Να δούμε πότε θα γίνει η έκρηξη

Η ηθοποιός με την αστείρευτη κωμική φλέβα πρωταγωνιστεί φέτος τον χειμώνα με τον Κώστα Βουτσά, μετά την επιτυχία του καλοκαιριού, στη θεατρική παράσταση «Ο παππούς έχει πίεση» της Δήμητρας Παπαδοπούλου και δηλώνει ότι πίεση δεν έχει μόνο ο παππούς, αλλά όλοι οι Έλληνες, γιατί εκεί μας έφτασαν.
Αυτό που αναζητά η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου είναι ένα νέο Στέλιο Καζαντζίδη και στιχουργούς για να τραγουδήσουν την ξενιτιά των παιδιών μας, ενώ αυτό που ευελπιστεί είναι περισσότερες προσωπικές στιγμές, γιατί τα «σʼ αγαπώ» με το κυνήγι του χρήματος χάθηκαν. Βαθιά ανθρώπινη και συναισθηματική, μιλάει για αξίες ζωής όπως την οικογένεια και όταν χρεώνει λάθη στην ελληνική κοινωνία λέει χαρακτηριστικά «αρχικά ως οικογένειες κάναμε λάθη»…

// «Ο παππούς έχει πίεση» στο θέατρο «Ήβη» από τις 17 Οκτωβρίου… Τον τρέλαναν οι τρεις εγγόνες του, είναι και σε μια ηλικία… Οι Έλληνες γιατί είμαστε πια οι περισσότεροι με το πιεσόμετρο;
Οι Έλληνες έχουν πίεση γιατί μας υποχρέωσαν να έχουμε πίεση. Είμαστε, αυτά τα χρόνια του Μνημονίου, όλοι οι Έλληνες σχεδόν με ανεβασμένη πίεση! Να δούμε βέβαια πότε θα κάνουμε την έκρηξη!

// Την περιμένετε την έκρηξη του Έλληνα;
Την αναζητώ. Αυτό που αναζητώ περισσότερο είναι η επιστροφή στις αξίες και στην οικογένεια. Αυτό που πρέπει να θυμηθούμε όλοι μας είναι ότι με τα απλά πράγματα ο άνθρωπος είναι ευτυχής και προπάντων με αγάπη! Όταν υπάρχει αγάπη στην οικογένεια ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας πέρασαν μεγαλύτερες δυσκολίες και ήταν ευτυχισμένοι τρώγοντας κρέας κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Οι πολιτικοί, οι τράπεζες, τα μίντια, που θεοποίησαν το δίπτυχο «γίνε διάσημος και πλούσιος», η εκπαίδευση που βγάζει επιτυχημένους, γιατί αυτό είναι το μέλημα της κοινωνίας μας και ουχί μορφωμένους, το σύστημα γενικότερα ξεμυάλισε τον κόσμο και τον οδήγησε στο «μαζί τα φάγαμε». Ανεξέλεγκτα δάνεια, ανεξέλεγκτος νεοπλουτισμός, ανεξέλεγκτη δυστυχία. Αυτό που έχουμε πάθει βασικά είναι ότι επτωχεύσαμε στις προσωπικές μας στιγμές. Πάνω στο κυνήγι του χρήματος οι προσωπικές στιγμές, της αγκαλιάς, του φιλιού, του παιχνιδιού με τα παιδιά μας, της προσευχής, του «σʼ αγαπώ» έγιναν όλο και πιο λίγες. Ας ψάξουμε λίγο τα πράγματα και θα δούμε ότι τα λάθη μας αρχίζουν βασικά από τις αξίες που έχει βάλει ο καθένας στη ζωή του. Με την κρίση, βέβαια, φάνηκε ότι οι αξίες των τελευταίων ετών που έβαλε η ελληνική κοινωνία ήταν λάθος. Γιʼ αυτό και η δυστυχία μας. Η σειρά «Στο παρά πέντε» αγαπήθηκε γιατί έδειχνε μια παρέα φίλων. Αυτό μας λείπει, το «μαζί»!

// Θεωρείτε την κρίση ευκαιρία για αλλαγή;
Δεν μπορούμε να βαφτίσουμε την κρίση ευκαιρία. Μια αναγκαστική κατάσταση είναι. Ας κοιτάξουμε να επωφεληθούμε τουλάχιστον και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι! Ο άνθρωπος ως ουσία είναι κάτι πιο βαθύ από την επινόηση του χρήματος και της οικονομικής κρίσης.

// Το θυμόμαστε αυτό; Έχουμε συνείδηση της έννοιας της ανθρώπινης ύπαρξης;
Δεν υπάρχει ηθική, ούτε μνήμη στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι συνέβη τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα μου. Και πολιτιστικά να το δεις, δεν υπάρχουν καλλιτεχνικές αξίες. Τα σημάδια των καιρών είναι απογοητευτικά και έχουμε φτάσει σε μια τραγική κατάσταση. Και ήμασταν ένας λαός που πίστευε πολύ, που είχε έθιμα, τιμή. Πού πήγαν όλα αυτά; Πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες για όλα αυτά, για την αλλοτρίωση ενός ωραίου λαού, που δεν είχε πολίτες σε κατάθλιψη, αλλά ανδρειωμένους, αισιόδοξους και στα δύσκολα, ευτυχισμένους με ψωμί και ελιά. Όλοι οι αγώνες των παππούδων για μια αξιοπρεπή δουλειά, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας στα εργοστάσια, έγιναν 500 ευρώ στη φάμπρικα και 15 ώρες δουλειά. Μετά αν βγαίνουν τέρατα αντί για παιδιά στην ελληνική κοινωνία, καθώς η μάνα θα απουσιάζει από την ελληνική οικογένεια, ας αναζητηθούν οι ευθύνες. Γιατί την κοινωνική ηρεμία τη βιώνουμε όλοι – και πλούσιοι και φτωχοί. Πότε θα ενεργοποιηθούμε επιτέλους και θα πούμε «φτάνει ως εδώ, η ζωή είναι δουλειά αλλά και χαρά και αξιοπρέπεια»;

