Μέσα συμφωνεί, έξω διαφωνεί ο Βενιζέλος!

Σήμερα το θέμα όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά –αντίθετα– βρίσκεται ξανά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με όσα συνέβησαν την εβδομάδα που πέρασε και δημιούργησαν την εικόνα μιας κυβερνητικής κρίσης την ώρα της πιο κρίσιμης διαπραγμάτευσης με την «τρόικα».

Πρωταγωνιστής σε αυτό το θέατρο του παραλόγου σχετικά με την κυβερνητική συνοχή ήταν και πάλι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με τις αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις του, την ήξεις-αφήξεις στάση του, την εριστική του διάθεση, το άγχος του να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των αδυνάτων και… σκληρός διαπραγματευτής!

Στην ουσία, δηλαδή, να προβληθεί ως ο «καλός» εκ των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, σε αντίθεση με τον Αντ. Σαμαρά, τον οποίο επιχειρεί να αποδομήσει και να τον παρουσιάσει ως τον «κακό» (όχι, δεν έχει διαπιστωθεί αν θέλει να εμφανίσει ως… «άσχημο» τον Φ. Κουβέλη!)…

Το άγχος, άγχος που δείχνει και έλλειψη ψυχραιμίας, του Βενιζέλου οφείλεται και στη μεγάλη εσωκομματική αμφισβήτηση που δέχεται σε βασικότατες επιλογές του (αμφισβήτηση που ακόμα τουλάχιστον δεν εκφράζεται δημόσια, αλλά παρασκηνιακά, αν και στελέχη όπως ο Λοβέρδος ή ο Χρυσοχοΐδης την έχουν δημοσιοποιήσει, και μάλιστα έντονα, ενώ πολλά άλλα στελέχη είναι πλήρως αποστασιοποιημένα, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την απαξίωσή τους για τα πεπραγμένα του νέου αρχηγού…) αλλά και στα μαύρα δημοσκοπικά μηνύματα, τόσο από δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας όσο και από άλλες έρευνες που γνωρίζει ο Βενιζέλος και έχουν κοινή συνισταμένη συμπερασμάτων:

• Το ΠΑΣΟΚ κατρακυλά, βυθίζεται, βρίσκεται σε μονοψήφια νούμερα, και με πτωτικές μάλιστα τάσεις.

Ουσιαστικά, ο Βενιζέλος διαπίστωσε ότι κατά το πρώτο δίμηνο της θητείας αυτής της κυβέρνησης όλα σχεδόν του πήγαν άσχημα, έχει εισπράξει μεγάλη φθορά, έχει καταβαραθρωθεί πολιτικά και δημοσκοπικά.

Και επέλεξε να αλλάξει τη στρατηγική του.

Με λίγα λόγια, από βασικός, βασικότατος υποστηρικτής και «τελάλης» της κυβερνητικής πολιτικής να μεταλλαχθεί σε… συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, σε αυτό, δηλαδή, για το οποίο κατηγορούσε τον Σαμαρά κατά τη θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου!

Ίσως οι ενοχές του να πολλαπλασιάζονταν όταν μάθαινε ότι στελέχη του ΠΑΣΟΚ τού καταλόγιζαν πως είναι ο θερμότερος υποστηρικτής της κυβέρνησης, με το ευφυολόγημα:

– Γιατί ο Σαμαράς τοποθέτησε κυβερνητικό εκπρόσωπο τον Κεδίκογλου; Μια χαρά κάνει αυτήν τη δουλειά ο Βενιζέλος!

Και ξεκίνησε, με απόφαση και επιλογή δική του και ερήμην των οργάνων του ΠΑΣΟΚ, τα οποία είναι έτσι κι αλλιώς διορισμένα από τον ίδιο, μια μάχη χαρακωμάτων, μια αντιπαράθεση με τον ίδιο τον πρωθυπουργό, μια μάχη αναστήλωσης του δεινά τρωθέντος προφίλ του, με στόχους:

• Να αποδομήσει τον Αντ. Σαμαρά.

• Να τον εκθέσει, εμφανίζοντας τον εαυτό του ως σκληρό διαπραγματευτή, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό, στα πλαίσια του «ο καλός κι ο κακός».

• Να τον εμφανίσει ανακόλουθο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις διάφορες δηλώσεις που κατ’ εντολήν του κάνει η εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο «Ζάππειο 3», με εμφανή στόχο να δείξει πως τα 18 ισοδύναμα που είχε τότε παρουσιάσει ο νυν πρωθυπουργός αποδεικνύονται μια φούσκα, μια φενάκη, ένα πυροτέχνημα.

• Να εμφανιστεί ο ίδιος ως ο εγγυητής της πολιτικής σταθερότητας, της διατήρησης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ από τη μια ασκεί σκληρή κριτική στον Σαμαρά, από την άλλη αναφέρεται κατηγορηματικά στην ανάγκη εξάντλησης της τετραετίας, κάνοντας λόγο κατ’ επανάληψη για κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας. Με λίγα λόγια, ο ορισμός του θεάτρου του παραλόγου!

