Μάγκες, ως εδώ…

Φέτος θα υποδυθεί στη σκηνή από την Έλλη Στάη μέχρι τη Λάιζα Μινέλι, ενώ μας μιλάει για τον πόλεμο που βιώνει ο Έλληνας, θυμώνει που δεν υπάρχει ένας λεβέντης πολιτικός να πει στους Ευρωπαίους «μάγκες, μέχρι εδώ». Αναρωτιέται τι χάπια παίρνουν οι πολιτικοί μας και μπορούν να κοιμούνται τα βράδια, τη στιγμή που Έλληνες πολίτες αυτοκτονούν και θεωρεί ότι αυτό που αλλοίωσε την ιδεολογία των κομμάτων ήταν το χρήμα.

Προβληματίζεται έντονα και με τα τούρκικα σίριαλ και τα θεωρεί προπομπό της βελούδινης μοιρασιάς του Αιγαίου. Απεύχεται έναν εθνικό διχασμό, προτρέπει να μην πληρώσει κανείς ως αντίσταση και λέει με ύφος στους πολιτικούς «ουαί και αν ενωθούν όλοι οι Έλληνες… Ουαί και αν σκάσει ο θυμός τους στα μούτρα σας…» και υπογραμμίζει με νόημα: «Μας έκαναν πελάτες στις τράπεζες, δεν θα μας κάνουν πελάτες και στα γραφεία τελετών»!

// Επιστρέφεις μετά από τρία χρόνια σε αθηναϊκή θεατρική σκηνή. Και όχι σε μια τυχαία θεατρική σκηνή, αλλά στο θέατρο «Αλίκη». Γιατί;
Νομίζω ότι με επέλεξε το θέατρο «Αλίκη». Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν το όνειρό μου να παίξω στο θέατρο «Αλίκη». Δεν υπήρχε όμως κάτι τέτοιο στο μυαλό μου. Και ενώ μιλούσα με άλλες μουσικές σκηνές, έρχεται η Αρχοντούλα Παπαναγιώτου και μου λέει για το «Αλίκη». Φέτος δεν ήθελα ο κόσμος να έρθει να με δει με τραπέζι και μπουκάλι. Αυτό είναι πολύ ακριβό για τον κόσμο. Επιλέγω συνειδητά θέατρο και ας παίρνω λιγότερα χρήματα από τα μιούζικ χολ. Προτιμώ να δουλεύω περισσότερες μέρες και με ένα φθηνό εισιτήριο, για να έρθει ο κόσμος και να διασκεδάσει. Η παράσταση «I am what I am» είναι ένα σόου αλλά μέσα από μια θεατρική φόρμα.

// Αλίκη… Πρόσωπο-σταθμός για εσένα;
Διαβατήριο! Πιστεύω ότι έγινα γνωστός μέσα από το πρόσωπο της Αλίκης. Σαν η ίδια να με γέννησε. Έγινα το αντίγραφο της μεγαλύτερης σταρ της ελληνικής σόου μπιζ. Της οφείλω τα πάντα. Όσο πρόλαβα να κάνω παρέα μαζί της ήταν ένας σπάνιος συνδυασμός ανθρώπου. Είχε την ευθύνη από τον φροντιστή μέχρι τον σιδερά, τον κύριο με το παρκέ. Τα προσόντα της δεν τελείωναν πάνω στη σκηνή αλλά και πίσω ως επιχειρηματίας, ως διεύθυνση παραγωγής. Σπάνιο ταλέντο.

// Στην παράσταση η Αλίκη κλείνει το μάτι στη Μελίνα… Τι λένε αυτές οι δυο;
Αυτές οι γυναίκες, εκεί που είναι, σίγουρα θα έχουν πολλά να πουν. Η Ελλάδα δεν έβγαλε άλλη Αλίκη και άλλη Μελίνα.

