεται. Στην πράξη η κυβέρνηση σήμερα βρίσκεται σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από αυτήν που ευρίσκετο δέκα ημέρες πριν…
Είναι τα ίδια τα συμφέροντα της ηγεμονικής ελίτ της Γερμανίας και του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης που δεν επιτρέπουν σήμερα την «εκπαραθύρωση» της Ελλάδας. Η ίδια η Γερμανία θέλει να κρατήσει για τον εαυτό της ένα κρυφό «ατού»: Τη δυνατότητά της να διαλύσει την «Ευρωζώνη» ή να αποχωρήσει από αυτήν, όταν το κρίνει σκόπιμο, επανερχόμενη σε ένα σκληρό μάρκο… Ασφαλώς αυτήν την περίοδο δεν τη συμφέρει μια τέτοια επιλογή.
Όμως παράλληλα δεν θέλει να κλείσει οριστικά τον δρόμο αυτό, γι’ αυτό και δεν προωθεί μια συνολική λύση σωτηρίας της Ευρωζώνης που θα αντιμετωπίσει ριζικά το χρέος των χωρών-μελών της.
Γι’ αυτό κρατά την Ισπανία σε αναμονή, επιδιώκοντας να την εντάξει μέσω αντίστοιχου Μνημονίου στη δική της «ζώνη επιρροής», ενώ σαμποτάρει συστηματικά την επιλογή της ενίσχυσης των ισπανικών τραπεζών μέσω της ΕΚΤ, ακυρώνοντας στην πράξη τις αποφάσεις που λήφθηκαν το καλοκαίρι.
Το πλήρες αδιέξοδο δεν αποτελεί ούτε προφητεία ούτε πρόγνωση. Συνιστά μια σκληρή πραγματικότητα, την οποία τώρα την περιγράφει το ίδιο το ΔΝΤ… Μέσω των Μνημονίων μάς «προγραμμάτισαν» να καταλήξουμε στα πρότυπα της Βουλγαρίας και της Λετονίας… Ίσως όμως, αν δεν αναστραφεί αυτή η πορεία, η τελική μας κατάληξη να είναι, όπως επισημαίνει ο Γ. Βαρουφάκης, το «πρότυπο» του Κοσόβου…