Ο Νεκυαγωγός* Γιάννης Βρούτσης…

Η μέχρι τούδε πολιτεία του κ. Βρούτση αφήνει ευθέως να εννοηθεί ότι θάλπει παντός άλλου την τακτική του «ΝΑΙ» στην περιλάλητη Συντροφία Πολ Τόμσεν και των συν αυτώ και ωθεί τους εργαζομένους της Χώρας στη λιμοκτονία.

Η από διετίας και πλέον ανθρωπιστική κρίση στη Χώρα μας με τα νέα εξοντωτικά μέτρα ολίγου δει και θα αντικαθρεπτίζεται στους στίχους του Εθνικού μας Ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού:

«… λαλεί πουλί,
παίρνει σπυρί
κι’ η μάνα το ζηλεύει…».

Κατακτήσεις ενός
αιώνα εξαϋλώνονται

Κατακτήσεις στον χώρο της εργασίας ενός ακριβώς αιώνα με την τακτική της «τρόικας του Εσωτερικού» εξαϋλώνονται. Και το όραμα των πλέον φωτεινών πνευμάτων του Νεοελληνισμού για τη συνεχή οικοδόμηση προς τα βελτίω του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας και της εμπέδωσης του αισθήματος Ασφάλειας του Πολίτη απέναντι στην αβεβαιότητα της αυριανής ημέρας και της απαλλαγής του από τον Φόβο της ανεργίας, της ασθένειας καθίσταται σήμερα ένα εφιαλτικό όνειρο!

Παραλλήλως, ο κ. Βρούτσης εγκύπτει στην «καινοφανή» ή κενοφανή θεωρία περί των «Δύο άκρων» (Ναζιστική Χρυσή Αυγή = Κοινωνική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ) του κ. Φ. Σαχινίδη.

Και ο μεν εκ των αυτουργών του εγκλήματος πρόσδεσης της Χώρας στις μυλόπετρες του ΔΝΤ και των νεοϊμπεριαλιστικών βλέψεων της Γερμανίας, κ. Σαχινίδης, πάντα θα προσφεύγει σε ιστορικές ακρισίες (Θεωρία των «Δύο Άκρων»), προκειμένου να αποσείσει από πάνω του την ευθύνη για το «Κυλώνειο Άγος» που προκάλεσε στον ελληνικό Λαό.

Η μικροπολιτική «θεωρητικολογία» του κ. Σαχινίδη και η αποδοχή της από τον νυν υπουργό Εργασίας και άλλους τινές, μάλιστα και από έγκυρα -υποτίθεται- Μέσα Ενημέρωσης, υπονομεύει τα θεμέλια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η Ιστορία υπενθυμίζει ότι καθίσταται έτι επικινδυνέστερη η «θεωρία» αυτή, αν εκπορεύεται από τον πολιτικό χώρο του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς.

Προφανώς, οι συγκεκριμένοι «Θεωρητικοί» αγνοούν το τι συνέβη στη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» μετά τη λήξη του πολυαίμακτου Α’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Οι ηγέτες του Κέντρου (Χριστιανοδημοκράτες και Φιλελεύθεροι, Χάινριχ Μπρίνινγκ, Κουρτ Φον Σλάιχερ, και εκείνος ο ανεκδιήγητος Φραντς Φον Πάπεν) προώθησαν τον Ναζισμό στην Εξουσία και τον Αδόλφο Χίτλερ στην Καγκελαρία.

Το πολιτικό σύνθημα των Κεντρώων της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης»:

= «Πρώτα ο Χίτλερ, μετά εμείς…»!

Και ήλθε ο Χίτλερ με τη γνωστή αιμοσταγή πολιτική του, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πενήντα εκατομμύρια των νεκρών, το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα, την καταστροφή του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, αλλά και με πρώτα θύματά του τους άκριτους Κεντροδεξιούς ηγέτες της Γερμανίας.