// Στην παράσταση όμως έχει και Στράτο Διονυσίου και Μάνο Χατζιδάκι και Στέλιο Καζαντζίδη… Με μύθους καταπιάνεστε…
Αυτά τα ονόματα ζουν μεταξύ μας. Αυτή είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν είναι παρελθόν. Τους έχουμε ανάγκη να είναι παρόντες. Αυτήν την περίοδο μας γίνεται πλύση εγκεφάλου, για να αλλάξει η γλώσσα μας. Λες ότι αγαπάς τη χώρα σου και φοβάσαι να μη σε πουν εθνικιστή. Καλά κάνω, δεν κατάλαβα; Τι θα ήταν σωστό δηλαδή; Να μισώ την πατρίδα μου; Αυτοί οι άνθρωποι είναι σημαίες για τη χώρα. Ο καθένας στον τομέα του. Αυτοί είναι οι ήρωές μου, αυτό είναι το ρεπερτόριό μου. Όλοι εκείνοι μπλέκονται σε ένα απίστευτο σενάριο. Δεν υποδύομαι απλά τη Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά την μπλέκω σε μια σουρεαλιστική ιστορία και την κάνω ντουέτο τραγουδιστικό με τη Βίκυ Μοσχολιού, την Πόλυ Πάνου και τη Λίτσα Διαμάντη. Έτσι ανανεώνω τη σχέση μου με το κοινό…

// Πόσες ώρες σου παίρνει να μιμηθείς ένα πρόσωπο, να μακιγιαριστείς, να το μάθεις;
Για μένα όλα είναι μνήμη. Βάφομαι μόνος μου, δεν έχω μακιγιέρ. Η ώρα του μακιγιάζ είναι ιερή. Παίρνει πάνω από δυο ώρες. Την ώρα που βάφομαι γίνεται η μετάβαση από τον άνθρωπο στον καλλιτέχνη.

// Στην παράσταση όμως θα υπάρχουν και τηλεοπτικά πρόσωπα. Λάτσιος, Κανάκης, Αρναούτογλου, Μοιραράκη… Καθρέφτης της κοινωνίας μας η μικρή οθόνη;
Και όχι μόνο. Προχθές μπήκα σ’ ένα ταξί και ο οδηγός είχε βάλει τηλεόραση στο ταξί και με αγωνία έβλεπε τα τούρκικα. Ο κόσμος έχει πάθει εθισμό με τα τούρκικα. Εγώ δεν τα βλέπω, αλλά μια ματιά που έριξα, λόγω του ότι τα σατιρίζω και αυτά, το ποιανού είναι το παιδί, ποιος σκότωσε ποιον και ποιος βίασε ποιον, μας τα έχει πει ο Φώσκολος εδώ και δεκαετίες θεϊκά. Πρέπει τώρα να τα βλέπω και με το τσοκ-τσοκ της τούρκικης γλώσσας; Η τηλεόραση είναι για μένα ένας πομπός που βρίσκεται μέσα στο σπίτι και στέλνει μηνύματα. Σαν την τρελή του χωριού που λέει, λέει και όλοι την αφήνουν… Είναι μια τρελή που λέει, λέει…

