Διά χειρός…
…του κ. Κ. Ι. Δεσποτόπουλου, ακαδημαϊκού και πρώην υπουργού Παιδείας, από το άρθρο του «Ο Βενιζέλος δεν επένδυσε στην τύχη το 1919», στην «Καθημερινή»:
Η Σμύρνη θα είχε παραμείνει ελληνική αν…
«Το 1919, όλα ήταν ευοίωνα για την αποστολή του ελληνικού στρατού, με την τότε κατάσταση της Τουρκίας και με τη διεθνή τότε συγκυρία. Από τον Νοέμβριο του 1920 όμως, η Ελλάς, με το εθνικά ολέθριο αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, αυτο-υποβιβάσθηκε από νικήτρια σε ηττημένη του Πολέμου 1914-1918. Ενώ δηλαδή το 1918 συμμετείχε δικαιωματικά η Ελλάς στην ομάδα των κρατών, φορέων της νίκης, από τον Νοέμβριο του 1920, με την κυβέρνηση των αντιβενιζελικών, θεωρούμενων γερμανόφιλων, έχασε την ενεργό αλληλεγγύη των νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων, και μάλιστα έδωκε πρόσχημα, ώστε μεταπολεμικές κυβερνήσεις κρατών συμμάχων της σε κρίσιμο χρόνο γιʼ αυτά με πολιτική στυγνή, ήδη συμφεροντολογική, να ευνοούν κάπως την Τουρκία έως και με παροχή οπλισμού.
Δεν εισακούσθηκε το 1920, μετεκλογικά, η φρόνιμη γνώμη του πρωθυπουργού Δημητρίου Ράλλη να εκπροσωπεί την Ελλάδα προς τις Μεγάλες Δυνάμεις ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο έμπιστος φίλος των, αν και ηττημένος στις εκλογές. Επικράτησε η κομματική εμπάθεια, εις βάρος του εθνικού συμφέροντος. Ίσχυσε κομματικό συχνά κριτήριο και σε τοποθετήσεις αξιωματικών του μαχόμενου στρατού. Διαπράχθηκαν λάθη στρατηγικής. Δεν εισακούσθηκε η πρόταση του Αρχιστρατήγου Χατζηανέστη για έγκαιρη σύμπτυξη του στρατού προς την περιοχή της Σμύρνης.
Αυτά όλα, ή και άλλα, μη προβλέψιμα το 1919, έφεραν τελικά την ήττα και την καταστροφή. Χωρίς αυτά η περιοχή της Σμύρνης θα είχε μάλλον παραμείνει ελληνική περιοχή και θα συνέβαλλε σταθερά, ώστε ο ελληνικός λαός να έχει ευμάρεια και ικανότητα προς μεγαλουργία».
****
…του πρώην υπουργού Τάσου Γιαννίτση από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Το ευχολόγιο για ανάπτυξη και τι –δεν– κάνουν κυβερνήσεις και “τρόικα”»:
Το κράτος που μας λείπει…
«Η Ελλάδα ενώ σημείωσε σημαντική σύγκλιση σε όρους ΑΕΠ με την ΕΕ υστερεί σημαντικά στις δομές παραγωγής και σε γνώσεις. Ανάπτυξη όμως σημαίνει παραγωγικό μετασχηματισμό, αλλαγή στα μεγέθη και στην ανταγωνιστική ανθεκτικότητα των επιχειρήσεων, ανάδειξη επιχειρήσεων που δεν σβήνουν σε λίγα χρόνια, καινοτομίες και τεχνολογική ανάπτυξη στο εκπαιδευτικό και στο παραγωγικό σύστημα, απάλειψη της εκτεταμένης διαφθοράς και γραφειοκρατίας σε όλο το φάσμα της διοίκησης, σημαίνει και απεγκλωβισμό από πολιτικές που απονέμουν προσόδους για πελατειακά οφέλη σε ειδικές ομάδες. Σημαίνει μια επιστροφή στις δυνατότητες του αγροτικού χώρου, ο οποίος αφού απομυζήθηκε από τον κόσμο του εγκαταλείφθηκε. Σημαίνει επίσης ένα αυστηρό, διαφανές δίκαιο και απαλλαγμένο από μηχανισμούς διαφθοράς φορολογικό σύστημα. Σημαίνει κράτος δικαίου. Τι απʼ όλα αυτά συνοδεύει τα προγράμματα που εκπονούν “τρόικα” και κυβερνήσεις μαζί;».
****
…της Άννας Φραγκιαδάκη, καθηγήτριας, από το SMS της στα «Νέα» με τίτλο «SOS Αριστερά»:
«Η συναίνεση σχετίζεται με βαθιά συντηρητικές πεποιθήσεις κυρίαρχες σε κοινωνικές ομάδες, αλλά όχι μόνο αυτό. Το είδος αντιπολίτευσης που ασκεί η Αριστερά εναντίον της “μνημονιακής πολιτικής” έχει σταδιακά ευνοήσει ένα πρωτοφανές κλίμα ανομίας, όπου ο καθένας αντλεί από τις αριστερές πολιτικές ηγεσίες το “αριστερό” δικαίωμα να παραβιάζει αλλά και να αρνείται να εφαρμόζει τους νόμους, εφόσον διαφωνεί.
Ποτέ στην ιστορία αυτού του λαού δεν βρήκε έδαφος η φασιστική ιδεολογία και σήμερα αυξανόμενα ποσοστά αποδέχονται το νεοναζιστικό μόρφωμα. Είναι η έσχατη στιγμή να συνειδητοποιήσει η Αριστερά πού οδηγεί η λαϊκιστική της πολιτική. Αλλιώς η απειλή πλησιάζει. Υπάρχει ένα μονόπρακτο του Μπρεχτ. Με αντικείμενο διαφωνίας ποιος είναι “πιο υπεύθυνος” που οι εγκληματίες Ναζί ποδοπατούν τη Γερμανία και ετοιμάζουν πόλεμο, συγκρούονται παθιασμένα σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές, κρατούμενοι όλοι μαζί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης…».
****
…του Κώστα Καλλίτση, από την ανάλυσή του στην «Οικονομική Καθημερινή»:
Μας χρειάζονται…
«Οι εξελίξεις στην περιοχή, η κατάρρευση της Συρίας, οι σχεδιασμοί για το Ιράν, καθιστούν την Ελλάδα (α) αναγκαία βάση στήριξης ενδεχομένων πολεμικών επιχειρήσεων και (β) κυματοθραύστη προσφύγων. Κανείς δεν θέλει κατάρρευσή της τώρα».