Θύμα της λίστας

Το πέρασμά του απ’ τη Βουλή, απ’ το 1993 μέχρι το 2007, έδειξε έναν πολιτικό ο οποίος είχε το προνόμιο να «βλέπει» προς τα πού πάνε οι εξελίξεις.

Το 1996, για παράδειγμα, όταν έγινε η διαδοχή του Α. Παπανδρέου, όσοι τον ήξεραν στοιχημάτιζαν πως θα ψήφιζε τον Γερ. Αρσένη. Ήταν άλλωστε απ’ τους βουλευτές οι οποίοι βρίσκονταν κοντά στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας.

Τελικά, τελευταία στιγμή, πήρε το μέρος του Κ. Σημίτη.

Κάποιοι είπαν ότι έπαιξε ρόλο σε αυτό η φιλική του σχέση με τη Β. Παπανδρέου, της οποίας λίγο αργότερα, το 2009, υπήρξε υφυπουργός στο υπουργείο Εσωτερικών.

Όταν για πρώτη φορά ακούστηκε το όνομά του στην περίφημη υπόθεση με τα «φρουτάκια» είχε ανέβει «στα κεραμίδια». Ταυτόχρονα έπεσε και σε βαθιά θλίψη. Τόνιζε σε ανθρώπους με τους οποίους διατηρούσε φιλική σχέση ότι τον ενοχλούσε αφάνταστα αυτή η «ανθρωποφαγία» που ποινικοποιούσε ακόμα και φιλικές σχέσεις.

Αποσύρθηκε απ’ την ενεργό πολιτική το 2007, όταν δεν επανεξελέγη στη Μαγνησία, πικραμένος και απ’ τα «συντροφικά μαχαιρώματα» και απ’ την αχαριστία κάποιων συντρόφων του…

Και συνέχισε με τη δικηγορία, διατηρώντας πάντα χαμηλούς τόνους, αλλά παράλληλα και τη μαχητικότητα που τον διέκρινε πάντοτε.

Το πλήγμα, όταν πληροφορήθηκε ότι το ΣΔΟΕ τον «ψάχνει» έπειτα από κάποια καταγγελία και μάλιστα είχε μπει στη διαδικασία ανοίγματος λογαριασμών του, ήταν βαρύ. Δύσκολο να το αντέξει…

Έπεσε πάλι, όπως λένε φίλοι του και άτομα του οικογενειακού του περιβάλλοντος, σε βαθιά κατάθλιψη. Δύσκολο να το ξεπεράσει…

Είχε παράλληλα και άλλα προβλήματα υγείας, που όξυναν το πρόβλημα της κατάθλιψης.

Είχε «πέσει» πολύ. Λες και αφηνόταν, λες και ήταν ήδη «φευγάτος», πριν κάνει το απονενοημένο διάβημα…

Άλλωστε σε στενούς φίλους του είχε αρχίσει να αφήνει την «παραγγελία» να «προσέχεις τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου»…

Όταν άρχισαν να διακινούνται πληροφορίες, ότι το όνομά του έπαιζε επίσης και στη «λίστα Λαγκάρντ», η αντίστροφη μέτρηση είχε πλέον αρχίσει. Ο δρόμος δεν είχε επιστροφή…

Έφυγε ο Λεωνίδας και άφησε πίσω του το αμείλικτο ερώτημα:

– Ως πότε ορισμένα αδηφάγα ΜΜΕ θα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, θα περιφρονούν το λεγόμενο «τεκμήριο αθωότητας»; Ως πότε θα συνεχίζεται αυτή η ανθρωποφαγία, αυτό το κυνήγι μαγισσών;