• Να τοποθετήσει τον Σαμαρά στο κάδρο της κρίσης, των αδιεξόδων, να περάσει την εικόνα ότι «ο Σαμαράς φταίει για όλα». Με λίγα λόγια, αντί οι κυβερνώντες και συγκυβερνώντες να ασχοληθούν με τα δεινά του λαού, μαλώνουν για το… ποιος είναι πιο φιλολαϊκός, κοινωνικά ευαίσθητος κ.λπ.!

Σενάρια τετραετούς επιμήκυνσης…

Ένα άλλο σημείο αιχμής της στρατηγικής του Βενιζέλου είναι η επιμήκυνση του χρόνου υλοποίησης του νέου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Πρόκειται για ένα θέμα που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το αναδεικνύει συνεχώς και με έμφαση, με προφανή στόχο να καρπωθεί την επιτυχία αυτού του στόχου, στον βαθμό μάλιστα που η επιμήκυνση θα πρέπει να θεωρείται περίπου δεδομένη…

Μάλιστα, είναι πολύ πιθανό, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, η επιμήκυνση να είναι τετραετής και όχι απλώς διετής.

Από κει και πέρα ο Βενιζέλος, στο πλαίσιο της στρατηγικής του, επιθυμεί, αν τα πράγματα πάνε καλά και περάσει το πακέτο των νέων μέτρων χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς, να συμμετάσχει στην κυβέρνηση με πολιτικά στελέχη αντί για τεχνοκράτες φίλους του, όπως συμβαίνει τώρα.

Είναι, μάλιστα, πιθανό σε μια τέτοια περίπτωση να απαιτήσει και τη δική του συμμετοχή (όπως και του Φ. Κουβέλη) στη θέση του αντιπροέδρου.

Σε κάθε περίπτωση, οι διαρροές για σενάρια ανασχηματισμού προέρχονται από το περιβάλλον του και είναι σαφές ότι η διάψευσή τους από τον πρωθυπουργό την Παρασκευή είχε στόχο τις τακτικές αυτές του κυβερνητικού του εταίρου…

Στη… μοιρασιά πάντως τα βρίσκουν!

Και ενώ δημοσίως οι καβγάδες, που οφείλονται στην ανασφάλεια του Βενιζέλου, μαίνονται, στη μοιρασιά θέσεων στον κρατικό μηχανισμό όλοι τα βρίσκουν θαυμάσια και… συγκυβερνούν αρμονικά!

Έχουν μάλιστα τόση… ομόνοια και ομοιογένεια, ώστε έχουν συγκροτήσει και άτυπη επιτροπή… μοιράσματος θέσεων (Σταμάτης από τη ΝΔ, Αγγελούδης από το ΠΑΣΟΚ, Χατζησωκράτης από τη ΔΗΜΑΡ), η οποία λειτουργεί υποδειγματικά!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι μοιρασιές στην ΕΡΤ (εκεί ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο!), όπου βόλεψαν όλα τα δικά τους παιδιά… αξιοκρατικά και αναλογικά. Ακόμα και αποτυχημένους πολιτευτές τους διόρισαν, ακόμα και νέες θέσεις δημιούργησαν, για να μη μείνει κανένας παραπονεμένος!

Επίσης, το ΔΣ του ΟΠΑΠ είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως και οι Γενικές Γραμματείες κ.λπ.

Κάτι άλλο που επισημαίνουν συνεργάτες του πρωθυπουργού είναι ότι, ενώ στις συσκέψεις των τριών πολιτικών αρχηγών το κλίμα είναι γενικά ήρεμο, χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις, έξω από το Μαξίμου ή στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ μετά το τέλος των συσκέψεων ειδικά ο Βενιζέλος το παίζει… έξαλλος, πολώνει το κλίμα και γενικά δημιουργεί εντάσεις που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα!

Γενικά, στο επιτελείο του πρωθυπουργού επικρατεί οργή για τη συνολικότερη στάση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, που τη «στολίζουν» με τα χειρότερα λόγια. Ωστόσο, είναι επιλογή του Αντ. Σαμαρά να κρατάει δημόσια χαμηλούς τόνους, να μην πηγαίνει σε κόντρες με δική του τουλάχιστον συνυπαιτιότητα, να μην απαντάει στις προκλήσεις (σχετικό ρεπορτάζ σε άλλη στήλη).

Αλλά οργή, όπως προαναφέραμε, επικρατεί και εντός του ΠΑΣΟΚ, αν και πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων (Λοβέρδος, Χρυσοχοΐδης και λίγοι ακόμα) είναι προς το παρόν βουβή…

Ενώ ένα ιστορικό στέλεχος, ο Κ. Σκανδαλίδης, ανέλαβε τον ρόλο του «λαγού», διευκολύνοντας τον Βενιζέλο στα παιχνίδια του. Μέχρι και άλλοθι να ψηφίσει τα μέτρα (που θα τα ψηφίσει βέβαια…), ακόμα κι αν αυτά έρθουν σε ένα και μοναδικό άρθρο, του πρόσφερε…

Ακόμα και διέξοδο για την επιβολή κομματικής πειθαρχίας τού πρόσφερε με την πρόταση να συνεδριάσει η ΚΟ και ό,τι αποφασίσει να το ακολουθήσουν όλοι οι βουλευτές, πρόταση που ασμένως αποδέχτηκε ο Βενιζέλος…