Έξι χρόνια για να συσταθεί μια επιτροπή στο ΥΠΕΚΑ για τον ΑΟΟΑ
Απίστευτο κι όμως αληθινό! Έξι χρόνια χρειάστηκε το ΥΠΕΚΑ (παλαιό ΥΠΕΧΩΔΕ) για να συστήσει μια επιτροπή η οποία θα αντιμετώπιζε τα πολύπλοκα ζητήματα που έθεσε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) το 2006 για τη Ζώνη Αστικού Αναδασμού (ΖΑΑ) Πικερμίου – Ραφήνας. Μιας περιοχής πολύ σημαντικής για τον ΑΟΟΑ, η οποία αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτοαναίρεσης και αφερεγγυότητας ενεργειών του κράτους και των υπηρεσιών του απέναντι στους πολίτες.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η απίστευτη «περιπέτεια» ξεκινά το 1971, όταν ο ΑΟΟΑ αγόρασε διάσπαρτες εκτάσεις 2.500 περίπου στρεμμάτων στην περιοχή Πικερμίου – Ραφήνας που ήταν αναμεμειγμένες με άλλες εκτάσεις οικοδομικών συνεταιρισμών και ιδιωτών σε συνολική έκταση 6.000 στρεμμάτων. Οι εκτάσεις αυτές είχαν και έχουν ξεκάθαρο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το 1988 η όλη έκταση καθορίστηκε με ΠΔ ως Ζώνη Αστικού Αναδασμού με φορέα τον ΑΟΟΑ, αφού είχε προηγηθεί απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ για τη χωροθέτηση και οικιστική καταλληλότητα των 6.000 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 4.000 αγροτικού χαρακτήρα και τα 2.000 δασικού, που θα αποτελούσαν χώρους πρασίνου.
Από το 1988 έως και το 2000 γίνονταν διαρκείς αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, καθεμία εκ των οποίων αναιρούσε ενέργειες που είχαν ήδη γίνει, με αποτέλεσμα συνεχείς ανατροπές και αντίστοιχες επιβαρύνσεις της έκτασης με πράξεις της διοίκησης (αρχαιολογικά, Πεντελικό, νέα δασικά), παρότι είχαν εκδοθεί όλες οι απαραίτητες αρχικές εγκρίσεις.
Το 2000 το ΥΠΕΧΩΔΕ συνέταξε επιτέλους διάταγμα ένταξης της ΖΑΑ σε σχέδιο πόλης, που όμως απορρίφθηκε από το ΣτΕ. Στη συνέχεια ο ΑΟΟΑ ανασύνταξε την πολεοδομική μελέτη με βάση τις υποδείξεις του ΣτΕ και την επανυπέβαλε μέσω ΥΠΕΧΩΔΕ στο ΣτΕ, το οποίο και πάλι, το 2006, την απέρριψε, δημιουργώντας νέες μεγάλες απώλειες οικιστικών εκτάσεων και σοβαρότατα πολεοδομικά και νομικά εμπόδια για τη βιωσιμότητα της ΖΑΑ. Έκτοτε πέρασαν έξι χρόνια χωρίς το ΥΠΕΚΑ να κάνει τίποτε και μόλις φέτος συνέστησε μια επιτροπή η οποία –στα χαρτιά τουλάχιστον– θα προτείνει λύσεις για όλα τα θέματα που έθεσε το ΣτΕ.
Είναι αυτονόητο ότι απαιτείται πολιτική βούληση για να ολοκληρωθεί το έργο της επιτροπής σε σύντομο χρόνο, να ενισχυθεί η επιτροπή με ειδικούς και να συντονιστούν οι κυβερνητικές ενέργειες σε ανώτατο επίπεδο.
Από την πλευρά του ΥΠΕΘΑ, η βούληση για ρύθμιση της εκκρεμότητας υπάρχει, διότι θα δοθούν επιτέλους σε χιλιάδες δικαιούχους του ΑΟΟΑ τα οικόπεδα που έχουν χρυσοπληρώσει.
Οι γνωρίζοντες, πάντως, θεωρούν ότι για τη λήξη του αδιεξόδου που «σέρνεται» από το 1988 η προσφορότερη λύση είναι η ένταξη της ΖΑΑ σε σχέδιο πόλης με νόμο, όπως έγινε για την περιοχή της Ανθούσας το 2002. Μέχρι τότε το δράμα των χιλιάδων δικαιούχων θα συνεχίζεται…