// Σας τρομοκρατούν οι ειδήσεις;
Οι ειδήσεις να με τρομοκρατήσουν; Γιατί; Δεν τα ζω μόνος μου; Είμαστε σε πόλεμο! Άλλου μοντέλου πόλεμος βέβαια. Τα μίντια είναι και αυτά στο παιχνίδι. Σου λένε έχεις τελειώσει. Αν το δεχτείς μια, δυο, τρεις φορές, έχεις πέσει κάτω. Χαίρομαι που ο πιο πολύς κόσμος δεν βλέπει ειδήσεις και το έχει γυρίσει στο τσάμικο! Σε ένα ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη είχα πάθει σοκ με αυτούς τους γραβατωμένους χρηματιστές που ήταν μέσα στα νεύρα, με τον τρομερό ανταγωνισμό και με το να φάνε τη θέση του άλλου. Όταν γύρισα στην Ελλάδα και είδα τον Έλληνα να κάθεται στο καφενείο του ήρεμος μου άρεσε. Δεν επικροτώ την τεμπελιά αλλά την τρέλα του Έλληνα! Η τρέλα μας και το DNA μας είναι το «γιούργια». Με αυτό το τσάμικο και με το «γιούργια» θα σωθούμε! Αυτήν τη στιγμή πρέπει να χορέψουμε όλοι τσάμικο και να τους γράψουμε όλους. Όλα τα χωριά να πιαστούν σ’ ένα λεβέντικο τσάμικο και να σπάσουμε τις τηλεοράσεις. Αφού μας λένε τεμπέληδες, ας αφήσουμε τις πληρωμές στις εφορίες και τις δουλειές μας και ας χορέψουμε τσάμικο. Να μάθει και η Μέρκελ και κανένα παραδοσιακό χορό για να χάσει και λίγο περιφέρεια, γιατί τα παντελόνια της διαμαρτύρονται και κλαίνε!

// Τι σας ενοχλεί περισσότερο;
Με ενοχλεί που έφτασαν τη χώρα να είναι τόσο δανεισμένη και να αντιμετωπίζει όλο αυτόν το χλευασμό που δεν της αξίζει καθόλου σύμφωνα με την ιστορία της. Με ενοχλεί που δεν υπάρχει λεβεντιά από τους πολιτικούς μας. Να υπάρξει ένας και να πει στους ξένους «μάγκες, αρκετά, μέχρι εδώ!». Στην παράσταση βάζω τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον τραγουδιστή της ξενιτιάς. Όχι τυχαία. Ο Στέλιος Καζαντζίδης για μένα ήταν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές στον κόσμο. Ο λαιμός του Καζαντζίδη θα μπορούσε να τραγουδήσει τα πάντα. Αν τραγουδούσε δίπλα στον Σινάτρα θα τον εξαφάνιζε. Με θλίβει το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας πολιτικός που να πει «φτάνει πια». Κάνω εμετό με τους πολιτικούς που έκαναν τις κωλοτούμπες και μετά είχαν το θράσος να θέλουν να τους ψηφίσουμε.

// Για αυτό και τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής προφανώς…
Όλα είναι δράση και αντίδραση. Όταν τον πιέζεις τον λαό και τον φτάνεις στα άκρα, θα χρειαστεί ένα άκρο για να σου απαντήσει. Η Χρυσή Αυγή είναι η απάντηση σε όλη αυτήν την ασυδοσία, στον ηθικό ξεπεσμό και στο πούλημα της πατρίδας. Η δική τους ασυδοσία δημιούργησε τη Χρυσή Αυγή. Εμένα με ενοχλεί που λένε «μα, να πάρει η Χρυσή Αυγή τόσο;». Γιατί, βρε μάγκες, αυτό ποιος το προκάλεσε; Αν είχατε μια δημοκρατία που τη σεβόσασταν, δεν θα είχαμε αυτό το αποτέλεσμα. Τώρα έχουμε μια δικτατορία με σος δημοκρατίας! Και λάιτ σος. Βλέπω στους δρόμους ανθρώπους να παραμιλάνε. Για παρατηρήστε το. Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να παραμιλάνε. Θυμώνω. Θυμώνω να βλέπω νέα παιδιά 20 χρόνων να τους κλείνεις το μέλλον.

