Πώς «κάηκαν» 28.216 δανειολήπτες

Mερικές φορές στη δημοσιογραφία η επιβεβαίωση ενός ρεπορτάζ έχει πικρή γεύση: το «Π» είχε αποκαλύψει τον Μάιο του 2007 τους επαχθείς όρους της τιτλοποίησης 28.216 στεγαστικών δανείων δημοσίων υπαλλήλων που ανήκαν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και με τη βοήθεια της JP Morgan μετατράπηκαν σε ρευστό ύψους 950 εκατ. ευρώ, τα οποία ακολούθως χρησιμοποίησε ο μέγας «μάγειρος» των στατιστικών στοιχείων, Γ. Αλογοσκούφης, για να εμφανίσει χαμηλότερο δημόσιο έλλειμμα.

Γράφαμε τότε για τους «καμένους» από αυτήν τη σύμβαση δανειολήπτες, που ήταν στην πλειονότητά τους υπάλληλοι του ίδιου του υπ. Οικονομικών, της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Γιατί ήταν καμένοι; Γιατί «κλειδώθηκαν» έκτοτε στα υψηλά, αρχικά επιτόκια των δανείων που είχαν πάρει, χωρίς δυνατότητα ρύθμισης.

Σήμερα, οι ίδιοι δανειολήπτες είναι διπλά «καμένοι», γιατί εξαιρούνται και από τις γενναιόδωρες ρυθμίσεις δανείων που έχει εφαρμόσει, βάσει νόμου, το ΤΠΔ για άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Όπως γράφαμε πριν από πέντε χρόνια, η ρύθμιση των δανείων είναι ουσιαστικά απαγορευμένη από τη σύμβαση τιτλοποίησης, καθώς σε κάθε περίπτωση ρύθμισης το ΤΠΔ θα πρέπει να υπολογίζει το ποσόν που χάνεται από τους τόκους του δανείου και να το καλύπτει, αποζημιώνοντας τους κατόχους των τίτλων που έχουν εκδοθεί. Με απλά λόγια, αν το ΤΠΔ ήθελε να ρυθμίσει τα δάνεια αυτών των 28.216 δανειοληπτών δημοσίων υπαλλήλων, θα έπρεπε να βρει… έναν σκασμό λεφτά για να αποζημιώσει τους επενδυτές που αγόρασαν, μέσω της τιτλοποίησης, αυτά τα δάνεια.

Έτσι, σήμερα όλοι αυτοί οι δανειολήπτες είναι παγιδευμένοι σε δάνεια που, σε αρκετές περιπτώσεις, εξανεμίζουν το μεγαλύτερο μέρος των μειωμένων αποδοχών τους, μέσω των υψηλών μηνιαίων παρακρατήσεων που γίνονται. Για όλα αυτά φέρουν ακέραιη την ευθύνη οι κ. Αλογοσκούφης και Δούκας, που επινόησαν την επίμαχη τιτλοποίηση και τόσες άλλες πρακτικές «μαγειρέματος» των στατιστικών στοιχείων με τη βοήθεια μεγάλων ξένων επενδυτικών τραπεζών (βλ. δομημένα ομόλογα κ.ά.). Ας τους αναζητήσουν οι «καμένοι» δανειολήπτες, για να τους εκφράσουν καταλλήλως τις ευχαριστίες τους…

Ο ΟΠΑΠ και… ένας περίεργος όρος

Προχωρά από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου η διαδικασία πώλησης του 1/3 των μετοχών του ΟΠΑΠ και ήδη έγιναν γνωστοί οι όροι της προκήρυξης του διαγωνισμού. Ένας από αυτούς τους όρους προβλέπει ότι δικαίωμα διεκδίκησης του ΟΠΑΠ έχουν μόνο εταιρείες που είχαν εμφανίσει την τελευταία τριετία ετήσιο μέσο όρο κερδών προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων ύψους τουλάχιστον 150 εκατ. ευρώ.

Διαβάζοντας κανείς αυτόν τον όρο της προκήρυξης εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί: «Μα, γιατί τουλάχιστον 150 εκατ. ευρώ; Γιατί όχι 100 ή 200 εκατ. ευρώ;». Το ΤΑΙΠΕΔ καλό θα ήταν να εξηγήσει πώς κατέληξε σε αυτόν τον όρο, θέτοντας ένα ελάχιστο όριο λειτουργικής κερδοφορίας, που φαίνεται να έχει επιλεγεί μάλλον αυθαίρετα ή εντελώς τυχαία.

«Εντελώς τυχαία»; Ίσως όχι εντελώς. Όπως διαπίστωσε η στήλη, ανατρέχοντας στους δημοσιευμένους ισολογισμούς ενός από τους σίγουρους διεκδικητές του ΟΠΑΠ, της Intralot του Σ. Κόκκαλη, φαίνεται ότι η εν λόγω εταιρεία εκπληρώνει με πολύ μικρή διαφορά αυτό το κριτήριο. Η μέση κερδοφορία της Intralot, προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων, ήταν 153,6 εκατ. ευρώ την τριετία 2009-2011. Δηλαδή, ήταν ελάχιστα εκατομμύρια υψηλότερη από το όριο που έχει τεθεί από το ΤΑΙΠΕΔ, για να έχει δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό. Ίσως έτσι εξηγείται, λοιπόν, γιατί τέθηκε σε αυτό το ύψος το όριο ελάχιστης κερδοφορίας για συμμετοχή στον διαγωνισμό: αν οι υπεύθυνοι του ΤΑΙΠΕΔ… στρογγύλευαν τον αριθμό, τοποθετώντας τον «πήχη» στα 200 εκατ. ευρώ, για παράδειγμα, η Intralot θα είχε βρεθεί ήδη εκτός διαγωνισμού για τον ΟΠΑΠ!