Πολιτικές φιγούρες σε «θέατρο σκιών»
Μοιάζει με σενάριο παλιάς, κλασικής ιταλικής κωμωδίας, όμως πρόκειται στην πραγματικότητα για μια τραγική εξέλιξη για τη χώρα και τον λαό της.
Οι πρωταγωνιστές της ληστείας του ελληνικού λαού και της εκποίησης του εθνικού πλούτου, οι συνεταίροι της κυβέρνησης του Μνημονίου, υπακούουν πλήρως στις εντολές των «πολιτικών τους πατρώνων» (ΔΝΤ, 4ο Ράιχ, τραπεζική δικτατορία) και καταρτίζουν εν αγαστή συνεργασία το «πακέτο» της κρεούργησης εισοδημάτων, μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών…
Όμως άρχισαν να ανησυχούν σοβαρά για το πώς θα εμφανίσουν τη ληστεία με το περιτύλιγμα της δωρεάς, της «χορηγίας» για τη σωτηρία του έθνους.
Οι ληστευόμενοι, ακόμα και όσοι συνειδητά ή ακουσίως εξαπατήθηκαν, αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους… Ποιος, λοιπόν, «θα πληρώσει τον βαρκάρη», ποιος θα επωμιστεί το πολιτικό κόστος; Εδώ αρχίζουν οι διαφωνίες, η επίρριψη ευθυνών του ενός συνεταίρου προς τον άλλο, εδώ η «παλιοσειρά του Μνημονίου», το ΠΑΣΟΚ, κουνά το δάχτυλο στον νεόκοπο του Μνημονίου Α. Σαμαρά και του υπενθυμίζει τις ψεύτικες υποσχέσεις του και τις ανακολουθίες του…
Δεν πρόκειται για ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις. Οι τρεις εταίροι έχουν ήδη παραιτηθεί από κάθε δυνατότητα διαφωνίας απέναντι στις εντολές της «τρόικας». Δεν πρόκειται μόνο για τις υπογραφές και την πλήρη νομιμοποίηση του Μνημονίου ΙΙ από τη συγκυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου, που δεσμεύουν πλήρως το δίδυμο Α. Σαμαρά – Ε. Βενιζέλου. Προς επικύρωση αυτών, ο νέος πρωθυπουργός δήλωσε πλήρη υποταγή και προσήλωση στους στόχους και στα ήδη συμφωνηθέντα μέτρα του Μνημονίου, ώστε να αποκτήσει ο ίδιος την «αξιοπιστία» του…
Ο Ε. Βενιζέλος διαπιστώνει τώρα έντρομος ότι το ΠΑΣΟΚ βουλιάζει με γρηγορότερους ρυθμούς και από αυτούς της ύφεσης… Το ΠΑΣΟΚ επιβιώνει την περίοδο αυτή μόνο λόγω της συμμετοχής του στην κυβερνητική εξουσία. Γι’ αυτό και ο Ε. Βενιζέλος προσπαθεί να αντλήσει «κύρος» και επικοινωνιακή παρουσία μέσω της «παρέμβασής» του στις κυβερνητικές επιλογές… Έχοντας αποκόψει κάθε δεσμό με την κοινωνική του βάση, το ΠΑΣΟΚ «επιβιώνει λάθρα» μέσω της συγκυβέρνησης. Δεν έχει όμως άλλες πολιτικές και κοινωνικές αντοχές, ώστε να επωμιστεί και το κόστος του νέου καταστροφικού πακέτου μέτρων…
Η ΔΗΜΑΡ και ο Φ. Κουβέλης συντρίβονται ανάμεσα στις δύο «μυλόπετρες». Αυτήν του κυβερνητικού εταίρου (κυβερνητισμός) και της πλήρους αναντιστοιχίας μεταξύ της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής και του βασικού κοινωνικού και πολιτικο-ιδεολογικού πυρήνα του κόμματος. Πάντως, ο Φ. Κουβέλης έχει ένα κρυμμένο χαρτί που μπορεί να χρησιμοποιήσει όταν το κόστος της συμμετοχής του στην κυβέρνηση καταστεί ανεξέλεγκτο: αυτό της αποχώρησής του από την κυβέρνηση, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο να τον κατηγορήσουν ότι την έριξε για μικροκομματικούς λόγους… Αυτό το πλεονέκτημα δεν το διαθέτει ο Ε. Βενιζέλος.
Είναι φανερό ότι το ποσό των 11,5 δισ. ευρώ που περιλαμβάνει το νέο πακέτο μέτρων θα αφαιρεθεί κατευθείαν από την αγορά, επιταχύνοντας τον ρυθμό αύξησης της ύφεσης και της ανεργίας.
Όλη η «λογική» του ΔΝΤ, όλη η «λογική» των Μνημονίων βασιζόταν σε μια υπόθεση: Ότι για κάθε ευρώ που θα αφαιρούνταν από μισθούς, εισοδήματα, συντάξεις, το ΑΕΠ θα μειωνόταν κατά 0,2 του ευρώ… Τι αποδείχτηκε όμως έπειτα από τρία χρόνια εφαρμογής των Μνημονίων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης;
Σ’ αυτά τα τρία χρόνια αφαιρέθηκαν συνολικά από τα εισοδήματα ποσά που ανέρχονται αθροιστικά σε 49 δισ. ευρώ. Εάν κατά το ίδιο χρονικό διάστημα παρακολουθήσουμε την απόλυτη μείωση του ΑΕΠ, θα διαπιστώσουμε ότι φτάνει στο ίδιο περίπου ποσό…
Το συμπέρασμα: ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΕΠ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΥΡΩ…
Πρόκειται δηλαδή για μια ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ που οδηγεί νομοτελειακά όχι απλώς στην εσωτερική υποτίμηση, αλλά ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, στην κατάρρευση ολόκληρων τμημάτων του κοινωνικού κράτους (υγεία, παιδεία, πρόνοια) και στη μετατροπή της χώρας σε καμένη γη…
Οι θεατρικές παραστάσεις των συναντήσεων των τριών αρχηγών -εταίρων του Μνημονίου- ίσως ολοκληρωθούν σήμερα… Παρά τις «διαφορές» του, το δίδυμο Ε. Βενιζέλου – Φ. Κουβέλη δεν μπορεί να απομειώσει το «προφίλ» του Α. Σαμαρά, εν όψει μάλιστα της συνάντησής του με τον ιταλό πρωθυπουργό… Οι «διαφωνίες» μεταξύ των τριών εταίρων του Μνημονίου, μεταξύ του Γ. Στουρνάρα και της «τρόικας» δεν είναι παρά «ρόλοι» (Σαββόπουλος – «Αχαρνής») ενός άθλιου πολιτικού θιάσου, που η παράστασή του αποδοκιμάζεται καθολικά πλέον από την κοινωνία.