Καραμπινάτες αδικίες

Αν θελεί κάποιος σήμερα να περιγράψει με λίγες λέξεις την κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα που βιώνει ο λαϊκός παράγοντας, αρκεί η φράση: «Ήχοι ασφυξίας από μια κοινωνία σε απελπισία». Βέβαια, δεν είναι στο σύνολό της η κοινωνία σε κατάσταση απελπισίας, γιατί οι φοροδιαφεύγοντες –που κατά κανόνα είναι οι ισχυροί–, οι κάτοχοι μαύρου χρήματος, οι συμμετέχοντες στο κύκλωμα της διαφθοράς και, τέλος, οι λεηλατούντες τη σπατάλη του δημόσιου τομέα συνεχίζουν να ζουν, αλώβητοι από την κρίση, μακάρια! Όσοι όμως πληρώνουν το «μάρμαρο» της οικονομικής κρίσης, δηλαδή άνεργοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι, καθώς και μικροεπιχειρηματίες που πτώχευσαν, βιώνουν όντως μια κατάσταση ασφυξίας και απελπισίας.

•Και, δυστυχώς, η κρατούσα κατάσταση αφήνει στο απυρόβλητο τους «ζώντες μακαρίως» και πλήττει απανωτά όσους ζουν στα όρια της οικονομικής αντοχής. Το έργο το είδαμε σε διάφορες περιπτώσεις. Πρώτη περίπτωση: Έμειναν στο απυρόβλητο όσοι λαμβάνουν διπλές συντάξεις (βουλευτές, νομικοί του Δημοσίου και των τραπεζών, καθώς και μηχανικοί του Δημοσίου), με το αστείο επιχείρημα ότι «δεν μπορούν να εντοπιστούν οι διπλοσυνταξιούχοι»! Με επίσης αστείο επιχείρημα, ο συντελεστής φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων μειώνεται στο 35%, γιατί, λέει, έτσι δεν θα φοροδιαφεύγουν τα υψηλά εισοδήματα. Και όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια περίοδο που αποκαλύπτεται ότι το 2011 μισθωτοί και συνταξιούχοι δήλωσαν εισόδημα 70 δισ. ευρώ, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες μόνο 3,5 δισ. ευρώ. Επιπροσθέτως, η κρατούσα κατάσταση, όταν πρόκειται να αγγίξει τις καταθέσεις των 25 δισ. ευρώ που έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες προς το εξωτερικό, ανακαλύπτει τυπικά προβλήματα νομιμότητας, ενώ όταν επιβάλλει τα «χαράτσια» σε μισθούς και συντάξεις, εντελώς αυθαίρετα, όλα είναι νόμιμα και ηθικά. Δεν ντρεπόμαστε!