// Τώρα θα φορολογούν και τα μπλοκάκια…
Κοιτάξτε, εγώ τα οικονομικά μου πάντα τα ήθελα φανερά. Καλύτερα να πληρώνω για αυτά που βγάζω από το να με πιάσουν μια φορά και να πληρώσω τα κερατιάτικα. Αλλά και σαν άνθρωπος μ’ αρέσει να είμαι νομοταγής. Αλλά αυτό που έγινε με το μπλοκάκι πλέον δεν με συμφέρει να εργάζομαι. Καλύτερα να πάω στην Πάτρα να φυτέψω μαρούλια. Ένας καλλιτέχνης δεν είναι μόνο το ταλέντο του. Είναι τηλέφωνα, ρούχα, δημόσιες σχέσεις, δώρα. Εγώ δουλεύω πλέον έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα 4 μήνες το χρόνο για να ζήσω με τα λεφτά αυτών των 4 μηνών τους υπόλοιπους και έρχεσαι και με φορολογείς έτσι; Δεν υπάρχει ανθρώπινη αλυσίδα. Τι να πω; Εγώ πλέον θαυμάζω τους ανθρώπους που κάνουν παιδιά. Τι χάπια παίρνουν οι πολιτικοί μας και κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση; Να μας τα δώσουν και εμάς. Δηλαδή έφτασες 2.500 άτομα σε αυτοκτονία και κοιμάσαι;

// Πώς θα αντιδράσουμε;
Με το να σταματήσουμε την ξενομανία μας. Να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα. Γιατί να γίνουμε εμείς Ευρωπαίοι και να μη γίνουν αυτοί Έλληνες; Δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να είμαι εγώ σαν κι αυτούς και αυτοί όχι σαν και εμένα. Γιατί να μη φάω χωριάτικη και να φάω χάμπουργκερ, γιατί να ακούω χαζοπόπ και να μην ακούω δημοτικά τραγούδια; Γιατί να μην ακούν στην Ισπανία κρητικά τραγούδια και να ακούω τα δικά τους έθνικ; Στην Ελλάδα έχουμε 350.000 είδη μουσικής. Γιατί να χάσουμε την ταυτότητά μας; Είναι η στιγμή που δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ποιοι είμαστε. Αυτό που γίνεται με τα τούρκικα σίριαλ δεν είναι απλό. Δεν είμαστε χαζοί. Κάτι θα γίνει με το Αιγαίο. Στον «Σουλεϊμάν» δεν αναφέρεται καθόλου η Ελλάδα, κατακτούν οι Τούρκοι τη Ρόδο, τη λένε «το μεγάλο νησί» στη σειρά. Γιατί όλο αυτό; Για να ξεχάσουμε το μίσος που έχουμε με τους Τούρκους, να αγαπηθούμε με τους Τούρκους. Ωραίο κολπάκι με τους ελληνοτουρκικούς έρωτες, για να πούμε κάποια στιγμή «ΟΚ, μωρέ, μισό μισό το Αιγαίο». Μπίζνα από πίσω.

// Όλα είναι μπίζνα στη ζωή;
Όλα είναι χρήμα! Αυτό που αλλοίωσε την πολιτική, και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έχασαν την ταυτότητά τους και έγιναν τα δυο ένα, ήταν όταν το χρήμα μπήκε μπροστά. Όταν μπήκε η μπίζνα στη μέση χάθηκε η ιδεολογία. Το πιο άσχημο είναι να μη χαθεί για το κέρδος η ιστορία μας. Χρειάζεται να διαμαρτυρηθούμε όλοι μαζί. Αυτό που απεύχομαι είναι η εθνική διχόνοια. Ο θυμός είναι σημαντικό να πάει και να σκάσει στα μούτρα εκείνων που πρέπει και όχι να αρπαχτούμε μεταξύ μας. Ο διχασμός είναι επικίνδυνο πράγμα και πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Τώρα δεν είναι το ζήτημα τι είσαι και τι αντιπροσωπεύεις, αλλά να προστατευθεί η χώρα. Το αίμα μας είναι κοινό. Είναι η στιγμή που πρέπει να υπερασπιστούμε το αίμα μας και όχι το κόμμα μας.

