Το καθήκον της δημοσιογραφίας σε καιρούς ηθικής εξαχρείωσης
Σε άλλες εποχές –εποχές φυσιολογικού πολιτικού βίου– η δημοσιογραφία λειτουργούσε ως συμπληρωματική δύναμη της Δικαιοσύνης. Τα εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ, που οφείλονταν σε αντικειμενικές αναλύσεις ερευνητών δημοσιογράφων, προκαλούσαν την αυτεπάγγελτη δίωξη εμπλεκομένων ατόμων σε εγκληματικές ενέργειες και σε πάσης φύσεως σκάνδαλα.
Τα προαναφερθέντα αποτελούν μία από τις αιτίες που η δημοσιογραφία αποκλήθηκε Τέταρτη Εξουσία. Τότε κυκλοφορούσαν εφημερίδες και περιοδικά, υπήρχαν ραδιόφωνα που μετέδιδαν ειδήσεις και διάφορες εκπομπές λόγου πλαισιωμένες με μουσική, αλλά δεν υπήρχαν τηλεοράσεις. Τα δημόσια πρόσωπα –πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, καλλιτέχνες– ήταν γνωστά, όπως γνωστά ήταν και τα στέκια στα οποία πολιτικολογούσαν, διαπληκτιζόμενοι φιλικά για τις ερμηνείες του πρόσφατου παρελθόντος και τις προοπτικές των μελλοντικών εξελίξεων.
Την περίπου ειδυλλιακή αυτή ατμόσφαιρα εξαφάνισε σταδιακά η εισβολή της τηλεόρασης στον δημόσιο βίο της χώρας μας. Συμφέροντα ανέκαθεν υπήρχαν. Συμφέροντα και όχι πάντοτε ορατές παρέες συμφερόντων. Όμως η τηλεόραση προώθησε και εδραίωσε ερήμην της κοινής γνώμης τη συναλλαγή πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων και στήριξε τη δημιουργία του σημερινού πολιτικού συστήματος της αναίσχυντης και ολοφάνερης πλέον ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ. Μιας διαπλοκής στην οποία μετέχουν, με το… αζημίωτο, και κυκλώματα δικαστών! Γεγονός, μολονότι περιορισμένης εκτάσεως, εξωφρενικό.
Στη δραματική περίοδο που διανύει σήμερα η πατρίδα μας, με τους τοκογλύφους δανειστές μας να μας θεωρούν φόρου υποτελείς και να συμπεριφέρονται ως δυνάστες, ο εξουθενωμένος οικονομικά έλληνας πολίτης ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΤΟΥΣ.
Μέσα σʼ αυτό το ζοφερό κλίμα η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε από την κυριακάτικη εφημερίδα «Real News», ιδιοκτησίας του ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ –και όχι, φερʼ ειπείν, του τάδε ή του δείνα μεγαλοεπιχειρηματία– Νίκου Χατζηνικολάου, ότι τρεις πρώην υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο νυν πρόεδρος της Βουλής, αποκόμισαν σε συνεργασία με άλλα προδήλως σκοτεινά υποκείμενα 10,2 δισ. ευρώ διά του ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω της αγοράς κατοικιών. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι το τεράστιο, το αστρονομικό αυτό ποσό συγκλόνισε την πενόμενη ελληνική κοινωνία. Το εν λόγω ανατριχιαστικό σκάνδαλο το είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας η ίδια εφημερίδα πριν από ενάμιση χρόνο, αλλά οι… υπευθύνως ανεύθυνοι κύριοι του ΣΔΟΕ το είχαν καταχωνιάσει –ο Θεός κι η ψυχή τους γιατί– στα άδυτα των συρταριών τους.
