Τα δίνει όλα για να πετύχει η απεργία της Τετάρτης το ΚΚΕ

Ο Περισσός τονίζει ότι το «φτάνει πια» που φωνάζει ο ίδιος ο λαός πρέπει να πάρει το πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο που αντιστοιχεί στις σημερινές ανάγκες του λαού και του κινήματος. Πρέπει, ξεκαθάρισε η Α. Παπαρήγα μιλώντας στο 38ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, να «στρέφεται στην κυριαρχία των μονοπωλίων στην οικονομία, να αφορά τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης».

Στο ΚΚΕ είναι ξεκάθαροι ότι όπως είναι τα πράγματα σήμερα στη χώρα δεν αρκεί, όσο κι αν πρέπει να γίνεται, να προβάλλονται από το κίνημα απλώς μέτρα ανακούφισης της φτωχολογιάς, δεν αρκεί, όσο και να έχει αξία, η λαϊκή αλληλεγγύη ούτε να τρέχουμε για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο, φως, ακόμα και το νερό.

Θα παλέψουμε και γι’ αυτά, τονίζουν, αλλά δεν θα κάνουμε τίποτα εάν δεν διαλέξουμε τον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής, αφού όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν, αυτές θα είναι πολύ λιγότερες από το κόστος της αυταπάτης και της υποταγής εντέλει στη σημερινή κατάσταση.

Ως εκ τούτου, το ΚΚΕ καλεί για στήριξη στην πολιτική του πρόταση για μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους χωρίς καμία αναγνώριση μέρους του, για αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτονόητα έξοδο από το ευρώ) και την οργάνωση της πάλης για να πάρει ο λαός στα χέρια του τον πλούτο που παράγει και τα παραγωγικά μέσα που διαθέτει ακόμα η χώρα και να δρομολογήσει ανάπτυξη της οικονομίας με υπολογισμό των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.

Το ΚΚΕ μετά τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου, όπου είδε να αιμορραγεί από την εγκατάλειψη ψηφοφόρων του προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρεί σταθερό το μέτωπο της αντιπαράθεσης με την Κουμουνδούρου, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι το αίτημα για αριστερή κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές θα είναι ισχυρό και εκ των πραγμάτων θα συμπιέσει εκ νέου τους ψηφοφόρους του.

Έτσι, απευθυνόμενο στους ψηφοφόρους τονίζει ότι με τα σημερινά δεδομένα ένα από τα χαρτιά του αστικού συστήματος αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού εξελίσσεται στο ένα σκέλος του νέου δίπολου που τείνει να αντικαταστήσει το γνώριμο δίδυμο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Το νέο δίπολο, λένε τα στελέχη του κόμματος, έχει στο ένα σκέλος την Κεντροδεξιά-Δεξιά και στο άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα έχει εξελιχθεί σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, «ενώ διατηρεί πολλά χαρακτηριστικά του κλασικού οπορτουνισμού, ο οποίος αποτελεί το πιο ύπουλο, διαβρωτικό στοιχείο του εργατικού κινήματος και των συμμαχιών του».

Δεν είναι τυχαίο, τονίζουν, ότι σήμερα συσπειρώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ όλα εκείνα τα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, των κάθε λογής απολογητών αλλά και ορισμένων «σφουγγοκωλάριων» της εξουσίας που ωφελήθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, από τα κοινοτικά ποσά, τις επιδοτήσεις, που υπέκυψαν ή ανέχτηκαν τη διαφθορά και την εξαγορά, που ρίχτηκαν στο κυνήγι του ατομικού κέρδους.

Βέβαια, ομολογούν, τον ΣΥΡΙΖΑ τον ψήφισαν και άνεργοι, απελπισμένοι φτωχοί, αλλά ξεκαθαρίζουν ότι τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν την καθορίζει η φτωχολογιά, αλλά η επιλογή του εν λόγω κόμματος να δρα αποκλειστικά και μόνο στο πλαίσιο του καπιταλισμού και να στηρίζει την καπιταλιστική οικονομία.

Είναι δε απόλυτοι αναφέροντας ότι η «κυβερνώσα Αριστερά» δεν πρόκειται να αλλάξει τη γενική γραμμή πλεύσης ούτε να πλήξει το σάπιο πολιτικό σύστημα. Καμία κυβέρνηση, λένε, όπως κι αν λέγεται -»αριστερή, κομμουνιστική, ακόμα και επαναστατική να αυτοαποκληθεί»-, δεν θα σεβαστεί τις διακηρύξεις της αν τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος είναι στα χέρια των μονοπωλίων, αν ο λαός είναι μακριά από την ιδιοκτησία και την εξουσία.