// Πόσο φταίμε και εμείς για αυτήν την κατάσταση;
Που μας έβαλαν την καραμέλα στο στόμα; Ο Έλληνας έγινε καλοπερασάκιας γιατί το τραπεζικό σύστημα τον γέμισε με δάνεια. Ο Έλληνας δεν έπρεπε να εμπιστευτεί κανέναν, ούτε αυτούς που του έλεγαν παίξε στο Χρηματιστήριο. Τώρα ψήφισε με το φόβο της χρεοκοπίας. Γιατί τους πίστεψε; Δεν τους βλέπει τους εγωμανείς; Συνάντησα μια βουλευτίνα στο σινεμά και βαριόταν να κοιτάξει τον κόσμο που της μιλούσε. Όταν όμως ήταν οι εκλογές ήταν όλες τους τόσο γλυκές και καλοχτενισμένες… Αυτό που θέλω είναι να αποδοθούν οι ευθύνες σ’ όσους μας έβαλαν στο Μνημόνιο. Στο Μνημόνιο μπήκαμε γιατί κάποιοι ρήμαξαν εντελώς τα ταμεία. Το Μνημόνιο είναι η ταφόπλακα του λαού αλλά και η πλάκα που δεν βγάζει τη δυσωδία τους στη φόρα. Είναι πολύ άδικο αυτό που συμβαίνει στη χώρα μου και τους κατοίκους της να είναι από τα δεινά αλλού για αλλού. Είναι συγκινητικό όμως να βλέπω τους ανθρώπους να έχουν έρθει πιο κοντά. Το βλέπω από τη γειτονιά μου αλλά και από το δικό μου χώρο. Αυτό το πιο κοντά θα μας σώσει. Ο Ζορμπάς που έχει μέσα του ο κάθε Έλληνας θα μας σώσει. Αυτή είναι η λύση. Δεν μας πάει ο φόβος, ούτε η τρομοκρατία. Ας πάμε στη δραχμή. Και ας δίνουμε ο ένας ένα πιάτο φαΐ στον άλλον.

// Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ευθύνη για την καταστροφή μας;
Οι Ευρωπαίοι έχουν ευθύνη που δεν έλεγξαν σωστά τα στοιχεία που τους δώσαμε. Άρα δεν κάνατε και εσείς καλά τη δουλειά σας και να πάτε στα τσακίδια. Με ποιο δικαίωμα αφαιρούν το χαμόγελο στον Έλληνα; Αν ήμασταν ενωμένοι έπρεπε να πούμε «δεν πληρώνει κανείς». Αντίσταση! Ας χρεοκοπήσουμε! Και επειδή δεν θα έχουμε κανένα προϊόν εισαγωγής; Ας μην έχουμε.

// Τίτλος της παράστασης «Ι am what I am». Τι είσαι, Τάκη;
Αυτό που είμαι εδώ και 20 χρόνια. Δεν ήταν αρχικός μου στόχος. Μια σύμπτωση ήταν αλλά όχι τυχαία. Ακολούθησα διαδρομές, εξελίχθηκα μ’ αυτό. Κατέληξα σ’ αυτό που είμαι σήμερα. Τα τελευταία χρόνια αυτό που με έχει απελευθερώσει είναι ότι δεν κοιτάω τις τρικλοποδιές που μου έβαλαν κάποιοι. Το θεωρώ πολύ εγωιστικό, σχεδόν ανώμαλο, να θεωρείς ότι θα πορευθείς στη ζωή σου και θα είναι όλες οι πόρτες ανοιχτές, δεν θα σε κλέψει κανείς, δεν θα σε μαχαιρώσει κανείς. Αν το συνειδητοποιήσεις ότι έτσι είναι το παιχνίδι, μια χαρά τα πας και με τις θλίψεις.