// Από ποιους περιμένετε την ανατροπή;
Από τους νέους, Μαρία μου, που βράζει το αίμα τους, που δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Από τους ηλικιωμένους που είναι αδύναμοι λες να περιμένω ή από τους βολεμένους πλούσιους; Η γενιά αυτή με τα πτυχία που ψάχνει να βρει δουλειά δεν είναι χαμένη γενιά, είναι φευγάτη. Η Ελλάδα μας λείπει, η Ελλάδα ξενιτεύεται και δεν υπάρχει ένας Στέλιος Καζαντζίδης σήμερα να τραγουδήσει την ξενιτιά των παιδιών μας. Δεν υπάρχει ένας στιχουργός σήμερα να γράψει για τον πόνο της μάνας που βλέπει το παιδί της να πηγαίνει στην Αυστραλία. Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Πρέπει να συσπειρωθούμε, αλλιώς βλέπω στην Ελλάδα να μένουν μόνο οι ηλικιωμένοι.

// Και οι ηθοποιοί δεν ξενιτεύεστε; Ξέρω ότι εμφανίζεστε ως γκεστ σε ένα πολύ επιτυχημένο, καθημερινό σίριαλ στην Κύπρο, «Τʼ άσπρα μπαλόνια» με την υπογραφή της Βάνας Δημητρίου…
Στην Κύπρο μας αγαπάνε πολύ, δεν νιώθω ότι ξενιτεύτηκα, γιατί μιλάω τη γλώσσα μου. Στην Κύπρο υπάρχουν ακόμη πολύ καλές συνθήκες για τη δημιουργία καλών τηλεοπτικών σειρών. Στην Ελλάδα βλέπουμε τούρκικες σειρές. Γιʼ αυτό και εγώ στη χώρα μου επιμένω ελληνικά και θεατρικά. Με ελληνικό λόγο να βγω στο θέατρο! Η Δήμητρα Παπαδοπούλου έγραψε μια καταπληκτική κωμωδία μʼ έναν μοναδικό Κώστα Βουτσά, με τον οποίο περιοδεύσαμε μαζί όλο το καλοκαίρι και ο κόσμος τον αποθέωσε. Γιʼ αυτό ραντεβού όλοι στο θέατρο «Ήβη» στις 17 Οκτωβρίου.

// Το θέατρο αντέχει στην κρίση;
Στην κρίση ο κόσμος επιστρέφει στο θέατρο, γιατί ψάχνει τα νοήματα της ζωής. Ο καλλιτέχνης μέσα στη φτώχεια βρίσκει το χρόνο να δημιουργήσει τα μεγάλα έργα.

// Απέχετε από την τηλεόραση και ως τηλεθεάτρια; Δηλαδή ειδήσεις δεν βλέπετε;
Δεν μπορώ να τις παρακολουθήσω. Μήπως μας λένε και την αλήθεια; Γιατί μας λέει την αλήθεια και η κυβέρνηση; Προσπαθούν να κερδίσουν το χαμένο χρόνο λένε, ήταν χαμένο το παιχνίδι υποστηρίζουν και τώρα το γύρισαν. Το γύρισαν πώς; Δεν θέλω άλλους μειωμένους μισθούς, κομμένες συντάξεις, ψαλίδι στην περίθαλψη.

// Στην επαρχία που περιοδεύσατε το καλοκαίρι τα προβλήματα είναι πιο μεγάλα; Ή να επιχειρήσουμε όλοι μας την επιστροφή στη φύση και στο χωριό;
Στην Αθήνα δεν υπάρχει πρόσβαση σε δουλειά και υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα. Στο χωριό υπάρχουν οι καλλιέργειες και είσαι πιο προστατευμένος. Στην Αθήνα έχουν γίνει άγρια τα πράγματα. Σε σκοτώνουν πλέον για να σου πάρουν μια βιντεοκάμερα. Πού φτάσαμε…

// Η ξενοφοβία διπλασίασε τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Φαινόμενο των καιρών…
Υπάρχει κάτι που λέγεται κοινή λογική, χρυσή τομή. Από τη μια, στο κέντρο της Αθήνας μένουν περισσότεροι μετανάστες παρά Αθηναίοι, από την άλλη, η αστυνομία έχασε τη δύναμή της. Δεν μπορεί όμως να υποκατασταθεί η αστυνομία. Για μένα όσο τρελό είναι να μαχαιρώνεται ένας μετανάστης που κάνει απλά τη δουλειά του, επειδή είναι ξένος, τόσο τρελό μου φαίνεται να πάρει κάποιος ένα όπλο και να γαζώσει τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Υπάρχει δημοκρατία, νόμοι και σεβασμός για όλους. Τα άκρα βλάπτουν.

// Ας αναλάβει η δικαιοσύνη το έργο της. Δεν περιμένετε μια Εξεταστική Επιτροπή για τα όσα συνέβησαν στην πατρίδα μας και στέλνουν τον καρκινοπαθή να αγοράσει φάρμακα στη Βουλγαρία;
Ποια Εξεταστική Επιτροπή απέδωσε δικαιοσύνη; Αποδόθηκε για τη Ζήμενς, για τη φούσκα του Χρηματιστηρίου; Τι μου λέτε; Πρέπει πλέον να πούμε «φτάνει πια». Πρέπει να πούμε το μεγάλο «Όχι»! Χρειάζεται ένα «Όχι» ξανά στην ιστορία μας.