Ανακύπτει βεβαίως το ερώτημα για την εκ νέου ανακίνηση του θέματος εκ μέρους της «Real News» την περασμένη Κυριακή. Η χρονική στιγμή είναι ύποπτη, διότι αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την επικείμενη επιψήφιση στη Βουλή του ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΥ (για την Ελλάδα και τους πολίτες της) πακέτου εξοντωτικών –και εντελώς ΑΔΙΕΞΟΔΩΝ– μέτρων, και μάλιστα ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΑΡΘΡΟ! (Τέτοιος και τόσο μεγάλος ο φόβος της ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ τρικομματικής μας κυβέρνησης!) Εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, έχει σημασία ΔΕΝ είναι πρωτίστως ο αποπροσανατολισμός, αφού θα ψηφιστούν, ούτως ή άλλως, στη Βουλή τα ήδη συμφωνηθέντα από τους τρεις αρχηγούς ισοπεδωτικά μέτρα, παρά τα για το θεαθήναι διάτρητα τσαλιμάκια του Βενιζέλου και του Κουβέλη. Κατά τʼ άλλα, ο Ν. Χατζηνικολάου δημοσίευσε επίσημα έγγραφα που περιήλθαν στα χέρια του και όφειλε να εκτελέσει το δημοσιογραφικό του καθήκον. Ας του καταλογιστεί ότι αύξησε την κυκλοφορία της εφημερίδας του την περασμένη Κυριακή και ότι θα την αυξήσει και ετούτη την Κυριακή.
Ο Χατζηνικολάου δεν είναι φίλος μου ούτε εγώ δικός του φίλος. Απλώς είχαμε συνεργαστεί ως μέλη και οι δύο της διοικούσας επιτροπής του Αθήνα 9,84 προ αμνημονεύτων χρόνων. Πριν από εννέα μάλιστα εβδομάδες τον είχα κατηγορήσει από αυτήν εδώ τη στήλη ότι εισήγαγε στην ελληνική γλώσσα τη γαλλική liaison (σύνδεση). Τόνιζα σχετικά: «Στην Ελλάδα δεν συνεκφέρονται το άρθρο με το ουσιαστικό που προσδιορίζει». Και πρόσθετα το ακόλουθο παράδειγμα: «Αν σε μια φράση θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει, φέρʼ ειπείν, την έκφραση “τον παραδόπιστο”, υποχρεούται να κάνει μια ελάχιστη παύση ανάμεσα στο άρθρο και το ουσιαστικό, για να ακουστεί το νι. Αλλιώς θα παρεμβληθεί ένα κακόηχο και ακαταλαβίστικο “τόμπα”»! Τα έγραψα αυτά για να υπογραμμίσω πως ό,τι διατυπώνω σε άρθρα μου δεν επηρεάζεται ούτε από φιλίες ούτε από έχθρητες. Εκφράζει τις, μπορεί και λανθασμένες, απόψεις μου, πάντοτε όμως με γνώμονα την περί δικαίου συνείδησή μου.
Ακούγοντας τις χυδαίες εκφράσεις του κ. Μεϊμαράκη αλλά και τις ευθείες απειλές του –εκφράσεις «εις τας αγυιάς και τας ρύμας ή εις τα χαμαιτυπεία», όπως έλεγε η γιαγιά μου– παίρνω αναφανδόν το μέρος του Ν. Χατζηνικολάου. Αλλά και πέραν αυτού. Οι δραστηριότητες του κουμπάρου του κ. Μεϊμαράκη, Ιωάννη Καρούζου, όπως καταγγέλλει ο πρώην συνεταίρος του, Γιώργος Ζωγραφάκης, υπήρξαν έκνομες σε βαθμό κακουργήματος. Πρώτα ως ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων μαζί με τη γυναίκα του, κατακλέβοντας το Δημόσιο με πλαστά τιμολόγια πολλών εκατομμυρίων, και ύστερα από χρόνια, αφού ξέμπλεξε από τα «νυχτερινά μαγαζιά» στα δικαστήρια, δωροδοκώντας αφειδώς πολλούς και διαφόρους, άρχισε να ιδρύει δεκάδες ανώνυμες εταιρείες με αντικείμενο την εκμετάλλευση ακινήτων. Τότε προσήλκυε βουλευτές, υπουργούς και άλλους επώνυμους για να βοηθήσουν στο μεγάλο κόλπο. Όπως αναφέρει ο Ζωγραφάκης, πολλοί από τους εμπλεκομένους ήταν βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, πλην των τριών της ΝΔ, που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό της κατάντημα. Κατεπείγει, επομένως, η πλήρης δικαστική διαλεύκανση των βρωμερών αυτών υποθέσεων, ώστε να δημευθούν οι περιουσίες των ενόχων.