// Τι λέει η Εντίθ Πιάφ με τη Μάρλεν Ντίντριχ και τον Χατζιδάκι στον Ζόναρς;
Όταν ακούς τη μουσική του Μάνου εξαγνίζεσαι, γιατί συνδέεσαι με τη ρίζα σου. Νομίζω ότι ο Χατζιδάκις ένωνε ανθρώπους από διαφορετικές τάξεις και περιοχές, γιατί τους πήγαινε στη ρίζα τους. Υπάρχει ένα σημαντικό τραγούδι του Γιάννη Ξανθούλη που λέγεται «Μολυβιές» και αναφέρεται σε θεές που έχω λατρέψει. Όπως τη Λάιζα Μινέλι, τη Μέρλιν Μονρόε, τη Μάρλεν Ντίντριχ. Τραγουδάω γυναίκες που είναι αναμνήσεις μου. Εγώ με τα πρώτα χρήματα που έβγαλα σαν παιδάκι πήρα το δίσκο της Πιάφ γιατί μου άρεσε που ήταν μαυροντυμένη με τα χέρια σηκωμένα. Η Ντίντριχ ήταν τόσο θείο το πρόσωπο της με αυτό το μακιγιάζ, που ήταν σαν λευκός καμβάς. Όταν υποδύομαι αυτές τις ηρωίδες νιώθω ότι και εκείνες με επέλεξαν κατά κάποιον τρόπο. Με ένα τρελό τρόπο και αυτές με επέλεξαν. Φέτος θα υποδυθώ ένα νέο πρόσωπο, την Έλλη Στάη. Ήθελα με λύσσα να την υποδυθώ. Και η Έλλη Στάη μου την έδωσε κατακούτελα. Είναι φίνα, καλή δημοσιογράφος, είναι ευγενική, καυστική, ένας ολοκληρωμένος χαρακτήρας που δεν θυμίζει κάποια άλλη. Η Έλλη Στάη και ο Νίκος Χατζηνικολάου είναι για μένα οι τοπ δημοσιογράφοι στην τηλεόραση. Σε όλη αυτήν την πολιτική καταιγίδα έβλεπα ειδήσεις μέσα από τη ΝΕΤ. Και έβλεπα ότι η Έλλη την έλεγε στον Λυκουρέτζο και μου άρεσε. Άρεσε και σε πολλούς φίλους μου. Αυτό που με κεντρίζει εμένα, κεντρίζει και τους άλλους. Η Έλλη Στάη είναι σταρ της ελληνικής τηλεόρασης στα δελτία.

// Γιατί απέχεις από το λάιφ στάιλ;
Αν γίνω αυτό που σατιρίζω, κάηκα. Γιατί έχει ενδιαφέρον η προσωπική μου ζωή; Επειδή πηγαίνω στον μανάβη, επειδή μένω στην Κυψέλη και δεν πήγα να φεσωθώ για να μένω σε σπίτι στη Γλυφάδα και τώρα με την κρίση να τρέχω και να μη φθάνω και να κάνω ανόητες δουλειές για να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου; Εγώ στις δουλειές μου δίνω τη ζωή μου. Δεν θα πήγαινα να ξεκουραστώ στη Μύκονο. Θα πάω στην Πάτρα, να κάτσω σπίτι μου. Είμαι ολιγαρκής ως άνθρωπος. Δεν έχω αυτοκίνητο, τα ρούχα μου είναι τζιν και t-shirt. Τα λεφτά μου τα βάζω στα σόου μου, στα κοστούμια μου. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Εγώ δεν έκλεισα το κομμωτήριό μου στην Πάτρα για να κάνω εφέ στην Αθήνα με σπίτια με πισίνες. Δόξα τω Θεώ οι φίλοι μου μ’ αγαπάνε για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που θα τους κορόιδευα ότι θα είμαι. Και ίσως να ήταν καλή επιλογή που έμεινα στο σπιτάκι μου. Ένα σαλόνι μου φτάνει. Δεν μας χρειάζονται τα περιττά. Μας έκαναν πελάτες στις τράπεζες, δεν θα μας κάνουν πελάτες και σε γραφεία τελετών!