Και η σημερινή «Κεντροδεξιά» και η ασύγγνωστη, κατ’ επίφαση «Σοσιαλδημοκρατία» (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), από μικροπολιτικούς υπολογισμούς, αμνήμονες της Ιστορίας, «λάκκον ανορυγνύουν (Χρυσή Αυγή) και είναι απολύτως βέβαιον ότι θα εμπέσουν αυτώ»!

«Σαχινίδεια
Σχήματα»…

Η Ιστορία, ευτυχώς, δεν είναι «Σαχινίδεια Σχήματα». Διδάσκει και καθοδηγεί τους Λαούς.

Ειδικότερα, στη διαδρομή του Νεοελληνικού Βίου, η Ιστορία παρατηρεί και διδάσκει: Σε στιγμές διάσπασης του Εθνικού Μετώπου και βαθιάς διαίρεσης του Λαού (Θεωρία των «Δύο Άκρων») η Χώρα όχι μόνο γνώρισε Εθνικές Καταστροφές, αλλά επακολούθησε και γεωγραφική συρρίκνωση.

Η σύγχρονη Δημοκρατία δεν νοείται χωρίς Ελευθερία Λόγου, Κοινωνική Δικαιοσύνη και απαλλαγή του Πολίτη από τον Φόβο με την ενεργό παρουσία του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας στη ζωή του.

Ο νυν υπουργός Εργασίας, Ι. Βρούτσης, Νεκυαγωγός των εργατικών δικαιωμάτων, θα καταγραφεί στη σύγχρονη Πολιτική Ιστορία ως «Μέγας Ευεργέτης» του Γερμανικού Νεοαποικισμού στην Ελλάδα και στην Ιστορική Συνείδηση των Νεοελλήνων, ως ο σύγχρονος «Ρωμαιόφρων» Καλλικρατίδας, που οδήγησε τους τελευταίους χίλιους ηγέτες της Αχαϊκής Συμπολιτείας, προασπιστές της Ελληνικής Ελευθερίας, στα Ρωμαϊκά κάτεργα.

Οι «ανθυποτίποτε»…

Η σημερινή «κυβερνώσα ελίτ» των «Ανθυποτίποτε» εκστασιάζεται από τις ενέργειες Νεκυαγωγών, της λογικής και πράξης του κ. Βρούτση, ο οποίος με ιδιαίτερο ζήλο επωάζει και προασπίζεται την εκμηδένιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μέσω της καταλήστευσης του εισοδήματος των εργαζομένων, την απόλυτη συμμόρφωση στις επιταγές εξωχώριων και ημέτερων Τροϊκανών και ασπάζεται «θεωρίες» περί των «Δύο Άκρων», που η Ιστορική Εμπειρία παραπέμπει στην κατάλυση των Δημοκρατικών Θεσμών και την κυριαρχία της «Φαιάς Πανούκλας» του Νεοναζισμού.

Η σύγχρονη Πολιτική Σκέψη, που διακινείται στην παραδοχή του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, άνευ ουδεμιάς εξαίρεσης, παρατηρεί:

= «Στόχος των αρχαίων ήταν η κατανομή της Κοινωνικής Δύναμης ανάμεσα στους πολίτες, με κοινό τόπο καταγωγής, αυτό το αποκαλούσαν Ελευθερία. Στόχος των σύγχρονων Κοινωνιών είναι η απόλαυση της Ελευθερίας στις ατομικές ηδονές. Και αποκαλούν Ελευθερία τις εγγυήσεις που κατοχυρώνονται από Θεσμούς για την επίτευξη αυτών των ηδονών…».

Στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα στη Χώρα μας, ειδικώς στις «Κυβερνώσες Ελίτ», σε όλες τις διαβαθμίσεις, είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο να εντοπίσεις πολιτικά αναστήματα να αντέχουν την προτροπή του μεγάλου Κοινωνικού Αναμορφωτή Ζαν Ζωρές: «Η Δημοκρατία είναι ένα έργο εμπιστοσύνης και μία πράξη τόλμης…».

* Νεκυαγωγός = ο συνοδός των νεκρών στον Άδη.